son
belki sonsuzluk
belki göçebeyiz arkaya bakmayan
belki geliþler yavandý

aðlýyorum
neye aðladýðýný bilmeden
belki
aþka


dön
sýrtýna yazýyorum bir kitabýn hikâyesini
sen uzandýðýn zaman
küçük mum ýþýklarý sönük
hiç düþünmüyorum baþka þeyleri
senin uykun geldiðinde
sokulsun göðsüme üþüyen omuzlarýn


ay ýþýðý ýssýz
uysal nehir deðilim ki durulayým
gömleðini parçalarken
benim uykumun yanýna
cam gözlü kedi seyrediyor
týrnak çiziklerimi
saçým daðýlýnca
cebindeki kuþ ölüyor


aynalar siyah
dokun tenime avuçlarýn açýldýðýnda
duruþum eþit yansýma bak
kirli bir ampulün altýnda
çarþaf ýslak
hacimli bir kanama


biliyor musun?
senin uykun geldiðinde
dýþarda güzel bir yaðmur yaðar
hoþçakal der gibi þarap içmeli


ben þimdi korkuyorum
kendi çiziklerimden
ölümcül yok oluþ
ben þimdi çok korkuyorum
sen uyurken
ya da bir boþluða düþerken
ben þimdi sýrtýndaki çiziðe karýþtým

radyoda müzik
neden seviþmeyeyim seninle
varlýðýn dururken orada
niye dudaklarýn soðuk senin
uyudun mu yoksa
düþlerinde yýldýzlar kayýp
þeytan çoðalýyor sana bakýnca


biliyor musun atlarým yok
yelelerini rüzgâr biçti
neredeler þimdi
çiziklerine sakladým
nerede su içiyorlar
çiziklerine gönderdim onlarý


gece örtüsünü kuþandý
kirlenmiþ bir dünyadan kaçarken kadýn
kayboldu
uyuyor musun?
uyurken kanattým
kanatýrken seviþtim seninle
her þeydi
hiçlikti...






Aysu