1.
Ruhumun kalýbýndan devþirme acýlarým var sana büyüttüðüm.
Beni anlamadýn gitti!
Sen sevmeyi de bilirsin ya…
Topraðýný da sularsýn,
Çiçeklerini de büyütürsün,
Balkonda demli çayýný da içersin, “dingin akþamsefalarýnda”…
Bu “teneke yaþamlar” nasýl komik geliyor gözüme bir bilsen!
300 miligramýndan 5 litreliðine…
Ýçi yað dolu, her piþirimlikte eriyip giden ve her midede ülser eden adamý…
“Ayak oyunlarýna” dizilmiþ, ruh saðlýðýmýzýn orta direðinde asýlýdýr “yavþak bakýþmalar” ve her bir “yavþak bakýþýn” üzerindedir “teneke yaþamlar”…
Baþýný çevirdiðin her “market”ten alabilir, bir tutam “gülücükle” kandýrabilirsin kendini…
Bu dünyayý da sorgulatabilirsin, hayatýn en “fahiþe arama motorlarý”ndan!
Yanýt mý?
Yanýt bir tenekeden çýkan ses kadar boþ,
Cennet-i aba kadar güzel “paketlenerek” gelir sana…

2.
Ah be “gülkurusu”!
Kurumadan anlasaydýn ya, kurutmadan kendini,
Bir defter arasýnda boðdurmadan mevsimlik hayatýný,
Bekleyeni yazdýrmadan…
Biblo olup da sonsuz olmak istedin belki,
Ama defter dürülürse ne olacaktý? Sonsuzluðunun önüne çekilen þu duvar;
Ölüme gücün varsa amenna ama öleceksen eðer sende,
Biblo olsan ne fayda?

3.
Sende sevdin beni biliyorum, en az benim seni sevdiðim kadar!
Ve en az gösterdiðin kadar, görebildim beni sevdiðini,
Sana gösterdiðim kadar, gösterseydin þayet sevgini, görmez miydim sevgili!
Gururun bir çocuðun gururuna ram, sevgin bir “beyaz eþya vitrin”iydi,
Baktým giremedim, gördüm, sezdirmedin!
Her kapý önünde gururdan heykeller vardý, dokundum çözemedim, aðladým dökemedim sevgili!
Yorulduðunda beklediðin duraklarýn vardý senin!
Kýzdým, üzemedim. Baðýrdým, kopamadým!
Her gittiðinde “geri gel” diye haykýran “içlerim” vardý benim;
Yazdým, okutamadým. Yandým, söndürülmedim.
Küllerimden anýtýmý dikecektin benim!
Topladýn, tutamadýn. Savurdun, daðýtamadýn!
Sonra günlerin vardý senin “git” diye isyan ettiðin,
Taþladýn, gitmedim, býraktýn geri geldim!
Aðlarken verdiðin mendillerin,
Hiç ama hiç silmemiþtim gözümün yaþýný,
Sadece kandýn ve sen hep kandýn,
Ve aktý hep gözyaþlarým!

2.
Ah be “gülkurusu”!
Kurumadan anlasaydýn ya, kurutmadan kendini,
Bir defter arasýnda boðdurmadan mevsimlik hayatýný,
Bekleyeni yazdýrmadan…
Usandýrmadan þu caný,
Ruhumun kalýbýndan devþirme acýlarým var sana büyüttüðüm.
Kalbimin týrnaklarý büyüdü ve ben kesemedim hiç!
Her adýmýmda batýyor sevgili, yürek boþluklarýma,
Ve her adýnýn geçiþi, besliyor týrnaklarýmý…
Kendime bireyliyorum kendimi,
Düþmaný ararken, beni buluyorum karþýmda,
OFf!..
Geceyi duvara toslattým yine…
Bu aþkýn zaman ayarý yok ki, olsun bitiþi feryadýn!
“Bir iki” diye sallýyorum,
“uyusun da büyümesin” diye yalvarýyorum,
Gece kayýp giderken avuçlarýmdan,
Biraz daha çukur düþtü göz halkalarým
Ve biraz daha susadým sana…
Çatladý dudaklarým,
Dimaðýmda iþtiyakým;
Ama bozmayacaðým söz!
Sabah yakýn, sahur þimdi…
Kavuþmadan bir utançtýr elbet,
Sana oruçluyken aþkým!

3.
Sende “gül”dün biliyorum, en az benim güldüðüm kadar!
Ve en az “gül” olduðun kadar gülebildim
Sana güldüðüm kadar “gül”seydin þayet, koklamaz mýydým sevgili!
Ayrýlýklarýn, bir yolcunun gidiþin ram, güvenin narin bir vazoydu
Arkandaydým, yetiþemedim, gördüm dokunamadým!
Her adýmýmda cam vazolar vardý, dokundum, kýrýlacaktý. Çekildim düþecekti sevgili!
Elini attýðýn dayanaklarýn vardý senin!
Yalvardým, tutmadýn omzumdan,
Bir türlü kanadýn kolun olamadým senin!

Her gittiðinde “geri gel” diye haykýran “içlerim” vardý benim;
Yazdým, okutamadým. Yandým, söndürülmedim.
Küllerimden anýtýmý dikecektin benim!
Topladýn, tutamadýn. Savurdun, daðýtamadýn!
Sonra günlerin vardý senin “git” diye isyan ettiðin,
Taþladýn, gitmedim, býraktýn geri geldim!

2.
Ah be “gülkurusu”!
Kurumadan anlasaydýn ya, kurutmadan kendini,
Bir defter arasýnda boðdurmadan mevsimlik hayatýný,
Bekleyeni yazdýrmadan…









NOT: Bu denemeyi daha sonra beste olarak yorumladým. Gitar solo eþliðinde yapýlan Gül Kurusu bestesini dinlemek için linke týklayýnýz:

http://www.hemenpaylas.com/download/1466464/Orhan_-_Gul_Kurusu_mp3.mp3.html