KÖR KAMÝL MEYHANESÝ

Her þehrin kendine has meyhaneleri vardýr ve genellikle o mekânlar ilk kuranlarýn isimleri ile anýlýr. Kör Kamil isminin bu meyhaneye verilmesinin nedenini bilmemekle beraber, kurucusunun ismi ile anýldýðýný sanýyorum.

Önce küçük bir mekândý benim ilk hatýrladýðým, sonra ön bahçesi kapatýlarak büyütüldü. Bu meyhane, þehrin orta ve üst tabakasýnýn, akþamlarý iþ sonrasý, bir iki duble içerek günün yorgunluðunu orada býraktýklarý, iþ hayatý ile ilgili dedikodularýnýn yapýldýðý, hükümetlerin kurulup, yýkýldýðý kendine has kurallarý olan özel bir mekândý. Bu gruplara dâhil olabilmek, o meclislerde bir dubleyi onlarla içebilmek için belli bir yaþ grubunda olmak ya da o civardaki esnaftan olmak, olmazsa olmaz bir kuraldý.

Þehir geliþmeye, esnafýn yerini sanayiciler alamaya baþlayýnca, Kör Kamil’de bu deðiþime direnemedi. Mekân geniþletildi, yenilendi. Garsonlar tek tip kýyafete, makul olan fiyatlar gelen müþterinin gelir düzeyine uygun hale getirildi. Mekânlarýn sýnýf atlamasý, garsonlarýn kýyafet deðiþtirmesi doðal bir müþteri seçimini kendiliðinden saðlýyor, sorun çýkarabilecek, mekânýn geçmiþten gelen özel bir meclis olmasýný etkileyecek, düzeysiz müþterilerin içeriye girmesi engelleniyordu.

Bu tür, geçmiþi eskiye dayanan mekânlar, o þehre, o þehrin geliþimine, tarihsel tanýklýk ederler. Mekân ve mekândan geçenlerle ilgili anýlar toplanabilse, o þehir ve þehirde yaþayanlarýn özelliklerine iliþkin çok sayýda karakteristik ya da sosyolojik pek çok bulguya ulaþmak mümkün olacaktýr.

Kaç nesil geçmiþtir oradaki masalardan, oranýn müdavimleri ne dertler, ne mutluluklar paylaþmýþlardýr. Ýçkinin verdiði rahatlamanýn etkisiyle her türlü sýrlarýný bazen içki þiþelerine, bazen meclisin akil insanlarýna aktarmaktan çekinmemiþlerdir. Bu yapýsý oralarý bir terapi merkezi haline de sokmuþtur. Aþklarýn heyecanýný paylaþma, kaçamaklarýn günah çýkarma seanslarý, önce bel altý fýkralarla baþlayan sonra ciddileþen konular, bazen empatiye, bazen baþkasý üzerinden aktarýlan sorunlara kadar bir rahatlama merkezi.

Ben oraya genellikle dostlarýmla sarhoþ olmak, lezzeti mükemmel mezelerinden tatmak, tadýna doyamadýðým kavurmasýndan yemek için giderim. Sondan bir önceki gidiþim sýkýntýlarýmý paylaþmak isteyen dostlarýmla olmuþtu. Çok içmeme raðmen paylaþmak istememiþ ve sorunlarýmý kendi baþýma halledebileceðimi zannetmiþtim. Son gidiþim ise yýlbaþý gecesi oldu. Ýnanýlmaz bir kýrk sekiz saatlik maraton sonrasý otobüsle þehre saat on civarýnda ulaþmýþtým. O özel geceyi geldiðim þehirde geçirebilir, yeni yýla eðlenerek girebilirdim. Birisine bir hediye vermem gerekiyordu. Ölümüne de olsa dönmeyi arzulamýþ, yürüyemeyecek kadar yorgun olmama, Ankara’da eðlenceli bir gece geçirme þansým olmasýna raðmen dönmeyi inanýlmaz arzulamýþtým. Dönüþ isteðimin arkasýnda, beni bekleyenler ya da bir yýlbaþý balosunda beraber olacaðým dostlarým, sevdiklerimde deðildi. Uzun süredir üzerinde çalýþtýðým ve adýna yazdýðým bir hikâyeyi sahibine, bir Noel baba tarzýnda vermekti tek amacým. Çok özel bir hediyeyi, çok özel birisine ulaþtýrmak; tüm balolarýn, o gece gidilebilecek eðlencelerin bende yaratacaðý olumlu etkisi kadar olamayacaktý.

Karlý ve yerlerin buzla kayganlaþtýðý yolu, otogardan aldýðým arabam ile inanýlmaz bir hýzla aþtým. Hediyemi saat on otuz civarýnda bir arkadaþým vasýtasý ile ulaþtýrdýðýmda tek hüznüm, aldýðý hediyeyi açtýðýnda yüzünün aldýðý aydýnlýðý, heyecanla beni güzel gözleri ile aramasýný görememiþ olmamdý.

Arabama geri döndüðümde kulaðým cep telefonumdaydý. Onun bulunduðu mekânýn park yerine gizlice girmiþ, kapýda bir arkadaþýmla karþýlaþmýþ ve hediyeyi onun kanalý ile ulaþtýrmýþtým. Telefon çalmýyordu. Saçmaladýðýmý düþündüm belki o an orada yoktu ya da adýna yazdýðým hikâyeyi okuyordu. Bense bir an önce aramasýný ve hiç olmazsa o anki duygularýný, içimi titreten sesinden duymayý arzuluyordum. Çalmadý, biraz daha bekledikten sonra arabamý çalýþtýrdým, o an aklýma Kör Kamil geldi.

Kör Kamil’de yýlbaþýna girme düþüncesi birden rahatlamama neden oldu. Kýsa bir süre sonra oraya yakýn bir yerde, arabamý dönüþte polislerle karþýlaþma ihtimalinin az olduðu bir güzergâha dönecek þekilde park ettim. Yürüme mesafem yüz-yüz elli metreydi. Hava ayaza çekmiþ eksilerde dolaþýyor, o saate nereye gideceðini bilmeyen çok az sayýda insan, saða sola koþuþturuyordu.

Son on beþ yýldýr yýlbaþlarým hep bir program dâhilinde ve hiç deðiþmeden geçiyordu. Ýlk defa ben program dýþýndaydým ve benim dýþarýda olmam, birlikte olduðum dostlarýmý da etkilemiþ, onlarda farklý programlar yapmýþlardý. Bu benim o grupta çok önemli bir þahsiyet olmamdan deðil, onlarla olamamamýn o ortamda yaratacaðý olumsuzluklarý ortadan kaldýrmayý amaçlayan basit bir önlemdi. Ben bu grubun dýþýnda kalmak zorunda kalmýþ ve alternatif olarak o an geliþen Kör Kamil’de yýlbaþýný geçirme programýný uygulamaya koymuþtum.

Kapýyý açýp içeri girdiðimde giriþteki tüm masalar boþtu. Sað tarafta sýrtýndan gördüðüm iki ya da göremediðim bölümde daha fazla sayýda insan bir masa çevresine oturmuþlar þarký söylüyorlardý. Tek bir garson, bir aþçý dýþýnda çalýþan baþka kimse yoktu. Servis olup olmadýðýný sorduðumda olumlu cevap veren garson, o bomboþ bölümde, grubu göremeyeceðim bir masaya oturttu.

O an kýrk sekiz saattir yemek yemediðimi hatýrladým. Geçen iki sabah, birer açmanýn dýþýnda vakit bulamamýþtým yemek yemeðe. Meze, bir otuz beþlik raký ve hemen gelmesini arzuladýðým kavurmayý sipariþ ettim. Sonra tek baþýma bana bakan duvarlara, her gece dolu olan, ama þimdi hiç kimsenin olmadýðý maslara bakmaya baþladým. Aç karnýma ilk dubleyi tek nefeste aldýðýmýn on dakikasý sonrasýnda, o masalar dolmaya, karþýma sevdiklerim, sohbetine doyamadýðým insanlar oturmaya baþladý. O an tek gerçek, masama servis yapan garson, göremediðim masadan gelen ve ruhumu delip geçen bir halk türküsüydü. Sazý çalan bir profesyonel olmalýydý, mükemmel çalýyor, yanýk sesli birisi ona eþlik ediyordu. Garsona sorduðumda, patronun arkadaþlarý ile bir masa kurduðunu öðrendim.

Beni o an ilgilendiren, yandaki masada ya da karþýmda oturduklarýný hayal ettiðim dostlarýmdý. Sanki yýlbaþý için o mekâný kapatmýþtým. O grup bizlere çalýyor ve ben dostlarýmla, sevdiklerimle yeni yýla bu özel yerde giriyordum. Ýkinci duble kanýma karýþtýðýnda onlarla konuþmaya, iki gündür yaþadýðým sýkýntýlarý, verdiðim mücadeleyi anlatmaya baþlamýþ ve dönüþümün zaferle taçlandýrýldýðýný anlatýyordum.

Üçüncü dublede, duvarlar benim yaþamadýðým dönemlerde anlatýlmýþ sýrlarý benimle paylaþmaya baþlamýþlar, oturduðum sandalyeden ya da diðerlerinden kimler gelmiþ kimler geçmiþ ise isim isim sayýyorlardý. O yýlbaþý gecesi onlarýn anlattýklarýný yazmaya kalksam þehrin tarihini deðiþtirir, birçok dostun ayrýlmasýna, birçok küskünün barýþmasýna neden olabilirdim. Karþýmda benim çok küçük dönemde tanýdýðým ve idol olarak benimseyeceðim, yaþasaydý asla masasýna oturma þerefine nail olamayacaðým birisi oturuyordu. Bardaðýný havaya kaldýrdýðýnda ona eþlik etmem gerektiðini anladým. Meyhane, hatta içki kültürüm yeterince olmadýðý için bir büyüðün bardaðýna vurulur mu? Neresine vurulursa saygýsýzlýk etmiþ olurum korkusu ile bardaðýmý kaldýrdýðýmda, o büyük adam bardaðýma dokundu ve þerefine dedi.

Sen þuanda yalnýz deðilsin, kimle olmak istersen o kiþi karþýna oturacak, sohbetin en derinini, eðlenceli muhabbetin en mükemmelini tadacaksýn. Kavurmaný soðutma ve muhabbete katýl dedi. O andan sonra ne kadar içtiðimi bilmiyorum. Kör Kamil’de, o mekânda, en büyük sýrlarýný, aþklarýný, yalnýzlýklarýný paylaþmýþ herkesle yarenlik ettim ve yeni yýla pek çok sýrra sahip olarak ama kurulduðu günden beri yalnýz baþýna orada içki içmiþ en yalnýz kiþi olarak girdim.

Kör Kamil gibi yerler olmalý, yaþamalý ve o an orada olma ihtiyacý olan herkese kapýlarýný açýk tutmalý. Bende, benden sonra gelecek yalnýzlara aktarýlmak üzere sýrlarýmý orada býraktým ve yeni bir yýla rahatlamýþ olarak girdim.