Sen Üstüne Hafif Bir Susam Açýl da Açýl,
Ben Özdemir’e Biraz Daha Kahve Dökerim!

Bu sahilde þemsiye satýyordum
Sahil kum, sal sükuttu
Cankurtaran sanýyordum kendimi
Niye herkes ölüyor diye üzüntü...
Dolmuþta egemen, tuttu beni yakamdan
Silkinerek farkýna varmanýn adý
Azrail oluverdi

Her þey formuna girince düðümümde kör penalar buldum
Patronum Azrailmiþ, yüzünü görmeye korkmadan
Silkine farmanýn adý.
Evlilik çirkin bir þey deðilmiþ.
Ama burada unuttuðum þeyleri ilk kez görüyorum,
Yabancý gelmiyor
Bu saçlarýn rengini üç kez biliyorum.

Sonra otobüse biniyoruz, ben trenden iniyorum
Geceler olup olup akýyor kan,
Ben artýk niye oralara gelemiyorkan,
Sensiz postacý cesetleri boðazýmdan geçmiyorkan,
Tam da aþýlarýmý tamam sanýyorkan,
Yeni yeni hastalýklar icat etmene bayýlýyorum.

Sonra seni ilk kez daha görüyorum.
Bir sonraki treni soyup, yazucuma koyuyorum.
Ýnceliveriyorum tel gibi
Kuþ olup ödüm omuzuna kopuyor,
Üzgün olduðum kadar bir kuþ daha omuzunda, görmek istemiyor.
Hiç olmadýðýn kadar seni ilk kez daha görmek isteyen
“aslýnda kimbilir belki de korkak bir tavþandýr bu kuzu” çaðlarýnýn
Yenilgen barýþçýsý olmak istiyorum.