Duygularımın üstüne beton mu döktüm. En ufak bir uyarıda teyakkuza geçen öfkem, akmak için sebep aramayan gözyaşlarıma ne oldu? Ruhumu yokluyor, aklımı çalıştırıyor, nabzımı kontrol ediyorum telaşla. Ölmediğim sabit ama yaşadığıma şaşkınım.
Duygusuz, gamsız, kasavetsiz asla değilim sadece duygu kontrolüm eskisinden daha güçlü galiba. Hassaslığım, kırılgan yerlerini kendi kendine onarmış olmalı.
Yaşam sürecinde hani derler ya "dest
Anasayfa
