Her yaným boþ, vecdi kýrýlmýþ bir sarhoþ…
Bir avare deðilim, yolun istikameti için viraneyim ve belki deliyim
Teslim olmak, inanmak için bahanelere sýðýnmamak meðerse suçmuþ bilemedim
Gönül sesimi dinledim, hissiyatýmla yol yardam için edepte ikamet ettim ve eridim



Ne söyledinse, kahýr içinde nefeslendinse…
Hatalý ben miyim diye defaten halimi taradým ve arandým, ikna olmadýn
Vehimlere saldýrdýn, ne kalp tanýdýn, ne insan diye bir nebze tefekküre adýmladýn
Sonra piþman olduðunu, yanlýþ anlaþýldýðýný sýraladýn, lakin muhabbet býrakmadýn



Sanki umut içinde diktiðim fide kuruyordu…
Nereye baksam karþýma kuraklýk çýkýyordu, güneþ elinden geldiðince yakýyordu
Ne bir hal býrakýyor, ne su için an tanýyor, akýlýmý baþýmdan alýyordu, bilmiyordun
Ruhumun hicran damlalarýný görmüyordun, sinin sürurunda ne varsa koparýyordun



Bilmiyorum ki ne söylemeliydim, boyun mu bükmeliydim…
Keyfiyetin yetmesi için beklemeli miydim, sabýr içinde dirilip veya çürümeli miydim
Kanaat için, bahtým bilmem ki ne kadar elimde olan bir seçim, geçim eza nasýl vehim
Kýrýldý kollarým ve muhtaç halim, hazan için nefes alýyor ahtým, hüzünle sabahlarým



Ne yarlar gördüm, mazi içinde ibreti derledim, idrake evet, dedim…
Bir hevesin, hesapsýz seriliþin, bahaneler içinde seyreden bir halin bekçisi olamaz
Can, ezanýn ve pranganýn vicdanýna býrakýlamaz dedim, kalp niye var, akýl kime kar
Umutlar, ecrin ve ihsanýn vuzuhunda açýlan bir bahar ve nitelikle ruha aþkla bakar



Ne söylesem kar etmeyecek, gönül dili mutlak bilinecek…
Aklýselim ile yola girilecek, hesabi olmak ne demekmiþ mutlaka bilinecek, seçilecek
Aþksýz, sevdasýz aðlamak kar etmeyecek evet görülecek, dirilmek için sabra geçilecek

An ve hali zaman, ömür denen ihsan, sabýr içinde ki vicdan huzura erdirip yeþerecek



Mustafa CÝLASUN