ÇARE YOK

Ay bakýr tepemde.
Gecemde karanlýðý yarýp, gizemiyle; bir bütün bakar penceremden.
Kurþun savunmasýz bedene sesli girer; doðrultusuyla...
Yakar yüreði, derin bir "Ahh" çýkar sessiz çýðlýðýndan;
Ahh, gökyüzündekileri inletir!

Tanrý lanet eder; gizemli saklambacýna son verir,
Düþkün de!..

Aslýnda sonu yok bu oyunun, sen-ben yaratmaklýðýnda
Güneþ de karanlýðý aydýnlatmýyor mu sanki;
Olmasaydý tüm bunlar alacanýn keyfine kim bakardý?
Saklambaç oyunu kalmazdý.
Çocuklar mahrum olurdu oyunlardan;
Oyuncaklarýn dili olmazdý!
Ebelemeceler olmadýkça hayatýn ne tadý vardý?
Renksiz, þekilsiz ve isimsiz...

* * *
Büyüyen gözler gibi büyüdük.
Oysa çocuktuk;
Sen de, ben de, onlar da...
Büyütüldük gözlerde, beyinlerde, yüreklerde
... Ve vurulduk derinliklerde; okyanustan sivrilmiþ dað tepelerinde...

Sevda Türküleri, Aþk Þarkýlarý
Dinlemek ve dinletmek kime, neye?
Sonunda ölümsel ayrýlýk varken yolculuklarýn duraðýndaki kavuþmalarýnda;
Damaðýnda kekre tat býrakan ayrýlýklar...
Korkarým!..

Tanrý þahidim olsun, olursam þayet yaratan;
Ceza yok bu defa.
Sonsuzluk somut olsun, kainattaki hesapta.
Yýlan dost, hava öksüz, kul sözsüz olsun!..


Gülizar Özlem (GÜRSES) SARAÇOÐLU


NOT: Her hakký mahfuzdur.