Sende
Bir zamanlar
Kahkahalar atarak
Tutunduðum
Ellerinle
Umut saçýyordun

Birlikte
Parmaklarýmýz
Durmaksýzýn
Kenetleniyordu
Su dahi sýzmýyordu

Kanýmýz
Kanýyor soðuk
Bir kar etmiyordu
Sanki

Donan
Kan olsun aþk
Bulunmaz bir þifaydý

Her an
Onu hissederek
Yaþamak
Meraký salmak

Kaygýyý
Asla tanýmamak
Dahi yanýmýza
Gelemez olmuþtu

O kadar çok
Seviyorduk ki
Her zerremiz sevinç
Kaynaðýmýz olmuþtu

Annen sana
Ses ettiðinde
Tiz bir ses ile çaðýrýnca
Yüreðimden
Kopmalar baþlardý

O an
Kütleleþen buzlar
Eriyordu sanki
Güneþi istemiyor
Anneni de dilemiyordum

Çaresizdim
Sensiz duruþlara
Sabredemiyordum

Sen bu vakitler
Çok sessizleþirdin
Giderken mahzunluk
Kuþatýrdý seni

Sensizlikte
Öyle bezgindim ki
Her an peþinden
Gelmeyi çok istedim

Lakin
Ne çere ki
Gelemezdim
Bir laf duyarak
Üzülmeni istemezdim

Yokluðunda
Ayaklarýnýn izlerini
Takip ederdim
Kendimce

Seni
Ancak böyle
Sevebilirdim
Sensizdim,
Sazendesini arayan
Bir naðmeydim
Bedbin biriydim

Ancak
Birlikte terennüm
Ettiðimiz
Naðmeleri tekrar
Ederek serinlerdim

Senin
Ýsmini telaffuz ederek
Mýsralar dizerdim
Sensiz halimle
Geleceðimizi düþler
Öylece nefeslenirdim