Sararan yapraðýn melali neler anlatýyor
Martýlar çýðlýk çýðlýða aþký kime anlatýyor
Artýk beklemek sabrýn hülyasýnda eriyor
Umut demir alýyor gelen ses ah çektiriyor

Oysa ne denizi bilirim ne de edebe eriþirim
Fakirlik deminde hale yönelip nefeslenirim
Dost ve yarenlerden hamiyet bekler eririm
Nefesi müddetinde hasreti aþkla söbelerim

Henüz çocukluk yýllarýmdý imrendiðim haz
Sefilliðin baðrýnda nefeslendim acýydý ayaz
Temaþa ettiðim çiçeklerdeydi umut aþký naz
Yaz ey edip sen durma yaz baðrým yanýk kaz

Nice antikalar varlýk adýna kazýlýyor sancýyla
Gönül kitabý dürülüp atýlýyor mezara hesaba
Her ne kadar yüreðim hicran içinde yansa da
Melal aðlýyor, sýrlar unutuluyor, ölüm aþkýyla

Nerede bir naþý görsem içim geçiyor o diyara
Musalla taþý nazarýmda adeta hazin manzara
Kalbim sahibini ansa da ruhum aþka uzanýnca
Hüzün bereketi kuþatýyor hazinlik malalaþýyor

Ey kalbimin sahibi sen bilirsin ve illa hakikatsin
Ruhumun lekeleriyle fakirliðimi yine sen bilirsin
Vaktin sahibisin müddetin selametisin ve Rabsin
Ne kadar kalbim hazaný ansa sen aþkýnla ümitsin

Hani yutkunduðun an sabrýn halinde sen vardýn
Ne kadar narý unutsam da, rahmetinle nazardýn
Kalbimde korku yaþatmazdýn ve aþkla baþkaydýn
Nihayetinde acizliðimle senin kulunum ve umdum

Varlýðým nefsimde manalaþmýyor, vicdan sýzlýyor
Aþk kalbin hilkatinde ancak senin zikrine eriþiyor
Ýþte bu vakit ruhum sancýlar pervazýnda bekliyor
Aziz nefesler dua ediyor, himmet hazzý netleþiyor

Artýk kalan vaktim, fersiz gözlerim aþkýný diliyor
Hasreti gülün kokusuyla yâd ediyor neyi bekliyor
Mavera özlemi halimi çekiyor, sayfalar dürülüyor
Toprak þayet varsa ruhumda sýla özlemi naz ediyor

Ey yaren sen aðlama, bir çift sözle asla oyalanma
Ardýmdan mezarýma bel baðlatýp fakirliðimi anma
Aþkýn hasretini kulluk ikliminde letafetini illa yaþa
Hissiyatýnla duyma, kalbin suhuletindedir aþk anla



Mustafa CÝLASUN