3


     Anahtarý tutan eli, zevkli titreþimlerdeydi. Önceleri kolaylýkla açabildiði kapý kilidi, bu kez inatçý zorlamalardaydý.
     Yarým saat önce Eklembacaklýlardan’s Istakoz Lokantasýnda sabah çorbasýný içmiþ, geri ödeyeceði vaadiyle Ustakoz’dan apardýðý az miktarda parayla, bir paket sigara ve çakmak satýn almýþ, bir bardak salep içmiþ ve daha kalabalýklaþmamýþ cadde ve sokaklardan geçerek Beyoðlu’nun tenha sokaklarýnýn birindeki dört katlý binanýn son katýndaki dairenin kapýsýna varmýþtý.
     Merdivenlerden zýplaya zýplaya çýkmýþtý. Kapýya ulaþtýðýnda saat sabahýn 6.20’sini gösteriyordu.
     Kapýyý açamamýþtý.
     Oluþmuþ neþesinin, kapý kilidinin zorlanmasýyla bozulmasýna izin veremezdi.
Neþe; zor kazanýlan ve çabuk yitirilen duygulardandý...
     Sigarasýndan bir yudum daha çekti.
Gazi anahtarýný kilidin arka yüzünde býrakmýþ olabilirdi…
     Elinin tüm gücünü iþaret parmaðýna verip, zil düðmesine bastý. Üst üste çaldýrdý...
     Kapýnýn ardýndan Gazi’nin uykulu sesi gelmekte gecikmedi.     
"Kimo?..."
     "Ben!... Ben!... "
     "Lan oðlum!... Sen miydin?... Patlama geliyorum. Bikaç dakka bekle!..."
     Aradan yarým dakika geçmiþti.
     Kapý ardýna kadar açýldý.
     "Aferin, oðlum!... Tam zamanýnda geldin. Biraz önce gelseydin, seni bekletmek zorunda kalacaktým."
Özdal, giriþ vizesini almýþtý. Ýçeri süzüldü.
     Bir elini beline, diðer elini ise duvara dayamýþ Gazi’nin, üzerindeki bornozu ve ýslak saçý, duþunu henüz almýþ ya da yarým býrakmýþ olduðunun iþaretleriydi.
     
Gazi’nin yatak odasýnýn kapýsý usulca açýldý. Bir kadýn belirdi. Gazi’nin yeni aldýðý bornozu giyinikti.
     Aylardýr sözünü ettiði ve arada birliktelik yaþadýðý sevgilisi bu olmalýydý...
Tanýmadýðý halde ortamýný bozduðu için içten içe nefret duyduðu, buna raðmen görmek için can attýðý kadýn bu olmalýydý.
Onun hakkýnda her þeyi, yataktaki eylemlerine varýncaya kadar, Gazi’den dinlemiþti.
Övdüðü kadar güzeldi. Tanýmlamalar, saçý havlu altýna gizlenmiþ olsa da þu anda karþýsýnda bulunan kadýna týpatýp uyuyordu.
     Kadýn, bornozun kuþaðýný kontrol ettikten sonra elini uzattý Özdal’a...
     "Ben Ýmece...
"Ben Özdal!.."
"Sizle karþýlaþmak bugüne kýsmet oldu. Gazi'nin ‘tanýþtýrýrým,’ demesinden aylar geçti..."
     Özdal, gülümsedi.
     "Dediðiniz gibi kýsmet bu güneymiþ. Nasýlsýnýz?..."
     "Teþekkür ederim. Ya siz?"
     "Eh... 'Ýyi diyelim, iyi olalým,' cinsinden."
     
Ýsmi, ‘Ý-me-cey-miþ’... Deðiþik bir isimdi. Köy kültürüne ait kavramlardandý. Anlamýnýn ‘Elbirliði, emekbirliði, yardýmlaþma’ olduðunu biliyordu. Ama, ilk kez bir insan ismi olarak kullanýldýðýna tanýklýk ediyordu.
     
Ýmece, çýktýðý odaya girdi.      
     Diðer ikisi ise, salon ve Özdal’ýn yatak odasý iþlevini gören bölüme geçtiler.

     Gazi, Özdal’ý þaþkýnlýkla incelemesini sürdürüyordu. Aylardýr ilk kez böyle neþeli ve gözleri ýþýltýlý görüyordu onu.
     Ya doyurucu bir cinsel birliktelik yaþamýþtý, ya da otlanabileceði bol çeþit ve içecek içeren bir masada sabaha kadar zaman geçirmiþti...
     Dudaklarýný yalamasý, ayak ayak üstüne atmasý önemli bir anlatý sunacaðýnýn ön iþaretleriydi... Özdal’ýn beden dilini çözümleyebiliyordu. Onun beden dili, yabancý bir dil deðildi kendi için...
     ‘Bakalým ne yumurtlayacak,’ diye düþündü oturduðu yerden.
     Kýz arkadaþýnýn duyabileceðini anýmsatarak, varsa uygun olmayan bazý parçalarý atmasýný; sansüre uðratmasýný kulaðýna fýsýldamasýna gerek var mýydý?...
     Bu kadar pervasýz olamazdý Özdal... Tepkisinin büyük olacaðýný düþünmesi gerekmez miydi?...
     
Ýmece, sessizce içeri girerek, Gazi’nin oturmakta olduðu kanepeye; yanýna iliþti.
Ýmece’nin hala bornozlu halde dolaþmasýna, üzerini deðiþtirmemiþ olmasýna için için kýzdý Gazi...
Özdal, Gazi’nin emanet olarak verdiði pardösünün cebinden, ülkenin en pahalý ve ucu yeni açýldýðý dolgunluðundan belli olan bir sigara paketi çýkardý. Paketin içinden bir tane alýp, sehpanýn üzerinden, Gazi’ye yakýn bir alana, kaydýrarak öteledi.
     Gazi, gözünü kýrpýþtýrarak uzandý pakete. Önce yanýnda oturan sevgilisi Ýmece’ye uzattý.
     Çakmak aramalarýna gerek kalmadý… Önce Ýmece’nin sonra Gazi’nin sigarasýný yakan Özdal’a her ikisi de sýrasýyla teþekkür ettiler.
Çakmak, iþportada satýlan cinsten deðildi. Biraz daha pahalýcaydý.
"Çakmakta konuþuyor," dedi hafiften gülümseyerek Gazi.
Gazi’nin içinden geçirdiklerini anlamýþçasýna, "Yürütmedim. Parayla aldým." dedi Özdal.

Bir süre sustular. Kadýnýn bornoz altlarýndan az biraz görünen bacaklarýna kayan gözlerini almakta gecikmedi Özdal. Gazi bozulabilirdi. Ýmece her þeyiyle ona aitti...
Kadýn oldukça güzeldi. Sabahýn mahmurluðunda böyle bir yüze ve bacaða sahip olan kadýn, bakýmdan geçtikten sonra kim bilir ne kadar güzel görünürdü, seyreden gözlere...

"Neþeni neye borçluyuz, Özdal!.."
Özdal, cebini karýþtýrýp bir kart çýkardý. Merakla bekleyen Gazi’ye uzattý.
Gazi, okunma yönünde ters duran kartý düzeltti...
Ýmece’de göz ucuyla kartvizite bakýyordu.
Gazi, oturduðu kanepeden heyecanla ayaða fýrladý.
"Kim verdi bu kartý sana?..."
Özdal, iþte bu tepkiyi bekliyordu. Sakin görünmeye çalýþarak yumuþak bir sesle, "Sahibi?" dedi.
"Bunun ne anlama geldiðini biliyor musun?"
"Herhalde yani."
"Lan oðlum! Anlat lan, meraktan çýldýracaðým. Benim bir kez bile konuþamadýðým Genel müdürümüzle bir gecede nasýl oldu da tanýþabildin?"
Gazi’nin merakýný çabucak gidermek istemiyordu. Tadýný çýkarmalýydý...
Gülen gözlerle, zevkle izliyordu onu ve kaçamak bakýþlarla Ýmece’yi.

Ýmece ise kalkmasý gerektiði yargýsýna varmýþtý.
Ýyi bir jestte yapmýþ olacaktý.
Erkek erkeðe konuþmalarýný saðlayacaktý.
‘Ne kadar anlayýþlý kadýn,’ diye düþündürecekti hem Gazi’yi hem de arkadaþýný.
"Ben uyumaya gidiyorum."
Gazi birden ciddileþti.
"Az sonra iþe çýkacaðým... Eve býrakmamý ister misin?"
"Yo hayýr! Eve gidinceye kadar uykum kaçar. Baþ aðrýsý çekmek istemiyorum. Birkaç saat uyuyup giderim. Sen iþine bak."

Kadýn salýnarak odadan çýktýðýnda, çaresiz kaldýðýnýn itirafýný kollarýný iki yana açarak ifade etti Gazi.
"Yanlýþ anlama ama... O gidinceye kadar senin evde kalman yakýþýk almayabilir."
Özdal, kaþlarýný çatarak, "Ne demek istiyorsun?... Ýnsan ev arkadaþýna güvenmez mi?... Çýk dersen çýkarým... Ama bir daha dönmemek üzere."

Gazi, týkandý. Týkanýklýðýný soluk alýp vererek gidermeye çabaladý. Yumuþak bir görüntü vererek, "Ya yanlýþ anlýyorsun, iþte..." baþlangýçlý açýklamalar yapacakken, Özdal, lafýný aðzýna týkadý.
"Gece on dakika bile uyuyamadým. Öðleden sonra ikide randevum var. Dinlenerek, temizlenerek çýkmam gerekiyor. Yanlýþsa söyle."
"Tamam!... Tamam!... Ne yaparsan yap. Ama benim kýzdan uzak dur!"
"Aybediyorsun... Sevgilin benim yengem olur."
"Þimdi anlat bakalým Cesi hanýmýn kartýnýn sende ne iþi var?..."
Özdal, sahte öksürüklerle boðazýný temizledi.
Meçhul bir kadýný takip ettiðini, Beyoðlu’nun arka sokaklarýnýn birinde tinercilerin saldýrýsýna uðradýðýný, Istakoz lokantasýnýn Ustabaþý'sý tarafýndan kurtarýldýðýný, Eklembacaklýlardan's Istakoz lokantasýna misafir edildiðini, lokantanýn patronu kanalýyla Körebe Medyasýnýn Genel Müdürü Cesi Hanýmla tanýþtýrýldýðýný, "Vay be!..." dedirtecek abartýlarla anlattý.
Anlatýmýn son ayrýntýlarýnda hiç olmamýþ yamalarda vardý. ‘Cesi hanýmla birkaç kez kadeh dahi tokuþturmuþ, Tabaðýndaki ýstakozdan bir parçasýný kendisine uzatmýþ, somurarak emmiþti içini(!)...

Duymak istemediði bir yorum geldi Gazi’den.
"Yine de sevinmekte acele etme. Ýþe alýnmýþ sayýlmazsýn."
"Göreceðiz."
Ýþe alýnacaðýna olan inancýna raðmen, altlara ittiði; içini kemiren kuþkuyu ortaya çýkarmýþtý Gazi. Kovdu bu düþüncesini… Referansý güçlüydü... Patrokoz ile Körebe Medyasýnýn Genel Müdürü Cesi'nin arasýnýn sýký fýký olduðunu, hatta haftada en az bir kez ayný masayý paylaþtýklarýný öðrenmiþti, uzun geçen gece saatlerinde. Bir eleman daha alýnmasýyla iflas mý edecekti koskoca medya?...

Gazi, yine de umutlanmýþtý... Özdal’ýn iþe alýnabileceði yönünde bir umut ýþýðý doðmuþtu en azýndan. Ýhtimal gerçekleþtiðinde aðýr bir yükten kurtulacaktý.
"Yanlýþ anladýn. Ýþe alýnman beni de en az senin kadar mutlu edecek."
     "Bilmez miyim. En azýndan maliyetlere katkým olacak."
     "Ýþin gücün pislik yapmak, " dedi gülerek Gazi.
     
Saatine baktý. Yediye geliyordu. Mesaiye az bir zaman kalmýþtý. Ýmece’ye karþý saygýlý olmasý yönünde Özdal'a son kez uyarýda bulunarak, evden ayrýldý.

     Özdal mutfaða yöneldi. Musluktan doldurduðu bir bardak suyu içti.
Ocaðýn yanýnda yeni açýldýðý belli ufak kahve poþetini görünce caný çekti.
     Hazýrladýðý kahveyi fincana doldurdu. Yanýna bir bardak su da alarak salona yöneldi.
     Gazi’nin oda kapýsýnýn yanýndan geçerken Ýmece’nin hafiften alýp verdiði soluk seslerini duydu.
     Kahvesini yudumlarken yeni yaktýðý sigarasýndan derin bir nefes çekti, havaya daðýtýmlý üfledi.
     Bu gece, yaþamýnda yeni bir sayfa açýlmýþtý... Fakülte lisansýna uygun bir iþ bulmuþtu. Hem de ülkenin en iyi medya guruplarýndan birinde... Gazi ile ayný iþyerinin kadrolusu olacaktý...
     Ýçsel tartýþmalarýnýn hiç bir anlamý yoktu. Cesi, Körebe Medyasýnýn en üst düzey insanýydý ve kendisine ‘Patrokoz’u kýramam. Ýþe alýndýn. Ayrýntýlarý yarýn saat 14.00 de insan kaynaklarý müdiresiyle görüþürsün,’ dememiþ miydi?...
Demiþti...
Eeeee?...

     Cesi’nin fiziksel görüntüsü yeniden canlandý gözlerinde. Tinercilere rastlayýncaya kadar takip ettiði ve aniden kaybolan o kadýna ne kadar da çok benziyordu.
     Cesi’yi ilk gördüðünde büyük dilini yutacak kadar heyecanlanmýþtý. Neyse ki kendisine hakim olmuþ, çýðlýk atmamýþtý.
     Lokantayý terk edecekleri esnada otoparka kadar uðurlayanlar arasýnda kendide bulunmuþtu.
     Cesi’nin lüks arabasý ve özel þoförü vardý.
     Böyle bir arabasý ve özel koruma görüntüsü de veren þoföre sahip olan önemli bir kadýnýn, her türlü tehlikeyi baðrýnda taþýyan Beyoðlu’nun sessiz sokaklarýnda tek baþýna dolaþmasý hayal bile edilemeyecek kadar uzak bir olasýlýktý... Bir tesadüf... Benzeþme... Belki de karanlýkta tam olarak göremediði bir yüzü ve silueti onda somutlaþtýrma...
     ‘Göz’ünde beyin gibi bazen yanlýþ algýlama ve yorumlamalarý olabilirdi.

     Uzandýðý kanepede gözleri iyiden iyiye kapanýyordu... Kirinde katkýsýyla iyice kalýnlaþmýþ olan battaniyesini üzerine çekti...

Uyumuþtu...


                         ***

Devamý: 6.sayfada