Yenidenmi geldin ömrümün senin için ayýrdýgým kýsmýna, bir yol bulamadan tenhasýnda ayrýlýgýn, bir çýkýþ yolu bulamadan mý geldin? Diyorsunki karýcýgým (terkediliþim) "sevmek, sevilmek, aklýna gelebilecek herþeyi sen ögrettin bana" minik bir serçe titreyiþin ýslak yorgun kanatlarýnda, yaðmurlardan geçtindemi geldin? Gönlümün kepenkleri yok benim durma öyle kapýda. Hoþ geldin kadýným, hoþ geldin baðdaç kurup oturdugun gençligimin ortasýna...

Seni bana getiren gerçek, þimdi bu geri dönüþ bensizligin sana ögrettigi kurallarmý yoksa aþk dedikleri tehlikeli oyun, bir kaçamakmý (geçerken þöyle bir ugradým hikayesimi) alýp baþýný yeniden dönecekmisin tekrar eski hayatýna. Döneceksen eðer þimdi dön, yada birdaha ayrýlma gözlerimin perdesinden. Hünerli ve yorgun elleriyle bir usta gibi sana ögrettiðim herþey için ölene dek yanýmda ol. sen benim yaþlýlýgýmda tutmayan dizim, toprakla besleniþim (ölümüm) gibisin. Benim için hayat senden ibaret. Madem geldin yorgun hayatýma bir bak kirpiklerinin üzerinden, sen el deðilmemiþ mavilerim gibisin. Düþlerimde seni hep lila rengi bir kazak, açýk omzunla hatýrlýyorum. ince telli kýsa saçlarýnda hüzün düþen yaramaz çocuk, ne olur sende benim için bir masal olma. Masallarda yaþayamam ben, kütüpanemin tozlu sayfalarýnda yýpranmýþ bir þiir olarak kalma...

Zaten yeni yeni yazýyorum mutlulugu. Hep ayrýlýklarýn, buselerin, elvedalarýn adamý olan ben hayat için en büyük tanýmlarýmý yaptým, buna raðmen çok çalýþýyorum çünkü yaramaz çocuk bu zemheri karanlýkta anlatamadýgým geriye bir tek sen kaldýn. Hep uzaklardan duydugum O masum çocuk sesin, hayallerimdeki fotoðrafýnla buluþursa birgün. Bir kagýt aklýgýna beyaz, bembeyaz bir tenden benim için söyleyecegin ilk kelimede kýyamet kopacak ve sen beni gözlerim baðlýyken ellerimden tutup bir yere götüreceksin. O büyük týlsýmýnla þavaþýrken ben, gözlerim baðlý, ellerimle dokunarak karanlýk bir yolda yürüyecegim. AÞk dedikleri uzun bir yol, þayet sende hiç degiþmeden bekleyebilirsen beni, ellerim beni ellerine getirdiðinde alnýndan öpecegim...

Bir gün tutarsam ellerinden dünyaya meydan okurum. içimden gemiler geçer alabildigine derin, alabildigine mavi deniz olurum. Bulutlarýn arkasýndaki güneþ, kuyudaki su, bir karýnca kadar mubarek, bir ekmek kadar sýcak gözlerinle zamanýn içinden geçersin. Ellerinden tutarsam senin olurum. Ne "gök gürültüsünden korkan bir çocugun annesine sýgýnmasý nede yeni dogmuþ bebegini kucagýna alan bir annenin gözündeki sevgi damlacýklarý" degilim ben. Özgürlügümü alýnca gözlerin ellerimden, Karanlýk gözlerinde kaybolurum...