ÞÝÝR VE TOPLUMUMUZ
Yunus; þiirle, sözle, “dertli dolap” arasýnda nasýl da
bu güzel iliþkiyi, böylesine güzel ifade eder:
Kiþi, iç dünyasýndaki binbir renkteki çizgilerden,
renklerden, kokulardan, duygu ve düþünce hazinesinden
bir güzel demet sunar mýsralarla.
Zor; ama soylu ve anlamlý bir çabadýr edebiyat, þiir...
Yaratýlmýþlarýn içinde; düþünmesi, düþündüklerini söz veya yazý ile ifade etmesi yönüyle de diðer varlýklardan ayrýlýr insan. Çünkü o eþref-i mahlukattýr. Yaratýlmýþlarýn en þereflisidir.
Eti, kemiði, bedeni yanýnda özellikle ruhuyla, kalbiyle öne çýkan, bu en þerefli varlýk insan; duygularýný, düþüncelerini deðiþik biçimlerde ortaya koyar. Sözle ya da yazýyla ifade etmeye, bilindiði gibi edebiyat diyoruz. Edebiyat, özellikle de þiir, insanýn duygularýný estetik boyutlar içerisinde verdiði duygu yüklü ürünleri ifade eder.
Þiirle dinlenir, þiirle dertlenir, þiirle yoðrulur insan. Onunla gözyaþý döker, onunla dirilir, sevginin güllerini derer. Yunuslayýn, mýsra mýsra içini bir dertli dolap gibi kelimelerle ortaya koyar.
“Benim adým dertli dolap
Suyum akar yalap yalap
Böyle emreylemiþ Çalap
Derdim vardýr inilerim

Suyum alçaktan çekerim
Dönüp yükseðe dökerim
Görün ben neler çekerim
Derdim vardýr inilerim”
diyen Yunus; þiirle, sözle, “dertli dolap” arasýnda nasýl da bu güzel iliþkiyi, böylesine güzel ifade eder: Kiþi, iç dünyasýndaki binbir renkteki çizgilerden, renklerden, kokulardan, duygu ve düþünce hazinesinden bir güzel demet sunar mýsralarla. Zor; ama soylu ve anlamlý bir çabadýr edebiyat, þiir...
Kültür ve medeniyet dünyamýzýn önemli bir bölümünü oluþturan þiir, binlerce söz ustasý þairlerimizce bugünlerimize bir þiir geleneði halinde getirildi. Þekil, kafiye gibi dýþ unsurlar belli dönemlerde deðiþti. Ama öz, þiir geleneðimiz mecrasýnda aktý yüzyýllarca. Ne var ki kültürel bozulma, yabancý kültürlerin etkisinde kalma, kimi þairlerimizin mýsralarýyla, dünyamýzda önemli yaralar da açtý elbette.
Kültürel varlýðýmýzý belli oranda yoðuran þiir, günümüz toplum hayatýnda ne denli bir yer tutuyor?
Maddi deðerlerin, maddi kaygýlarýn çeþitli nedenlerle öne çýktýðý, ruhi kirliliðin akýl almaz boyutlara vardýðý günümüzde kalbin sesini, sevginin ifadesini sunan þiirin çaðrýsý ne derece duyuluyor?
Bu sorunun cevabýný iki biçimde vermek mümkün görünüyor. Þiir, böylesi bir ortamda elbette kan kaybediyor ve kaybedeceðe benziyor.
Bu cevaptan daha çarpýcý olaný ise, günümüz insanýnýn þiire, duyguya, ruh ve inanca özlemle dönüyor oluþudur. Her ne kadar yayýn evlerimiz, þiir kitaplarýný yayýnlama açýsýndan istenilen giriþimlere arzu edilen oranda giremese de, þiir kitaplarý belli ölçüde okuyucu buluyor artýk. Yerel yönetimlerin, çeþitli kuruluþlarýn düzenledikleri kültür programlarýnda þiir günlerine, þiir gecelerine, þiir þölenlerine de yer veriliyor. Radyolarda þiir programlarý ilgiyle dinleniyor. TV kanallarýnda þiir klipleri de yayýnlanýyor artýk. Þiir kasetleri alýcý buluyor.
Bütün bunlar; þiir adýna, güzel, olumlu bir geleceði de yansýtýyor. Yarýnlar, bugünlerden daha þiire yakýn günleri getireceðe benziyor. Þiir namýna umut veriyor.
Ýnsanýmýz, pek çok konuda olduðu gibi, kendisine dönme yolunda önemli adýmlar atýyor. Toplumsal anlamda kendi kimliðine, kendi kültürüne doðru güzel geliþmeleri sergiliyor.
Þiirse, bu yoldan kendisine düþen fonksiyonu icra ediyor. Mýsra mýsra insanýmýza sesleniyor. Onun iç dünyasýna aydýnlýklar sunuyor.
Önemli olan, bizim onun bu geliþine karþý, yüreklerimizi; ona, þiire, mýsraa duyarlý olmaya açýp açamadýðýmýz.
Rýfký Kaymaz