*****BU ÞEHÝR O ESKÝ ÝSTANBUL’MUDUR ? -DENÝZÝN DELÝSÝ*****
(KIRLANGIÇ HATIRALARI – VI )

“Buraya atýn oltalarý, iyi çupra yapar bu saatlerde deniz” dedi selamýmýza karþýlýk olarak.
     Týraþlý , temiz yüzlü biriydi, grileþmiþ uzunca saçlarý vardý,ara sýra topluyor olmalý ki ,siyah lastikten bir toka takýlýydý sol bileðine.Sýcak havaya raðmen son baharmýþ gibi giyinmiþti. Tiþörtünün üzerinde bir yelek, altýnda kot pantolon, ayaklarý çýplaktý . Hýrpani giyimine raðmen hiçte öyle biri olmadýðý belli oluyordu konuþma ve hareketlerinden.
     “Çupra için yengeç takmalýsýnýz oltaya, eðer yengeciniz yoksa toplarým size” sustu bir süre…”ileride ,kayalýklarýn oradaki kýyýda , yosunlarýn arasýnda bolca var”…”iyi, toplayalým o halde” dedim. (yengecimiz vardý oysa)
     Ýki bira çýkardým arabanýn buzluðundan, ona uzattým birini “alkol almamalýsýn genç adam, arabanýz var ve trafiðe çýkacaksýnýz” , “bu gece buradayýz alkollü çýkýlýr mý trafiðe” dedim, gülümsedi “aferin sana arkadaþ , yalnýz birayý da fazla içme, mayalý biliyorsun, iyi deðil mide için”
     Yengeç toplarken konuþturmaya çalýþtým, konuþmuyordu…sanki çok önemli bir þey yapýyormuþ gibi konsantre olmuþtu.Aklýmdaki düþünce pekiþmeye baþlýyordu ( evet deliydi bu, hem de iyi bir deli. Ýnþallah zararlý deðil, iþ almayalým baþýmýza ) Yeteri kadar yengeç toplamýþtýk, torbaya biraz da yosun koydu “ölmesinler, artanýný denize atarýz”… Atarýz… Çoðul konuþmuþtu, galiba gece bizimle kalmaya niyetliydi …
     Nasýl takacaðýmýzý tarif etti yengeci.Biliyorduk, ama yinede dinledik. Birasýnýn sonunu da içip “hadi size rasgele , ben yine uðrarým” … “teþekkür ederim, bekleriz” derken, dik dik bakýyordu bana arkadaþlar…
     Deniz iyi çupra yapmýþtý, haklýymýþ…bir de o hayasýz isparozlar olmasaydý ne iyi olurdu, her atýlan oltaya hücum edip oyalamasalardý bizi…
     “Deli geliyor” dedi arkadaþlarýn biri. Evet geliyordu ,gittiði yönün tersi istikametteydi bu kez, kim bilir nereleri dolaþmýþtý, hem elleri poþetler doluydu…”mangalý yakmýþsýnýz arkadaþlar, demedim mi bu saatte iyi çupra yapar diye”
     “Bu ýþýldak, bunu ileriye bir yere kuralým, gece sivrisinekleri uzak tutar bizden” haklýydý. Oltalarýný çýkardý çantasýndan, bir de kitap vardý çantanýn bir tarafýnda (DAS KAPÝTÂL) …þaþýrmýþtýk.Raký çýkardý diðer poþetten ve kocaman bir torba buz ”þarap içerim genelde, ama balýkla raký içmeli bu gece” ve soðuk mezeler almýþ ne varsa…
     “Ýstanbulluyum aslen, daraldým, bunaldým,kaçýp buraya sýðýndým” dinlemiyordu diðer arkadaþlar, ben dinliyordum ve arada bir cevap verebileceðini tahmin ettiðim sorular soruyordum, soruyordum ama ,bazýlarýnýn cevaplarýný yine kendim tahmin etmeye çalýþýyordum.O susuyordu…
     Sofra kurulmuþ, balýklar piþirilmiþti.Getirdiði bardaklara rakýlarý doldurdu, o ev sahibi biz misafirdik sanki.”Baþlayalým arkadaþlar , soðutulmayý sevmez balýk, afiyet olsun”… “ sað ol” diye baðýrýrken hep bir aðýzdan, asker sofrasý geldi aklýma…
     “Ýmbat ‘ý esmeye baþladý Ege ‘ nin, sýcak hava artýk rahatsýz etmez” iyi biliyordu demek ki buralarý.Bir kaç parça bir þeyler yedikten sonra bardaðýný dokundurup bardaklarýmýza güzelliðimizi kutsadý…”þerefe”…”þerefe abi”
     “yedi sevgilim kaldý o kentte”, “yedi tepe… her tepede bir sevgilimi ? “ dedim…”zeki çocuk “ diye gülümsedi…“Çok severdim ben Ýstanbul ‘u , halen severim ya… ama eskisi kadar deðil. Bozuldu çocuklar hem de çok bozuldu, yaþanýlasý deðil artýk” biliyorduk bilmesine ya, bizimkisi çok dertliydi, demek ki bayaðý bir dokunmuþ.
     “Mercedes’lere beyefendiler binerdi önceden, þimdi korkar olduk Mercedes’lerden, altýn künyeli , altýn zincirli , býyýklý adamlar… Ben olsam çoban yapmam onlarý, birer çizgili elbise, beyaz çorap, dik topuk , sivri burun ayakkabý giyen baþýmýza baba olmuþ …Her þey onlardan yana,kanun, nizam, yasa…hep onlara çalýþýr oldu” (Çok haklýydý. Ama , o babalar artýk en küçük yerleþimlerde bile aramýzdalar, biz istesek te istemesek te hayatýmýzýn kâbusu olmuþlar) bir kadeh daha içti “ Baba dolmuþ Ýstanbul, böyle miydi eskiden babalar? Beyefendiydiler ,her biri birer Giyom Tell’di, her biri birer Haywenhoo … Fakir babasýydýlar , gariban babasý. Yetimleri giydirir, açlarý doyururdular. Ya bu zibidiler? Çakal sürüsü bunlar…bunlar yetimin elbisesini alýr oldular sýrtýndan, açýn ekmeðini…”
sinirleniyordu gittikçe…”Ya adam!! Madem köyündeki gibi yaþayacaktýn ne diye geldin Ýstanbul‘a ? Ýstanbul ‘ u köy yapacaðýna, kal köyünde ,orayý Ýstanbul yap!! ) sanki orayý biz köy yapmýþýz gibi bizim yüzümüze bakýyordu dikine dikine… “Haksýz mýyým çocuklar?”…” haklýsýn abi…”
     “Sabahlarý motorlara binip geçerdik karþýya ,sýrf heyecan olsun diye, þimdi o motorlarla mazot kaçakçýlýðý yapýyorlar ama onlar heyecan olsun diye deðil... Dolmuþlarda böyle deðildi , tosbaða ya benzeyen dolmuþ taksiler vardý onlara kurulurduk.Hali vakti yerindeydi babamýn, yinede araba almazdý, ne gerek vardý ki? Trende , dolmuþta, vapurda gazeteler okunmalýymýþ, o iþin zevkiymiþ …Haklýydý babam ,böyle kalabalýk deðildi ve her kes birbirini tanýrdý sanki, saygýlýydý herkes bir birine. Bir bayan ayakta býrakýlmazdý, ama þimdi bekliyorlar ki bir bayan gelsin de taciz edelim ,bayanlar sokaða çýkamaz olmuþ ”…Bazý anlattýklarý günceldi, bazý anlattýklarý bizim yaþça biraz uzaðýmýzda, ne haklýydý, ne haksýz, bilmiyorduk.Sadece dinliyorduk.
     “Laila ‘ lar yoktu… Maksim ‘ de , Muazzez çýkacak diye hatýrlý dostlar araya sokulup yer ayýrtýlýrdý , beyefendi girilir, beyefendi çýkýlýrdý oralara “
     “Yahya KEMAL ‘ i bilir misiniz ?.. Sana dün bir tepeden baktým aziz Ýstanbul” sarhoþ mu olmuþtu ne ? Konudan konuya atlýyordu…(haklýydý ama, Ýstanbul ‘ u tam anlatmaya kalksa ömür mü yeter? Özet geçiyordu sýkýntýlarýný ) “iþte o baktýðý tepe yok olmuþ Yahya KEMAL ‘ in ve gonca gülünü býraktýðý kenti deðil artýk Nazým ‘ýn” uzanýp bir sigara yaktý, derin bir nefes çekti içine…
     Arkadaþlar sýkýlmýþ olmalý ki kalkýp oltalarýn baþýna geçtiler, ben kaldým sofrada. O anlattý ben dinledim, o baðýrdý, ben sustum…bazen ikimizde sustuk, sadece bardaklarýn tokuþmasý bozar oldu yaz böceklerinin çýðlýklarýný…
     Tarabya ‘ yý anlattý ,Kilyos ‘a ,Þile ‘ye gidebilmek için çektikleri zahmeti, ve o meþhur Süreyya plajýný ve Büyük ada ‘ yý…
     Kanlýca yoðurdu eski tadýnda ve kývamýnda deðilmiþ , Boza ‘ nýn tadýný unutmuþ Vefa ‘ lýlar, sarhoþ geceleri ayýltmak için Beykoz ‘ da paça yemeðe gidilmez olmuþ artýk…
     “Bende az , çok bilirim Ýstanbul ‘ u ve bende çok severdim “ dedim abi ye… “gidiyor musun halen “ diye sordu “son yýllarda birkaç sefer gidebildim ancak” “ peki nasýl? “ dedi… “Ýstanbul çok güzel bir kýzdý , güzel bir sevgiliydi”… bardaðýný tekrardan tokuþturup bir yudum çekti “eee þimdi nasýl peki ?” …”o güzel kýz…o sevgili…izbe odalarda, kirli þiltelerin ucuz bir fahiþesi olmuþ “ dedim. Bir sigara daha yaktý…”biliyor musun” dedi, derin bir iç çekti ve devam etti “en son koynuna girdiðimde sevgilim Ýstanbul ‘ un… výcýk výcýk lahmacun kokuyordu ve loþ bakýyordu gözleri ayrýldýðýmda” sonra kalkýp hýzla ýþýldaðý aldý yerinden ve bana doðru geldi.“Sen Ýstanbul ‘ u tanýyorsun “ “ Evet “ dedim…Elini sokup yeleðinin cebinden bir avuç çakýl taþý çýkardý “sana bunlarý vereceðim , ama … eðer Ýstanbul beni sorarsa onu görmedim dersin”
Taþlarý avucuma býraktý, çantasýný sýrtlanýp ,ýþýldaðýný söndürdü …

                                             Asi & Mavi