|
Ýstanbul - Kýrþehir Otobaný
(Zeynep Küçük) 8 Þubat 2005 |
Kent |
| |
 Hey gidi Ýstanbul, /
Ben de sana bir þiir yazdým. /
Seni görmedim ama; /
Görsem, belki yazamazdým. |
|
|
Býrak Beni Anne
(Zeynep Küçük) 18 Þubat 2005 |
Yaþam |
| |
 Sevindirmeyi bilirsin. /
Þeker, çikolata verirsin, /
“Bisiklet parasý yok.” Dersin. /
/
|
|
|
Gel Kaðýt Kalem Dertleþelim
(Zeynep Küçük) 2 Mart 2005 |
Umut |
| |
 Gel kaðýt-kalem; /
Gel þöyle yanýma, /
Sarýl þöyle bedenime. /
Paylaþ en kuytu köþedeki kederlerimi. /
Teselli et yanýk yüreðimi. /
|
|
|
Özledim Annem
(Zeynep Küçük) 7 Mayýs 2005 |
Özlem Þiirleri |
| |
 Üþüdüðümde koynunda ýsýnmayý, /
Buz tutmuþ ayaklarýmý, bacaklarýnýn arasýna almaný, /
“Kýmýldayýp durma” diye kýzmaný, /
Teninin kokusunda uyumayý özledim annem, /
Ben seni... Seni özledim annem /
|
|
|
Mucitler, kaþifler, alimler doðururuz. Ama onlardaki bu zekayý, kabiliyeti öyle törpüleriz ki hiçbirþey baþaramayan, kendine güveni olmayan, sýradan birer insan yaparýz. Bu bizim eserimizdir.
"Bir ben var bende içeri" iþte ben onu bulmaya çalýþýyorum.
Gizem, çilem, biraz da ilham...
Bir kaðýt, bir de kalem...
Sen yaz belki bir okuyan olur....
Saygýlarýmla...
|
|
