"Yazmak, aslında var olmamak için bir bahane bulma sanatıdır." - Franz Kafka (Kurgusal)"

Şiir > Bireysel

üzgün

Karanlık

Bu gece daha karanlığım geceden, / ve daha uzunum çok heceli bir sözcükten

karamsar

Sarhoşum

Sarhoşum / Yi̇ne İçti̇m Çok Sarhoşum / Yi̇ti̇p Gi̇tti̇ Son

üzgün

Bir Cümle

sevda benim için kayıp bir şehirdi. / ve tüm kayıplar gibi aranırken ömür

üzgün

Geceler

Ölümlü geceler, / Aynı gündüzler gibi. / Gün doğum sancısı

karamsar

Siluet

Aklımdaki siluetin rengi / Damarlarında akan kelimeler kadar kırmızı /

karamsar

Karamsar

Bence her gün daha çok ölüyoruz. / Karamsarım tutmayın beni... /

öfkeli

Kuytumdakiler

Yıllardır kimseye söyleyemediklerim / hep içime attıklarım, biriktirdiklerim / kendimden

karamsar

Bozuk Bi Tanrı

Bozuk bi lisanı varmış direnişimin / adımlar kayb etmeye endekslenmiş /

üzgün

Darmadağın

Erik ağaçlarının yeşil kolları / Sarılamayan kollarınını daha acımasızca hatırlatmak için mi bilmem

Başa Dön