Susmalýydým, manasýz nazarlardan korkmalýydým
Nefes nefese varlýk nefsi adýna soluyanlardan uzaklaþmalýydým, peki, neden kaçmalýydým
Anlatamazdým, vicdan sýzýsý ne demek kalbi manada tattýramazdým bir hal-i fakir niyazdým
Ne zaman hak ve hakikatle birebir manalaþtým aþkýn hidayeti nasip olduðunu anlamalýydým



Nereye baksam içim acýyor, umudum bizar kalýyor
Ne gücüm yetiyor, ne izaným geçit veriyor, gizli bir nefes çok acele etme diye haykýrýyor
Bakýp kalýyor, insan denen müstesnayý ne kadar anlýyordum, yanýlýgýlar günyüzüne çýkýyor
Ýþte bu vakitte hüzün sinemde ayaða kalkýyor, ruhumun hicran damlalarý þevki surur arýyor



Demek ki kurban olmak dilin lahzasýnda kolaymýþ
Ýrade ve azim hakikatte aþk için emanet-i furkanmýþ, aklýn ve vicdanýn didarýnda ne varmýþ
Hasat vakti neden hicran içinde manalaþan zamanmýþ, elem niçin gammýþ, uyumak yasmýþ
Gönül nasýl hakkýyle anlaþýlýrmýþ, nefsanilik ne vakit ibret-i aleme meþale olup anlamlaþmýþ



Deniz içimde mi, sancýlar kalbim için müjde mi
Akýbetin ne olacaðý belli mi, þanslar ve tesadüflerde arananlarýn uhteleri bir keder mi
Hayal zihnim için kefalet eder mi, kaygýlar nasibi önceler mi inanmak hiç þek þüphe ister mi
Yýllardýr boþuna mý aldanýp avundum, bin hüzünle nefes aldým, süruru tatmadým, elem mi



Bir caminin þadýrvanýnda yalnýz baþýmayým
Mimarsinanýn memleketine yaptýrdýðý bir þaherin makanýndayým, mütevazý cenahýndayým
Oturdum bir köþeye, ezan vaktini bekleyim diye kuþlar ziyaretime geldi aranýyorlar anladým
O an kimsesizleri sokaklarda yalnýzlýk içinde gezenleri andým kuþlara yemlerini býrakmýþtým



Mustafa CÝLASUN