Dinliyordum, bazen baþýmý sallayýp evet, diyordum
Bu hal üzere ne kadar kendimdeydim, neden bir haldeydim bilmiyordum
Bir burukluk vardý içimde, sanki umutlarým þafaklaþmýyordu sinemde, diliyordum
Neden bu kadar bizar ve efkârlý bir nefesin kadrindeydim, neden kurtulamýyordum



Kaç zaman kaldý geriye, hiç durmuyor iþte söylesene
Gönül bu söz dinlemiyor hiçbir vakitte ve her ne kadar sessizliðine bürünse de
Bir kez dinle, ruhunu vererek idrakin pervazlarýndan sarkan bu aþk acýsýný görsene
Hak ve hakikat için, müddeti nefes içinde anlamlaþan bir ömrün girdabýnda serinim



Boþ vermek iþime gelmiyor, hal aymazlýk diyor
Varsa bir vaktin, irfansýz geçirilen her an ve nefesteki vücut bulacak sahnenin
Yazýlan kaderin, zafiyetler içinde geçirilmiþ bir mübadelenin figanýnda yorgunum
Aþk halin deminde yaþanan, ruha farký yaþatan, kalbe letafeti sunan sevdayý sanatsa



Âlimin, arifin, vecdiyle secdeye kapanan gönüllerin
Bir lokma ekmek için bekleyen mazlum nefeslerin, çilesinde þakýyan asudenin
Derdi ve meramýný anlamadýkça, suskun yürekleri þehre amade gönül olmadýkça
Varlýk adýna ve heveslerin salkýmýnda, sabahlarýn mahmurluðunda kurtulamadýkça



Ne anlatýrsan anlar bana ve bir manasý olmayýnca
Senin hazzýn ve esinin, kalbin dirliðine amade olan hilkatte gizlenen hakikati þevkin
Hiç gülemeyen nefesin, hakký hukuku gasp edilen biçarenin, hamiyete muhtaç halin
Salasý verilen mevtin, hesapsýzlýða kurban olmuþ bir ahvalin derdi ve kaderi nicedir



Annem ve babam akýlma geliyor, hüzün veriyor
Topraðýn altýnda, yýllara sâri vecdi umutlarýyla bilmem ki ne haldeler yatýyor
Kabristan ruhuma neler anlatýyor, sanki unuttuðum aþinalýðý yeniden yaþatýyor

Sessizlik dili pek mahir maþaallah, sulhumu durdurup ibretle uzaklara baktýrýyor



Mustafa CÝLASUN