Serpiliyordu güneþ dilediði nispette
Topraðýn enginleþen dirliðine, sabýr haznesine, kanaat gerekçesine
Hiçbir ses duyulmuyordu, sanki herkez uyuyordu, lakin gün anbean ýþýyordu
Mühlet ve emanet içime hüzün býrakarak, tefekkür için ilmi muhtaçlýðýný nefesleniyordu



Temaþe ettiðim ne varsa haykýrýyordu
Nasýl bir ahenk içinde aþka itaat ediyorlardý, lisaný ne kadar biliniyordu
Hakikatin ilgasý kimleri bekliyordu, ecir ve ihsan niye sessizce kalplerden uzaklaþýyordu
Neden tahkik etmek, akýl ve ilim nimetini aþkla terennüm etmemek o anda iþime geliyordu



Yýllar adeta kayýp olmuþ melallerdi
Hangi aným aklýma gelse bir sýzý yüreðimi burkardý, keþke deme zamanýy mýydý
Ýnsan zafiyetleriyle nefes alan bir candý, þayet rýzgý devam ediyorsa elhak muhataptý
Suallerin esararýnda ne saklýydý, düþünmek için ruhun, kalbin didarýnda nefeslenmek þarttý



Gecenin kuþatan lahzasýnda ne vardý
Meþk etmeyi bilmeyen ve sevda ile nefeslenmeyen bir gönül ne kadar anlamlýydý
Ýþ, aþ kaygýsý tüm vaktimi gasp eden bir hýnç olmamalýydý, o zaman aþk çok anlamsýzdý
Hak ve hakikat ruhumun sevdasý ve sultasý olmalýydý, yoksa nice mefkureler yolda kalmazdý



Bir edip olmak isterdim kalbim için
Ruhumun derinliklerinden sineme þevk veren esinin hakkýyla ifade edilmesi için
Akmýyor þimdi gözyaþlarým, nefsi avuntularým vecdime pranga vuruyor haydi söyle niçin
Mezarlarda neler saklý, ecrin aþka ram olan hakikatinde ihsan ve takva çok farklý idrak-i ilim



Mustafa CÝLASUN