Küçük bir kýz elinde uzunca bir çubuk, yerleri tozatarak hoplaya zýplaya gidiyordu. Böylece evlerinden bir hayli uzaklaþarak büyük bir çöplüðün yanýna geldi. Çöplükte tozpas içinde kalmýþ bezden bir bebek gördü. Yavaþça yere çömeldi ve bebeði eline alarak, saçlarýndaki tozlarý silkelemeye baþladý. Zaman ilerledikçe bebekle oynamaya o kadar dalmýþtý ki, etraftan gelen konuþma seslerine birden irkildi ve elindeki bebeði hýzla yere fýrlattý, ayaða kalktý. Þaþkýn gözlerle etrafýna bakýndý, fakat hiç birþey göremedi. Yine yere çömelerek, bebeði eline aldý ve tekrar oynamaya baþladý.

Bir yerlerden hýçkýrýklarla karýþýk konuþma sesleri duyuluyordu “O günü hiç unatamýyorum, beni satýn almýþlardý.O gün benim en mutlu günümdü” dedi. Bir güçlü ses.
“Biliyorum; ben de o günümü hiç unutamadým” diye yanýt verdi diðer ses.

Çocuk duyduklarýna inanamýyordu. Tekrar ayaða kaltý ve çöplüðün etrafýnda dolaþmaya baþladý.Biraz korkak, biraz da meraklý tavýrlarla, yaðmurdan defalarca ýslanýp kurumuþ, sýcak güneþin altýnda iki büklüm olmuþ, eski eþya parçalarýna hayretle bakýyordu. Dikkatini çeken bir þey vardý. Kafasýný yukarý kaldýrdý, gökyüzüne baktý; tekrar çöplüðe baktý; sonra elleri ile gözlerine gölge yaparak güneþe baktý. Kafasýný aþaðýya indirdi ve tekrar çatlaklarýndan yaðmur yaðmýþ gibi, sular akan eþya parçalarýna baktý; bir anlam veremedi. Omuzlarýný oynattý dudaðýný büktü, tam geri döneceði sýrada, küçük bir þiþe gördü ve onu alarak, bebeðinin yanýna gitti ve tekrar oyuna daldý.

“O pamuk elleriyle beni her gün silerdi” diye konuþmasýna devam ediyordu hýçkýrýklarla karýþýk konuþan o güçlü ses.
Diðer ses, “belli ki çok temizmiþ” diye yanýt verdi.
Öteki güçlü ses derin bir nefes alarak, “ çook “ dedi. Titrek sesi yine hýçkýrýklara karýþarak, “o gün dünyam yýkýlmýþtý. Birden nasýlsa hasta olmuþtu Ayþe haným, nedense bir türlü düzelemiyordu. Her yer kirlendi diye çok üzülüyordu. Bir kadýn temizlik iþlerine yardým etmeya baþladý. Ahmet beyi karýsýnýn hasta olmasý çok üzmüþtü. Karýsýna her gün eve doktor getiriyor evde tedavi ettiriyordu. Hiçbirþeyden habersiz olan Ahmet bey, büyük bir sabýrla karýsýnýn düzelmesini bekliyordu.Yardýmcý kadýn ise, her gün Ayþe hanýmýn ilaçlarýnýn içine, benim çekmecelerimden birine sakladýðý þiþenin içinden birþeyler karýþtýrýp, içiriyordu. Karýsýnýn günden güne erimesine dayanamayan Ahmet bey, o gün doktoru tekrar eve getirdi. Doktor ilaçlarýn neden iyi gelmediðine þaþýrýyordu ve hastaneye gütürülmeye karar alýndý. Yardýmcý kadýn ,konuþmalarý duymuþtu. O gece Ayþe hanýmýn son ilaçlarýnýn içine, þiþedeki bütün ilacý boþalttý. Sevinçten gözlerinin içi gülüyordu” derken öteki ses onun sözünü kesti ve “vah zavallý kadýn vah” dedi.
O güçlü ses tekrar konuþmaya devam etti. “Ahmet bey karýsýný çok seviyordu. Karýsýný hastaneye götürmek için, sabahýn olmasýný dötgözle bekliyordu. Hazýrlandý, pencerenin önüne dikildi, dakikalarca dalgýn dalgýn dýþarýya baktý. O anda onun kafasýnýn içinden geçenleri okuyordum.Yavaþ adýmlarla pencerenin önünden çekilerek, yatakta yatan karýsýnýn yanýna sokuldu ve kulaðýna birþeyler söylüyordu. O gün korktuðu baþýna gelmiþti. Karýsý artýk onu duymuyordu, karýsýný hastaneye götürmesine gerek kalmamýþtý, çünkü o ölmüþtü. Ahmet bey, o gün yýkýlmýþtý, sanki dünyasý batmýþtý. Günlerce aðladý; aðladý. En sonunda bir gün kendini toparlamaya karar verdi. Yardýmcý kadýna emirler yaðdýrýyordu. Kararlý idi. Karýsýnýn günündeki gibi her tarafý tertemiz yapacaktý. Yardýmcý kadýn sinirli sinirli, elindeki bezle benim kapaklarýma vura vura temizliyordu. O sildikçe benim gözyaþlarým daha çok akýyordu, bana kýzýyordu tekme atmaya baþladý. Ahmet bey gördü, beni incitiyor diye ona kýzdý, çünkü ben ona karýsýndan kalan bir yadigardým, benim incilmeme gönlü razý olmuyordu. Yardýmcý kadýn o eve geldiðinden beri, seyrek aralýklarla gelen bir adam vardý, o adam artýk daha sýk geliyordu. Her seferinde tartýþýyorlardý, kadýn onun eline birþeyler sýkýþtýrýyordu adam gidiyordu. Ahmet beyin bunlardan haberi olmuyordu. Ahmet bey günler geçtikçe çok deðiþiyordu, karýsýný yavaþ yavaþ unutur gibi oluyordu, Yardýmcý kadýn ile aralarý iyi gidiyordu. En sonunda evlendiler ve kadýna çokta güzel hayat yaþatýyordu.
Ah be Ahmet bey ah ; nasýlda unutuverdin Ayþe hanýmla geçirdiðin o mutlu günleri”dedi.
“Eee, sonra” dedi öteki ses.
O güçlü ses derin bir nefes alarak, üzgün ve bitkin bir sesle yavaþ yavaþ tekrar anlatmaya baþladý. “Sonra o gün, evlendiði yardýmcý kadýnla beraber Ahmet beyin çifliðine gittiler. O serveti nasýl zorluklarla yaptýklarýný yataða yattýklarý zaman hep Ayþe hanýmla beraber konuþuyorlardý.”
Öteki ses lafa karýþtý. “Þimdi baþkasý yaþýyor yazýk yazýk” dedi.
“Evet” diye yanýt verdi. O güçlü ses ona üzülerek, “çok yazýk olmuþtu Ahmet beye, çiflikten geriye cenazesi gelmiþti.
Kadýn, hiç üzülmedi çok mutluydu, sevincinden havalara uçuyordu. Daha önce gelen adam, bir gün gene geldi. Kavga ettiler.
O adam tekrar tekrar “Sen bir canisin, katilsýn, herþeyi biliyorum” diye avazýnýn çýktýðý kadar baðrýyordu ve kadýnýn neresine gelirse var gücüyle vuruyordu, kadýný öldüresiye dövdü ve kapýyý kuvvetli bir þekilde vurarak gitti. Dayak yerken kadýnýn gýký bile çýkmadý. Sonra, adamdan sinirini alamayan kadýn, her yerlere vurmaya baþladý ve eline geçen balta ile de en sonunda beni bu hale getirdi, çöp arabasý ile beni buraya attýrdý” dedi.
O güçlü sesin, artýk gücü kalmamýþtý yavaþ yavaþ konuþmasý kesildi.

Artýk hava kararmaya baþlamýþtý. Küçük kýz, bulmuþ olduðu þiþe ile bebeði kaptýðý gibi, yola koyuldu.Yine hoplaya zýplaya sevinerek eve geldi. Annesi, mutfakta bulaþýklarý yýkarken kýz birden, “Anne anne bak ben ne buldum” diyerek içeriye girdi. Annesi arkasýna döndüðünde, kýzýnýn elindeki þiþeyi görünce þok olmuþtu. Korkudan gözleri faltaþý gibi açýlmýþ olan kadýnýn, birden kuvveti kesildi ve elindeki tabaklarý yere salýverdi. Küçük kýz annesinin
hareketine bir anlam veremediði için, bir ara hayretle baktý ve sonra yine hoplaya zýplaya odasýna doðru yürüdü.