- Güvende hissedebileceðim bir yer olsun. Korkuyorum. Peþimdeler. Yakalamalarýna izin verme. Her þey çok hýzlý geliþti, ne olduðunu anlayamadan. Sana geliyordum…
Deli bir rüzgar esiyordu. Hýrkasýnýn önünü kapatamamýþtý, fermuarýn kopçasý rayýnda deðil boþlukta sürüyordu, bozulmuþ. Çekiþtirip durmaktan sündürmüþtü hýrkayý. Sonbahar yapraklarý gibi titriyordu. Kollarý sýmsýký baðlýydý ama bu, gayretle çalýþan kalbinin dengelemeye çalýþtýðý sýcaklýðý kafesleyemiyordu içinde. Gözleri istemsiz kýsýlmýþtý, kirpikler sarmaþ dolaþ. Diþlerini sýkmýþ, dudaklarý aralanmýþtý. Bacaklarýný birbirine sürterek yürüyordu, diz kýsmýnýn birbirine bakan taraflarý aþýnacaktý pantolonunun. Midesi yanmaya baþlamýþtý, acý-ekþi tatlar boðazýný yakýp aðzýna kadar týrmanýyordu. Soda olmasýný diliyordu Karin’in evinde.
- Otur, soluklan biraz. Kimse götürmeyecek korkma. Sodaný getiriyorum, anlatmaya devam et.

Trafik ýþýklarýnýn olduðu bir dört yoldan geçiyordu. Kýrmýzý ýþýk yanarken takýlmýþtý sanki lambalar, meydan kýrmýzýya teslim. Sýrasýný sarýya vermeyecek gibi. Bunu bir uyarý olarak algýlasa keþke. Kýrmýzý dur demek. Her yön kýrmýzý, geri dönmesi lazýmdý. Kuþkulanacak durumda deðildi Meldan, üþüyordu. Yol bomboþ. Gitgide öfkeleniyordu rüzgar. Kafasý yerde geçti karþýya. Kaldýrým taþlarýný çifter çifter geride býrakýyordu. Süratlendi. Dudaklarý kabardý hoþgörüsüz soðuktan ve rüzgardan. Topuk sesleri adýmlarýnýn ritmine yetiþemiyordu. Kafasýný kaldýrdý yerden. Köprünün ortasýna yaklaþmýþtý. Alttan bir nehir geçiyordu. Korkuluklarý yoktu köprünün. Onun yerine bel hizasýnda duvar örülmüþ boydan boya. Nehirden su deðil balçýktý o akan. Suya bakmayý býraktý apartmanýn ilk katýndan sesleri duyunca. Caddeyi gören odalarýnda birbirine baðrýþan bir çiftin silueti perdede. Adam elinde sigara balkona çýktý. Kadýn hala avaz avazdý içerde.
- Neredeyse varmýþsýn evime, orasý buraya çok yakýn. Biliyorum o köprüyü. Yolun, yani o köprü dediðin noktanýn altýndan geçen dereyi de. Nehir yataðýnda olmasýný önemsemeden yolun kenarýna dikmiþ yapýlarýný insanlar. O kadar iç içeler ki nehirle, içinde balýk yaþayabilse odasýndan suya olta sallayabilir adam kýyýdaki apartmanlardan. Bahsettiðim bu binalardan biri de bir cemiyet malý, bir cami.
Görünen o ki kadýnýn zorladýðý sinirlerini yatýþtýrmak için balkona çýkmýþtý adam, fakat kadýnýn da asabý bozuk, peþinden geldi adamýn. Çiçeði yerde öfkesi burnunda çifti izlediðini fark etmemeleri için hemen köþedeki camiye girdi Meldan. Hem ayný zamanda biraz su bulup midesindeki sancý için bir hap içebilirdi orada. Gargara yutmaktan yorgun þadýrvaný gördü. Gerisine bakmadan geçti avludan. Siyah kemerli tahta takunyalar açýkta duruyorlar. Ansýzýn devrilen çöp kutusunun gürültüsüyle irkildi. Meldan’ýn oraya girmesiyle tedirginleþen ve dört yana kaçýþmak için tetikte bekleyen kediler sermiþti çöpü yere. Bir yýðýn plastik tabak ve çatal-kaþýk daðýldý etrafa. Kim bilir kim ölmüþtü ya da hangi velet erkek olmuþtu o gün. Tekrar çeþmelere yöneldi. En dýþtaki tabureye oturup yuttu hapýný ve suyunu içti. Karþý apartmandaki çift sakinleþmiþ olmalý, baðrýþ çýðrýþ durmuþ. Attý çantasýný sýrtýna ve kalktý. Avludan yine sesler gelmeye baþladý. Bu kez aldýrýþ etmeyip dönmedi arkasýna Meldan, yine kedilerin olduðunu zannederek. Oysa yerdeki plastik tabaklarý çiðneyerek gelenler kediler deðildi.
- Söylesene Meldan, kimdi onlar?
- Bilmiyorum. Tarif ettirme onlarý bana, bilmiyorum. Dört kiþi.

Tabaklardaki et parçalarýna üþüþen kedilere huzur yoktu o gece. Nereden çýktýðý belli olmayan dört uzun gövde kaçýrdý onlarý bu defa. Dört uzun gölge düþtü önüne yalnýz giden kýzýn. Soluðu kesildi. Kendini savunabileceði hiçbir þeyi yok. Kaldýrdý baþýný yerden, baktý yüzlerine. Koyu birer maske, baþtan aþaðý uðursuz kara. Bir elleri de arkalarýnda. Korkup koþmaya baþlýyor kýz köprüye doðru. Çýðlýk atmak bile gelmiyor aklýna çýplak dehþetinden. Koþuyor sadece. Yetiþtiler. Meldan tekrar sarýlmýþ buldu kendini. Takipçiler yorulmuþa benzemiyorlardý. Sessizce beklediler birkaç dakika. Rüzgar kesilmiþti. Hava soðuk. Meldan’ýn önünde duran maskeli konuþmaya baþladýðýnda tekrar eser oldu rüzgar. Korku ve soðuk tüylerini diken diken etti. Sertliðiyle geren sevimsiz bir kadýn sesiydi, Meldan’dan ona ait olmayan þeyi býrakmasýný isteyen.
- Ne o sana ait olmayan þey? Nasýl kurtuldun ellerinden?

Dördü birden arkalarýnda sakladýklarý çelik hançerleri çýkardýlar. Arkadaki öne doðru çýktý, bir yandan da o kadýn sürekli yineliyordu ona ait olmayaný býrakmasýný, giderek ciddileþen ve yankýlanan tonla. Arkadan öne çýkanýn hançeri nefesiyle buðulanacak kadar yaklaþmýþtý kýza. Yutkundu Meldan. Baygýnlýk geçirir gibi oldu kýz, görünce hepsinin ellerinde o parlaklarý. Bir taraftan teslime hazýr bir tükenmiþlik fakat diðer taraftan da meydan okumak için hýzla bedenini devralan yetkin bir güç hissetti. Raks eder kývraklýkla kendine doðru inmek üzere olan hançeri kaptý elinden müstakbel maktülesinin. Artýk kendi elindeydi, tüm parlaklýðý ve keskinliðiyle. Yasladý düþmanýný köprünün duvardan çeperine. Ellerini gördü, o da bir kadýn. Karþý koyamýyor ama yardým da istemiyor diðerlerinden. Kurtulmaya çabalýyor, inceden inceye inlemeleriyle. Çýrpýnýrken bembeyaz boynu açýldý kadýnýn. Onlardan kaçarken yaklaþtýðý trafik lambalarýnýn hâlâ kýrmýzýda olduðunu gördü Meldan, çeliðe yansýyan ýþýkta. Kor kýzýlý uzun týrnaklarý ve çifter yüzüklü parmaklarý ile yumuþak elleri... Birden beliren duru ve billur boynu... Kývranýrken çýkardýðý aðlar inlemeler... Boðuþurken bacaklarýndan ve bel çemberinden ödünç sýcaklýðýyla, o ana kadar dudaklarý moraran Meldan’ýn içine nefsine düþkün bir hararet yaydý kadýn. Tüm bu endamýyla tam bir diþi, yüzünü görmediði bir þehvet hattatý. Trafik ýþýklarýndan yansýyan kýrmýzýlýk, bu diþinin kýrmýzýsýyla yer deðiþti Meldan onun açýlan boðazýna sürtünce hançeri. Bir hamlede kaldýrdý ve köprüden aþaðý, nehre attý onu, kanlar içindeki pelerinine sarýp. Diðer üçü hareketsiz izliyorlardý hâlâ. Elindeki kýrmýzý çeliði de attý suya ve koþtu eve kadar. Onlarýn kim olduklarý merakýndan çok, olup biteni nasýl gerçekleþtirdiðinin sersemliðine yumak gibi dolandý eriyen dimaðý. Sanki kendi deðil de bir baþkasýydý. Sanki o da olayýn içinde deðil de seyrediyordu sadece. Sanki diðer üçü gibi...
- Makas var mý? Kes saçýmý. Eþkalim poliste olabilir. Kes saçýmý. Polis peþimde. Daha kötüsü ‘onlar’ da peþimde olabilir.     

Midesi ekþiyor bugün de. Çiðneme tabletlerinin yan etkileri nelerdi? Iþýklý maðazalara bakarak gidiyor Karin’in evine. Kestirmeler karanlýk ve tenha. Sessizlikti uzak durduðu. En vitrinli caddelerden geçiyor. En lambalý sokaklar... Geçmiþini hatýrlatan çaðrýþýmlar nesneleþmiþ bazý dükkanlarda. Baktýkça dalýyor. Daldýkça nedamet. Nedametle bakýyor, baktýkça buhran. Çok eþli bir özlem miydi bu uyanan? Masumiyeti onu evlatlýktan reddedeli üç deste mevsim geldi geçti. Kaç yüzük düþtü, kaçýný eritti. Deðiþiminin civasý bu, altýn deðerleri kýrýk etti. Çatlamýþ topraðýna Fergana’dan su mu taþýyacaktý yakasý açýk cinneti?
***
O gece bir keþmekeþ vardý odada, nehrin kucaðýnda. Kadýnýn gelinliðinin üzerinde leke. Adam bu, doðadan yatkýn sadakatsizliðe. Daha taze aþýn kokusu daðýlmadan... Daha iki aya gelecek misafir aðýrlanmadan... Daha kâhin bir telvede çýkmadan... Adam bu, doðadan yatkýn sadakatsizliðe. Nehrin yanýndaki odada ani bir sessizlik. Kadýnýn elinde ekmek býçaðý, adam yerde, gölgesi gitmiþ. Býçak düþer nehre. Odada bir tek gölge vardýr artýk. Tek baþýna bir gölge perdenin üzerinde. Tek kalmanýn kahrýyla kaçar gölge. Sahibine itaatsiz. Kadýn da yerde...

Cinayeti kim iþledi Meldan? Seni kim öldürdü? Meldan ve öteki... Tek beden, çift ruh. Biri eski, biri yeni. Ötekini istediler ondan. Vermedi Meldan. Alev yaðmuru yýkamada.
- Her þeyi baþtan kabullendim. Bir þehir... Dere denilebilecek balçýktan bir nehir... Denize esir. Yeni ve özgür bir þehir benimsedim, rýzamla. Vicdaným kýlýç çeker, adam yollar sýrayla. Eski acýtýr ama acýsý geçer zamanla. Ve yeni þehrim... ve bu da yeni nehrim, Tuonela.