ALLAH’A ISMARLADIK HAYATI
Söküp atýyorum þiirleri kirlenmiþ sayfalarýmdan,
Deviriyorum kitaplarý, dolaplarý…
Batta’ niye’ leri yýrtýyorum, acýlarýmý örtmüyorlar…
Y’ astýðým’ ý, kokumu býraktýðým yastýðýmý fýrlatýyorum…
Her baþýmý koyduðumda hatýrlatmasýn seni…
Týrnak içinde yazýlmýþ k’ eli’ meleri týrnaklarýmdan siliyorum…
Dudaklarýmdaki yaralar anlatýyor ne kadar yalnýz olduðumu…
Bir yataðýn gýcýrtýsýndaki acý esir ediyor yüzüme bakan donmuþ gözleri…
Seri katil gibi öldürüyorum her s’ ani’ yede bir ben’ i…
Artýk dokunduðun her yerim gün’ ah’ lý bir sevdaya tutsak…
Bedenim ruhuma dar, ceketim aðýr omuzlarýma…
Hiçbir askýlýða sýðmayan hayaller var…
Yokluðunla öyle bir seviþiyorum ki sevgili; resmen küfrediyorum aþka…
Ýsmimi yazamýyorum hiçbir yere,
Adýmdan utanýyorum ve yüzümden…
Aynam yok, buruþturulup atýlmýþ kâðýtlar dolu odamda…
Týrnaklarýmý yiyorum hep,
Týrnak içine yazamadýðým hayallerime açým yani…
Söyleyin;
Yavaþ vursun artýk,
Allah’a ýsmarladýk hayatý…