Yaþam denilen yolumun baþlangýcýnýn ilginç anýlarýndan birisi
Benim için ne idi bilemezsiniz,çukulata sevgisi
Elime geçen para çukulataya,yiyeyim hemen iyisi
Ondan güzel yiyecek yoktu,o midemin sevgilisi

Az olunca doymaz insan,bende ayný misal
Böyle hep caným çekince,dedim çare hal?
Hemen de buluverdim kurtarýcý hal çaresini derhal!
Yarýn ola hayrola,aceleye vermemeli hiç mahal!

Ertesi gün olmuþtu,sývadým kollarý plan þöyle
Kocaman bir kutu çukulata almýþtým,oturdum böyle
Baþladým yemeye bir iki üç,devam öyle...
Bir an geldi durdum,bedel bedeldi bedele..

Ogünden sonra yýllarca çukulata yemedim bitti
Bir doyurdum,pir doyurdum kendimi,sevgim gitti
Çocuk aklým,böyle düþünerek,nefsini terbiye etti
Bir þeye aþýrý tutkulu olmak çok betti

Osýnavla kýrdým fazla istekte,hep dileðimi
Tevazuyu ayný anda yerleþtirdim içime,sevdim yüreðimi
Tek severek yediðime,doyamadýðýma da býraktýrmýþtým benliðimi
Büyüyünce acýlarý dahi sevip,kazanacaktým,kendi kendimi,çukulata
kokusundaki gibi.

01.01.1965.



Sahifeler hep tertemiz,yanlýz acýlar,baskýn sevdiler beni bu sefer de..
Benden o kadar çok sevdiðim için,çukulata intikamý aldýlar,sanki..?