Güzelllikler, sýmsýcak bir merhabadan sonra gelir diye, önce merhabayý seçtim bu mektubu yazarken. Her þey, merhabanýn ardýnca dökülmeye baþladý. Sahi sen, en çok siyahý bir de siyahýn içindeki ahý mý severdin? Yoksa gümrahý ve rahý mý?

Hani eskiler demiþler ya, “önce refik sonra tarik.” Ben bu meçhul ve muhayyel yolda kalem ve kâðýdý seçtim kendime refik olarak. Bu mektuplar boyunca gizli ve aþikâr cümle hâllerime bu ikili þehadet edecektir.

Sana yazacaðým her satýrý,her sözü, her heceyi görecekler, bilecekeler. Tabir yerindeyse, sýrdaþým olacaklar. Duygularýmý ,düþüncelerimi paylaþacaklar…

Kâðýt, kalemin sinesinden dökülen katreleri emecek. Kalem, coþacak daha bir. Kelimeler, görücüye çýkacaklar… Dokusu kokusu sen olan kelimeler, sýra sýra akacaklar mektubumda.

Ey muhayyel peri, önce merhabayý seçtim huzuruna çýkmak için. Nedense el vedayý sevemedim. Sonra da merhaba diyerek noktayý koymak istedim . Bâki selâm.
Ankara,02.03.2010 Ý.K