" ferzê!
Aklýmýn damarlarýndan süzülen en masum günah
ömrümü adadýðým zamanýn tek kanamalý yalnýzlýðýsýn."

ferzê!
doðmamýþ kýzýmýn adý
Aðrý nýn en hýrçýn tayý
göz yaþýnýn düþtüðü topraðý göremediðim sevgili


Bir kelamýna sol omzumdan yükselir melekler
yol olur saçlarýnýn ak hüznü ve
bulurum kaybettiðim yüzünü
serçeler konar solgun duruþlu


nusaybin payýma düþer yanaðýnýn ýslak kývamýnda
gençliðimi satarým diyarbakýr mapus damlarýna
tüm karanfillerin boynunu vurdurur
tüm þehirleri ateþe veririm bir dudak büküþüne
ah ferzê!
Varlýðýn ne zalim.


haydi ferzê!
ver elini
ayný göðü içelim
ayný topraðýn altýnda
avuçlarýmýzda tutalým
direncimin eriyemeyen son kar tanesini
yaðmur yaðmur gezelim kaldýrým taþlarýný
rüzgarlarýn þarkýsýný.


ferzê! çirkin yüzümün meleði
ellerimdeki titreyiþin o amansýz sancýsý
boðazýma kirpiklerinden dar aðacý,
gözlerinden gözlerime gece çiz
ve beni kendine aforoz et
Yitik ezgimin sonaçalan sazý



Kaldýr baþýný ve bak yüzüme
yaþýyorsan söyle.
küstürdüðüm bulutlara
aðlattýðým güneþe merhaba de.
yüreðimi zikret
adým/la ferzê