Akþam geceye yaslanýrken...
Ruhumun kaskatý kesilerek, sanki dünyanýn "en sakini, en duygusalý, en mantýklýsý" kesiliveriyormuþum gibi geliyor.
Unuttuðumu sandýgým sen, aþk merdivenlerini týrmanarak çýkýyorsun beynimin kazan dairesine...

Uysal bir bebeðim...
Saat gece yarýsý...
Pijamalarým da üstümdeyken biraç daha dedeme benziyorum sanki; oysa hiç görmemiþken onu, tuhaf bir seranat býrakýyor bu duygu bende

Olsun, yine de "kuduz aþýmý" oldum þimdi...

Seni özlüyorum...

Güneþin eteðinden dökülmüþ saçlarýna bakýyorum.
Hiç gelmeyecek misin?
Beni sevdiðini söylüyordun bir vakit!
Hatýrladýkça gözlerim doluyor!

Beni hiç görmeyecek misin!
Bir defacýk ellerini kýrarcasýna sýksam,
Bir defacýk önündee diz çöküp, hüngür aðlayamayacak mýyým...

Seni özlüyorum ve ben her "uyku öncesi" bir garip oluyorum....

Daha aþýk sana, daha ýslak ve uslu çocuðun doðum sancýlarýyla yatýyorum...