Güneþ yükselmeye baþladýðýnda sýzmamak ve düþmemek için zorlukla direniyordum. Balkon demirlerine tutunup kendimi ayaða kaldýrdým. Zorlukla içeri girdim. Her adýmým ya da kaslarýmýn kasýlýþýnda derim geriliyor, caným yanýyordu.

Midemin burulduðunu hissettim. Buzdolabýnýn kapaðýný açtým. Aðzýnýn ne zamandýr açýk olduðunu bilmediðim beyaz süt kutusunu aldým. Temiz bir bardaða süt koydum. Ýçerken herhangi bir bozukluk hissetmedim. Ýçimde hissettiðim serinlik iyi geldi. Kutudaki sütün kalanýný yaralarýmýn üstüne sürdüm. Serinlik ve can acýsý. Gülümsemeye zorladým kendimi.

Bir gidiþe alýþmanýn bu kadar kolay olduðunu bilmiyordum. Daha alýþmamýþtým ama kendimi alýþmýþ sanmak iyi geliyordu. Kanepenin üzerine yattým. Aðýrlýðýmla kolumdaki birkaç balon daha patladý. Altýmda ýslanan koltuk döþemesine bakmamaya çalýþtým. Gözlerim kendiliðinden acýyla kapandý.

Kapýdan anahtar sesi geldi. Gelenin poþetleri vardý. Seslerini duyuyordum. Poþetleri yere koyup ayakkabýlarýný çýkardýðýný duydum. Yerimden doðrulmaya çalýþtým. Kim olduðuna bakacaktým fakat cildimdeki yanýklar hýzlý hareket etmemi önlüyordu.

■* *

“Chao, içerde misin?”

Ses Muazzez'e aitti. Fakat eve nasýl girdiðini anlamadým. Ona seslenmeye çalýþtým, sesim çýkmadý. Ýçeri girdi. Gülümseyerek yanýma geldi, yüzümü gördüðünde gülümsemesi söndü.

“Ne oldu sana?” Sesi korkunç bir yaratýk görmüþ gibi dehþet içindeydi.

“Bunu sana kim yaptý?”

Kim mi yaptý? Tek baþýma ben yaptým! Sen gidince yaptým! Gidiþinin acýsýný bastýrabilmek için yaptým ve þimdi hiçbir þey olmamýþ gibi bana ne olduðunu soruyorsun!!!

“Bir kaza sadece. Araba hararet yaptý. Boþ bulunup radyatör kapaðýný açtým.”

“Radyatör kapaðýný açtýðýn için birileri çok mu kýzdý sana?”

“N-n-nasýl?”

“Burnun kýrýlmýþ, kaþýn açýlmýþ anlamamýþ gibi konuþma...”

Çarþafý kaldýrdý. Kaburgalarýmýn üzerinde sarýlý bandajý görünce “Kim dövdü seni?” diye sordu.

Anlamakta güçlük çekiyordum. Beynim hararet yapacak denli zorlanýyordu. En son ciddi dayaðýmý bir yýl önce þantiyede yemiþtim ve Müzeyyen bunu izlemiþti.

“B-b-bar çýkýþýnda, s-sarhoþlar...” diye geveledim.

Yalan söylerken kekeliyordum. Aklýma baþka bir þey gelmemiþti.

“Ah zavallý tanrým, seni dövebiliyorlar demek” dedi ve tuhaf bir kahkaha attý. “Seni þimdi bu kulun iyileþtirecek” dedi.

Üzerindekileri çýkartarak odadan çýktý. Çýplak bedeniyle kapýdan çýkarken içeri beþ yaþlarýnda bir kýz çocuðu girdi. Elindeki karpuz dilimini aðzýnýn kenarlarýna bulaþtýrarak büyük bir iþtahla yiyordu. Geldi yanaðýmý ýslak yapýþkan elleriyle okþadý.

“Seni özledim tanrý.” dedi sevecen...

“Ben de seni iplik kýzým.”

“Seni iyileþtirmemi ister misin?” diye sordu.

Elindeki hilal þekline gelmiþ karpuzu sehpanýn üzerine býraktý. Sehpanýn üzerine bir karpuz çekirdeði düþtü. Elini üstündeki beyaz benekli mavi elbisesinden içine sokup, göðsünden ip ucu çýkardý. Yüzüme baktý. Yapýþkan eliyle ýslak gözlerimi kapadý, ben de yumdum. Aralarýnda boþluk kalmayacak þekilde beni ipliðe dolamaya baþladý. Ýpliðe dolanan ayak parmaklarýmdan bacaklarýma, ipliðin deðdiði her nokta ferahlýyordu. Boynuma kadar...

■* *

Ýpin boynuma dolanmaya baþladýðýný anladýðýmda boðulduðumu hissetmeye baþladým. Yoðun bir öksürük krizine tutularak gözlerimi açtýðým. Her yerim acýyor ve patlýyordu.

Sevþan elindeki yanýk merhemli bandajý boynuma dolamaya çalýþýyordu. Durdu. Gözlerimi kýrpýþtýrarak onu ittiðimde kolumun ve bedenimin her yanýnýn bandajlandýðýný gördüm. Bir iki adým geri çekilip bana baktý. Haþlanmýþ hindi gibi göründüðümü söyledi.

“Yat. Kýpýrdama. Bunu kendine nasýl yaptýðýný bilmiyorum, öðrenmek de istemiyorum. Bana üç yüz lira borçlusun. Doktor masrafý ilaçlar ve hemþireliðim için. Kalktýðýnda Martell konyak istiyorum, X.O. Supreme; borçlusun. Unutma.”

Gülümsedim. “O içki beþ yüz lira.” dedim.

“Pazarlýk yapma benimle. Beraber içeceðiz. Sahte Che'den kurtulmam þerefine...” dedi ve parmaðýnýn ucunu kaþlarýmýn olmasý gereken yerdeki su baloncuklarýnda gezdirdi.

Gözleri doldu. Ýri gözlerini benden kaçýrdý. Kalktý. Kapýya doðru döndü.

Kadýnlarýn gözyaþlarýný saklama þekilleriyle yataktan çýktýktan sonraki giyinme þekilleri arasýndaki benzerlik çarpýcýydý. Her ikisini de arkalarýný dönüp, erkeði yok sayarak yapýyorlardý. Garip bir teþhir yöntemi olmakla birlikte etkisiz olduðunu söylemek benim açýmdan olanaksýzdý.

Sustuk.

“Muazzez sen misin?” diye sordum.

“Deðilim.” dedi hýrýltýlý bir sesle.

Deðildi, sadece bir anlýðýna o olsun istemiþtim.