Şiir > Yaşam
üzgün
Sonbahar ve Sen
Sonbahar yıne sensız geldi. Güneşin batışına yakın sarı yaprakların kuytu gölgesi güneş ile birlikte kaybolup gidiyor..
olumsuz
İnsansılıktan İnsanlığa
Hangi yol doğru, hangisi yanlış? / Hangisi gerçek, neler yalanmış? /
olumsuz
daginik denge-mecnun
silkinsem ve uyansam kendimi bulsam birden / o kadar sen oldum ki kalmadi
olumlu
Ateşle Suyun Aşkı
Gözleri ışıl ışıl billûr bakışlı sude. / Dudağa değdiğinde olur gönül asude.
üzgün
Artık Sonbahar
Güneş batarken sükûnun koynunda sular durgun. / Yapraklar hüzün rengine bürünür kuşlar yorgun.
üzgün
Sekiz Yaş
Açmış gözlerini yalnızlığa, sekiz yaşında bir çocuk. / Baba alemlere dalmış, kendi kendini
karamsar
Kendime Nasihat
Çöller susuz kalınca ırmaklar ağlar imiş. / Su özlemi artınca gün kara bağlar
üzgün
Ama Sen Unutulmazsın ki...
AMA SEN UNUTULMAZSIN KI / Unutulanlar hatirlanir sen unutulmazsin ki /
karamsar
Ozon Deliğine Düğümler Yapalım
Anneannemin tel dolabı vardı, / Teyzelerimin de ben çocukken. /
