Yoðun bir uyku bizarlýðým vardý
Ne kadar çabalamamda, gözlerimi ovalasam da baþaramýyordum
Meðer ne kadar dalmýþým, hangi esinle gecenin hazin yolculuðuna uzanmýþtým
Düþlerin deryasýnda, uhdelerin solgunluðunda ve umutlarýn hülya sayfalarýndaydým


Açýlan pencereden sesler geliyordu
Bulvarýn sakinleri dur durak bilmeden bir yarýþla koþturuyorlardý
Ahengin kaybolduðu, ruhun anlam bulmadýðý melankolik etap taþ çýkartýyordu
Belki ilkbahar farký, belki sabah algýsý ve beklide heveslerin salkýmý açýða çýkýyordu


Kuþlarýn þakýmasý, rüzgârýn aþký
Yapraklarýn bahtýndaki sadakat sanatý, aðacýn toprak altýnda aðzý
Nebatatýn ve hayvanatýn ölüm idrakinin olmayýþý, yüreðin kan pompalamasý
Kalbin insan için elzem olan firaký alýp götürüyordu bir yerlere, suskun düþüncelerle


Ruhun yetisinde, idrak efsundur
Kalbin rahlesinde aþk, her uzvun ve iradeyi zanaatýn mukadderatýdýr
Keramet takva cenahýnda, ihlâsýn sevda saðanaðýnda lütfedilen hali fermandýr
Beyin zarý, nefesin arlýðý, halin suskun sedasý, malýn ecri kalasý aþk figanýyla vardýr


Fecrin efkâra ram olmuþ halinde
Muþtularýn beklenen kadrindeki ahenginde hikmeti nasip hakikattir
Rýzk sadece yenen ve içilenden ibaret deðildir, lütfedilen ise gözle eriþilen midir
Ruhun suskun yetisinde, kalbin dillere destan olan mukadder halinde aþk fermandýr


O an temas eden ellerle ayýldým
Mütebessim bakam gözlerin derinliðinde bilmem ki neleri arandým
Bir kez daha geçmiþ yýllarým için, esinleþmemiþ kederin mahcubiyetine kandýn
Dalgýnlýðýmýn ve alýp götüren sancýnýn hesabýyla halimin fakirliðini esefle araladým



Mustafa CÝLASUN