Baþkalaþým

Ýnsan yaþlandýkça çevresini, yadýrgamaktan da öte sorgulamak istiyor. Sosyal ve siyasi, toplumsal olaylar, askerimizin karýþtýðý davalar benliklere metamorfizm (baþkalaþým) olarak yansýmaktadýr. Hele bir de Ankara’da doðmuþ, tam manasýyla Atatürk alfabesiyle büyümüþ biriyseniz, siyasetin düþtüðü açmaz, dava konularý, saðlýkta ilerleme, tamgün yasasýndan sonra hastaneler ve beklentileriniz, iletiþim aðlarý, geliþen teknolojiler, yukarýda arz ettiðim hususlarýyla birlikte, kiþide deðiþik etkiler, deðiþik reaksiyonlar yaratmýyor mu? Bu varsayýmlar günümüzün genç neslinde ayný etkiyi göstermez veya farkýnda olmayabilirler.

Ýnsan, hayvan, bitkilerin genleriyle oynadýðýmýzdan da belli hýzla insani duygulardan uzaklaþýp, robotlaþýyoruz gibi geliyor bana. Prototip robotlar yaparak, yaþamýn içine baþka robotlar katmak istiyoruz. Bunlarýn hepsinin maddiyat için yapýldýðý aþikar. Þimdiden iþsizlik oranýnýn artmasý reklama ayrýlan pastanýn büyümesinden belli olmuyor mu? Reklam için yeni kanallar mý açýlacak, izleme payýmýz mý daralacak bilemiyorum.

Renkli bir dünyanýn içindeyiz. Bu renkli dünyanýn en baþýnda futbol var. Formalarýnýn renkleri bazý kiþileri geçici de olsa coþturup, ýþýklandýrýyor, kulüplerin bilançosu yöneticileri düþündürse de…

Benim için futbol ve bisiklete duyduðum ilgi, 17 yaþýmda bir trafik kazasýyla biranda sona ermiþti. Sol bacaðým kýlýçlama olarak kýrýlmýþ, mahalle takýmýna elveda demiþ, ölümle biten bu kazadan sonra bir daha pedallara ayaðýmý atmamýþtým. Çünkü o günün caddeleri trafik yönünden rahat Ankara’sýnda sarhoþ bir sürücünün hýþmýna maruz kalmýþtým. Futbol herkes gibi benim de
sevdiðim bir daldýr.

Sayýn Baþbakan da bir futbolcu ama, futbolcu olduðu için seçimler kazanmadý.Yönetici, bir siyasi görüþün, partisinin baþkaný ve baþarýsýyla % 50 oy oranýna ulaþmýþtýr. Burada bir gerçeðe deðinmek istiyorum. Türkiye de futbola gösterilen ilginin nüfus oraný nedir? Bildiðimiz, düþündüðümüz kadarýyla 10 – 34 yaþ gruplarýnýn oraný % 35 civarýndadýr. Bu oranýn içinde de çeþitli nedenlerle futbolla ilgilenmeyenler yüzde 50’yi bulur kanýsýndayým ki, futbolla iç içe olanlar da aþaðý, yukarý ayný rakamlarý söylüyor.

Kafe mi yazayým, cafe mi ailecek çay, kahve içilecek bir yere gittiðinizde prizma televizyonlarda devamlý futbol maçlarýnýn yayýnlarýný göreceksiniz. Özellikle kadýnlar tarafýndan hiç izlenmediðini, erkeklerden de çekirdek keyfi gibi, 200 kiþilik bir salonda ancak birkaç kiþinin lakayt olarak izlediðinin þahidi olacaksýnýz.

Futbol seyredilerek keyif duyulan, forma renkleri, stadyumuyla birlikte o sihirli görsel güzelliði olan bir yer, zaman içinde yaþanmasý gereken bir atmosfer. Ancak maçlar bitince stadyumlar sönen balon gibidirler. Stadyum dýþýndakiler, özellikle bahis oynayanlar için de sonucu biran önce öðrenmek istenilen, spordan çok, karþý takýmý yenmek hýrsý taþýyan kendine has merak konusundan öteye varmayan bir hal durumu. Bu görüþ bana aittir, baþka görüþlere de saygý duyarým.

Hal böyleyken hafta içinde gece, gündüz her gün Devlet’in onca ve Lig Tv. Kanallarý iç ve dýþ futbolu yayýnlamakta. Atatürk’ün ima ettiði söz : “Bir tablonun ressamý boyalarýný kullanýrken, duracaðý yeri bilmeli.” Gün ýþýðýna çýkarýlacak baþka tablolar da var. Saygýlarýmla.