Ayrýlýk vakti yaklaþýyor bizim için
Ayrýlmalýyýz artýk,
Sen beni ben seni terk etmeliyiz,
Bu kadar hasret giderme yeter,
Nasýl olsa yakýnda yine görüþeceðiz,
Belki Ankara’mda,
Belki de daha da yakýnda…

Ne olur býrak,
Bu eski þarkýyla birlikte terk et beni,
Sen ol önden giden,
Gelecek terk olsun senden…

Merak etme döneceðim sana,
Bulurum yakýnda seni,
Bir köþe baþýnda,
Bir çocuðun gözyaþýnda,
Bir annenin feryadýnda,
Yaþlanmýþ bir bakýþta
Belki bir þarkýnýn o bildik mýsrasýnda,
Veya bir kitabýn sararmýþ sayfasýnda,
Önüme çýkan bir fotoðrafta saçlarýnýn pýrýltýsýnda…

Seni býrakmaya gideceðim yakýnda Ankara’ma…
Yýllanmýþ sevdamý terk etme çabasýna…
Biliyorum býraksam dönüp geleceksin bana,
Ama yinede;
Bir süre özle beni,
Özlet kendini…

Yine de kalbim dayanmaz diye,
Çok uzatma diyorum sana
Seninle bir hazan hüznünü yaþýyor olsak ta
Bir hazan mevsiminin hüznüne ad olsan da
Ayrýlýk vaktidir.


(Ece Balamir'e katkýlarý ve desteði için teþekkür ediyorum.)