Yokken Yok Oldum

Uzun, karanlık bir yolda, ışıksızlığımda,
kayboluyorum.
Nemli hava tenime nüfuz etmiş, etimi yakıyor
kayboluyorum..
Manasız, manasız bir ışık beliriyor.
Sanrı,
Küçük bir kelebek edasıyla kalbime dokunmuş..
Kan kusuyorum tırnaklarıma, içimi parçalıyorlar..
Boşluk
ve derin bir sessizlik çığlıklarımda..
Uyanış,
olmayan zamana ve sonsuzluğuma..
Avuç içlerim yerle bir olmuş.
Artık dibindeyim yerin.
Dibinden kendime bakıyorum hala.
İrin kokusu,
boğazımdan geçerken biçiyor ortalığı..
Öldü,
kelebek edasıyla kalbime dokunmuş sanrı ışığı..
Dağıldım,
küllerim havada asılı kaldı adeta..
Sona yaklaştım,
sana yaklaştım,
sen sandığım yokluğuma yaklaştım..
Pis kokularımı akıttım..
Yayıldım,
kanımı savurdum yalnızlığıma..
Yok oldum..
Yokken yok oldum rüyalarımda.