Özlenecek olan o kadar çok þey varki..

Mesela biraz çaba...

Gün gelir çabalamayý biraz uðraþmayý ve sonunda baþarmayý isteyebileceðimiz aklýmýza gelirmiydi.

Deðiþimi þimdi görebiliyorum. Seneler öncesi deðil þimdi bana geleceði çaðrýþtýrýyor.

Þimdi olan herþeyin açýlýmýnda yakýn gelecekteki garip alýþkanlýklarýmýza dalýyorum. Çok yakýnda görüntülü konuþmaya baþlýyoruz.

Birkaç sene sonra bu teknoloji elit olan tabakadan çýkýp, çoðul tabakaya yaygýnlaþtýðýnda özel olanýn kalmadýðý bir toplulukta , robot hayatlarýmýza adýmlar atýyor olucaz.

Garip alýþkanlýklar kazanýyor olucaz mesela. Teknoloji bize saklanma payý vermeyecek.

Ýnsan yýðýnlarý oluþacak, baþka baþka bir yerlerde toprak kokusuna hasret. Ve tabiki bu markalaþma çabalarýnýn sonunda üstümüze yapýþan etiketlerden usanan ferrasini satan bilgeler, 30 undan emekli iþadamlarý, þehir hayatýndan bunalmýþ yeni köy insanlarý oluþucak.

Özlemek yeni yýlýn kod adý..

Özlemeye baþlýyorum þimdiden kaðýt kokusunu.

Pazar sayfalarý çevirdiðim gazetenin yudumladýðým il çaydan sonra havada oluþan kokusunu.

O kaðýdý özledim bile...

Çünkü biliyorum yakýnda hemde çok yakýnda ekranlardan ,duvarlardan yanýmdaki cep telefonumdan öðrenebileceðim, ayaklý bir televizyon takliti telefona sahip olucam.

O zaman gazete okumaya gerek duymamak güdülerime kodlanýcak. Gazeteyi okuma telefonu aç canlý baðlan izle ya da internetin tuþlarýndan baðlan hayata ve tabiki dünyaya.

Teknoloji katili sözlerimin altýnda belkide bu deðiþimin bir korkusu var. Ýletiþim kolaylaþtýkça yalnýzlaþýcak olmamýzdan kaynaklý bir korku olsa gerek.

Ýnsanoðlu garip reaksiyonlar veriyor kolay açýlan kapýlara. Kolay iletiþim kurabildiðimiz herþeyden uzaklaþýyoruz, koruma kalkanlarý çýkýyor kendi yalnýzlýklarýmýzda büyüyoruz adeta.

Bayram sabahlarýnda atýlan kartlarýn , unutulmamasý gereken dostlarýn olduðu bir evrede, teker teker hazýrlanan kartlar vardý ve hep bir kaygý içimizde acaba unuttukmu, birilerini atladýkmý?

Bugün rehberdeki tüm isimlere otomotik mesajla bayramlaþabilecek kadar yakýnýz uzaklara ama bir o kadar uzak.

Gelen bayram mesajýnýn ne kadar donuk olduðunun farkýndasýnýz deðilmi..Kolaylaþtýkça uzaklaþýyoruz ...O yazýlan sözün sana ait parçasýný arýyor gözlerin bulamýyor..?

Gün gelir çabaladýklarýmýzý özleyebileceðimiz kimin aklýna gelirdiki?

Genç bir kalemin gözünden yazýlan þu satýrlar 2007 yýlýnýn Eylül ayýna ait deðil , 15 sene sonrasýnýn bir yakýn gözlemidir aslýnda.

Biþeyler deðiþiyor ve biz bu deðiþen sistemin kurgusunda sadece þu aný yaþayabiliyoruz.

Þimdi biraz kurgu biraz seneryo biraz beyin jimnastiði lütfen...

Bu satýrlarý bir yazan gibi...

Görüntülü telefonlarýn, cep telefonlarýnýn ve ek özellikli taþýnabilen mini televizyonlarýmýzdan sonra fabrikalarýn, okullarýn, sosyal kurumlarýn kýsacasý haritanýn yazýlý olan tüm alanlarýnýn insana , insan gücüne her geçen gün ne kadar daha az ihtiyaç duyabildiðinin farkýndamýyýz?

Sistemin bir tuþla iþlenebildiði tüm elektronik araçlarda iletiþimler bile tek bir söze dayalý kaldý. Artýk bankalara gitmiyoruz , artýk okula bile gitmiyoruz dýþardan eðitim var.. Artýk bayramlarda ziyaretlerde gitmiyoruz otomotik mesajlarýmýz var.

Artýk hayat çok kolay ve iletiþim daha hýzlý.

Peki neden daha yalnýz hissediyoruz...

Peki neden hala daha çok zamana ihtiyacýmýz var?

Bu sorularýn cevabý kendi içimizde saklý. Geliþim beraberinde neleri getirecek.?

Ýnsan gücü kendi kendini yoketmeye proðlanmýþ adete. Daha az düþünce daha çok sistem odaklý çalýþma. Fikir deðil, eylem planý. Robotlaþan hayatlar, bir komuttan baþka cevap kabul etmeyen mekanizmalar, tek bir doðruya dayalý kurulan yeni teknolojiler.

Tüm bunlarýn sonunda , fikir, iletiþim çaba en önemlisi insancýl güdüler nerde?

Güdülerimizi teslim ediyoruz.

Yakýn gelecekte insan gücüne gerek kalmayacak. O zaman sistemin neresine yamar kendini bu insancýklar?


Tek bir doðruya proðramlý sistemler yerine opsiyonel ve biraz çabayla ulaþýlan oyuncaklar olmalý.

Sokaðýmda misket oynamayý özledim ve sonunda kazandýðým misketleri saymayý.

Þimdi skoru tuþlarýna bastýðým þu klavyenin ekranýndan bekliyorum.

Geliþim beraberinde neleri götürüyor biraz bunu düþünmeli.

Kaybedilenleri özlemek..

Özlenecek o kadar çok þey varki .

Þimdiden kaðýt kokusunu özlemeye baþladým.