Ardým sýra baktýðýmda
Her ne kadar yüreðim daðlanarak acýyý yaþatsa da
Aþk kalbime sancýlarýn serencamýný anlatýp ruhumu hazla kuþatýnca


Neyleyim selam vermesinler
Zanlarla gülümseyip halimle alay etsinler nefesler
Hiç hamiyet göstermesinler ve nefesin azizliðine aldýrmayýp gitsinler


Ben kendi kendimle davalýyým
Ruhumda feveran eden hýrçýn dalgalarla gamlýyým
Ve nefsimle belalýyým, hakikat bendine ihtiyacý bulunan bir insaným


Kime ne derim, sefilliði bilirim
Kalbi fakirliðimle nefeslenirim, ruhumda halsizim
Solgun umutlarýmla topraðý özlerim ve anýlarýmla yüzleþip üzülürüm


Ne kaldý geriye baksam hasret
Amma lakin bu mümbit ülfet kimler için bir dert
Ýhsan kalbim için zaruret ve ihlâs ruhum için edep içinde bir nimet


Aþk sevilene seslenmez, üzemez
Sevilen için her hangi bir basireti gerekli görmez
Seven kalp için inþirah dileyerek umuda küsmez ve hazzý terk etmez


Hicran yetiyor iþte her nedense
Ruhum prangalarýn eþiðinde özgürlüðe meyletse de
Kalbim kendi ikliminde ve aþkýnýn müstesna güzelliðinde asudeleþince


Ýþte o vakit beþerlik azat oluyor
Kul olmak letafeti yetiyor ruhu iþtiyakla kuþatýyor
Ýnsan olmak kemali yeti arzuluyor ve edep dirliðinde hilmi salýyor


Aþk seni kalbinle nazar ettiriyor
Zanlardan kurtarýyor ve inayet için azmettiriyor
Feragati önceliyor ve takvayý gözler önüne sererek seni yetiþtiriyor


O vakit hakikat seni anýyor
Kalbin aþk ile hakký zikrediyor suhuleti diliyor
Vuslat eriþilmez olmaktan çýkýyor ve seni muhabbetle davet ediyor


Mustafa CÝLASUN