Gömülüşüme üzülmüyorum.
Şarkılar mırıldanıyorum köstebek yuvalarına.
Fıkralar gibi saçma sapan dualarım,
her günahta vakum gibi içine çekilen bağırışlarım..
Sessiz ve derinden,
Kimliksiz boynumdaki izler.
Nedendir bilinmez, ağlamak kanımı donduruyor.
Bu yüzden gereksiz damlalarla boğuşmuyorum.
Kalbim,
bir camekanda tüketiciye sunulmuş.
Bakanı çok, alanı yok; alanı dar, alanı çepeçevre sıkboğaz.
Bakışları çivilemek istercesine
asi ve donuk sunumlarım.
Umursamaz yüzlerin suratındaki aptal tebessümler.
Boğuluyorum..
Suyun dibinde en çok kalma rekorunda bedenim
Nefesim artık oksijen vermiyor ciğerlerime
Birikiyor toz zerrecikleri içimde
İçtiğim sigara dumanına veriyorum zehirlerimi
Tıraş olduğun banyo bile dövüyor beni
Suratıma çarpan her su damlası
Tüylerimi diken diken ediyor..
Yanılıyorum gittikçe
Arayışlarım yanlışlara sevk ediyor,
doğrularınızdan kaçtıkça
Temizlenmiyorum, temizlenmekten nefret ediyorum
Günahlarımı seviyorum
Asi ve donuk sunumlarımı da
Elimi eteğimi çekiyorum ayakların yerden kesilmesinden,
kendi kendimi ellerimle öldürüyorum
Gömülüşüme üzülmüyorum
Gömülüşüm, çıktığım topraktandır biliyorum
Kaskatı kaldığım cinnet gecesinde bıraktım kendimi
Ve ben artık orada yaşıyorum..
