 |
 Anasayfa |
| Son
Eklenenler |
| Forumlar |
| Üyelik |
| Yazar
Katýlýmý |
| Yazar Kütüphaneleri |
 |
|
16 Kasým 2003
Romeo ve Julietler Ölmez...
siz!romeo olabilirsiniz..hey!_hanýmefendi içinizdeki julieti çaðýrýn gelsin!
Raþit Cumhur ÇAKIN
| hayat mý güçlü aþk mý? juliet' in ölmediðini varsayarak hikaye ye kaldýðý yerden devam ediyorum... |
|
"ROMEO VE JULÝET UZAKLARA KAÇTILAR"
Romeo ve juliet bütün dünyanýn tanýdýðý iki aþýktýr.Hikayeleri acýlarla ,kavuþamamalarla doludur.
Kavuþulsa bile hayat yine acýmasýzlýðýndan vazgeçermiydi acaba?Ýki sevgili zengin ve güçlü ama düþman iki ailenin çocuklarý idiler.Ýmkansýz gibi görünen bir aþklarý vardý.Aralarýndaki bu zorlu engeller onlarý birbirine tutku ile baðlamýþtý.Engeller kalksa idi vejuliet ölmese idi neler olurdu acaba? Hasretler kavuþmalara,hayaller gerçeðe dönüþse idi kusursuzmu olurdu bu hikaye?
Aþk galiba hayattan biraz daha geride duruyor .Öncesini düþündürüyor,sonrasýný hayal bile ettiremiyor.Ýçinizde böyle bir duygu varken geleceði sisler içinde bile olsa hayal edemiyorsunuz.
Sisler kalksa ve herþey net görünse aþký bir kere daha düþünmemiz gerekirdi.
Bu hikayede Romeo ve juliet bulunduklarý yerden çok uzaklara kaçarlar.Zenginlik ,ihtiþam ve gözkamaþtýran bir hayatýn yerini basit ,sade bir yaþam almýþtýr. Küçük bir kasabadaki terk edilmiþ bir kulubededirler.Mutlular . Sonsuza kadar birbirlerine ait olmanýn sevinci var içlerinde...
Uzun bir yolculuktan sonra saatlerce yürümenin verdiði yorgunlukla yattýp uyudular.
Ve sabah oldu :
"__Günaydýn romeo! EY bütün mevsimlerin kokularý üstüne sinmiþ tatlý sarmaþýðý:Senki katmerli acýlarý bir bakýþýnla eritirsin.Beni öptüðünde bilmezssin ;Bütün doðmamýþ sevinçler açar içimde.Nereye kadar sürer aþkýn yolculuðu?
Bütün yollar sanamý varýr? Yoksa patika yollara saparsam ,ölüm meleði beni yanýnamý alýr?
"__Günaydýn juliet!Yani aþkýmýn ölümsüz kadýný.Gözlerimi açtýðýmda ilk seni gördüm.Ýsterim ki;kaparkende seni göreyim.Bilmezssin uyandýðýmda yanýmda olduðunu bilmenin ne sonsuz bir heyecan olduðunu! Ýstemem dünyanýn korsan ganimetlerini.Onlar hýrsla dolu tuzaklardýr:Kavuþtukça kaybolur,kazandýkça kaybedersin! Ben batýk bir gemiden kurtulduðumda senin adana sýðýndým.Bu kalbi kokuþmuþ insanlar kaybolduðumu sansalarda kaybolmamýþtým,biliyordum.
Ganimetlere aldanmayayým diye hepsini deniz attým.EY her tarafý aþkýn meyveleri ile süslenmiþ ada! Eðer patika yollara sapacaksan ,benide götür yanýnda.Korkmam o zaman ölüm meleðinden:Büyütsede ikimizi koynunda! Sen bütün asaletini inci tanelerine dönüþen gözyaþlarýndan alýyorsun: O zaman aðladýðýný bir tek ben görmeliyim.Asillik ruhundadýr;o yüzden inci akar gözlerinden.Kimse bilmesin bu kadar güzel olduðunu:Sakýnýrým tüm aþk hýrsýzlarýndan.Ýstersen hiç aðlama ki inci avcýlarý ile savaþmayalým.Kalp haritamýza patika yollarý katmayalým!
"__Asaletim sadece aþkýnýn tapýnaðýna girdiðimde olacak içimde.Bir gün yýkýlýrsa bedenin baþka ülkelerin çamurlu evlerinde:Bilki bütün denizleri ayaklarýna dökeceðim.
Eðer sevgin azalacaksa gittikçe çoðalan aþkýmdan,Býrak avcýlar çýkarsýn kalbimi yerinden! Sök at ne varsa:çamura bulanmýþ sevdalarý ,bu daðlarýn ceylanlarýný ,kana susamýþ kontlarý ,ve senden arta kalan þu cýlýz bedenimi! Yok et benim olmadýðým bütün þatolarý.Görebileceðin bir þey kalmasýn benden kalan..."
"__Bütün dünya büyü yapýlmýþ bir gecenin soðuk rüzgarlarý gibi esip geçsede penceremden,yinede senden kalan bir eser olur gördüðüm her þeyde! Sen göremediðim her peri kýzýnýn suya vuran siluetisin.Ne zaman baksam sana bütün bahar gelmiþ daðlarý görürüm.Yýldýzlar gökyüzüne asýldýklarýnda ;julietimi kýskanýyorlar yine,hepsi bir ordu gibi toplanmýþlar fakat gözyaþlarý kadar parlayamýyorlar derim.
Juliet ah bir bilsen yokluðunda buralara bir haller oluyor: Cadýlar dans ediyorlar etrafýmda .Þovalyeler aðlamaklý ,krallar görkemden uzak!
Gelde bitsin bu sonsuz acý!El pence eðileyim önünde:Yeterki ömrümün bir saniyesinde takýlmasýn yokluðunun tacý...
"__Sana gelmeme hiç bir þey engel olamadý:Dizlerim koparcasýna aðrýdý ,ayaklarým dondu.Yinede ellerimle kazýdým bütün engelleri...Arenalarda vahþi aslanlarý üstüme saldýlarda hepsi korktular gözlerimdeki aþktan.Kurak topraklarý aþtým ,ordularý yendim.Bütün denizler taþýp ülkeleri sürükledilerde beni sökemediler ellerinden.
Ne asalet ne de hükmetmek dünyaya ,olmasýn hiç biri razýyým kölen olmaya...
"__Tövbe etti artýk kollarým yorulmamaya.Hiç yýlmayacaklar seni sarmalayana kadar.Artýk sonsuza kadar yanýmdasýn.Kalbin ,kalbimin yollarýnda þarkýlar söylüyor.
Gülümseyen bakýþlarýný bütün yollara adadým.Kurtul kulaðýna fýsýldanan ayrýlýk uðultularýndan!Sevgi ikimizi öyle bir güçle baðlamýþki :Korkuyoruz yabancý dokunuþlardan.
Korkman için bütün kahinler sana yükses sesle ve avazlarý çýktýðý kadar baðýrsalarda inanma.Aldanma sana aþkla bakan gözlere :Onlar benim gözlerimin taklit edilmiþ bakýþlarýdýr.
Kanmam,kanmazssýn , kandýramazlar..."
"__Hiç bir aþk senin öfkene bile duyduðum sadakati yok edemez.Eðer öleceðimide bilsem kimse kalbimi esir alamaz.Beni uzaklarada götürseler kokunu alabilirlermi hafýzamdan? 100 Yýl zindanda da kalsam kaçacaðýmý bilmezlermi?
Günlerce kamçýlasalar bile yinede adýný sayýklarým...
Bunu biliyorum ,biliyorsun ,biliyorlar..."
"__Aþkým bedenimde yokken cimri bir adamdým.Aklým bedenimden çok uzaklardaydý.Sonra þekil buldum.Güzel bir insana dönüþtüm.Cömert bedenini usta bir heykel traþ gibi benim için kullandýn!Þimdi bana verdiðin aþký düþünmeden sana doðru savuruyorum.Sýradan bir saray soytarýsýný öyle bir sevdin ki;Törenlerle taç giydim.
Þimdi senin kurduðun bu aþk ülkesinin adaletli kralýyým.Kraliçem ülkemin insanlarý mutlularmýdýr sence?"
"__Bizim mutluluðumuz ülkenin güneþini doðurgan kýldý.Yepyeni güneþler her gün uçsuz bucaksýz topraklarda doðuyor.O zaman hiç bir ilham perisine ihanet etmeyelim:Yeterki kuþlarýn þarkýlarý silinmesin kulaklarýmýzdan!"
"__Juliet! bütün bu mücadelelerden sonra sana kavuþtum.En güzeli kalbimin heyecanýnýn karnýma yaptýðý etkiler olsa gerek.Þimdi gönlüme yaðan hazan yaðmurlarýndan eser kalmadý.Kalan kalýntýlar ;hala haþmetle duran aþkým ve aç karným! Öpmeye doyamadýðým o ellerinle bana ressamlarý kýskandýracak renklerde bir yemek yapmaný istiyorum."
"__Kýyamet korkusundan dahada büyük bir korku vardý içimde:Aþkýnýn benden uçup baþka kalplere gitmesi! Gençliðimin her anýnda bu telaþla silkindim yataðýmdan.Sana adadýðým bedenimi güzelleþtirmekle geçirdim yokluðunu.Oysa aklýma bile gelmeyen tek þey sana kavuþmaktý.Ruhlarýmýzýn ve bedenlerimizin bir gün sonsuza kadar birleþeceðini söyleseler onlara: Gidin baþýmdan alaycý kargalar ,gelmeyin rüyalarýma. derdim.Düþ gerçek ,ayrýlýk kavuþma olacakmýþ oysa.Þimdi içimde senin kadýnýn olmanýn verdiði bir aðýrlýk var.Ne yapsamda bu duygudan kurtulamýyorum.Asla seni haketmeyen bir zavallý olacaðým galiba.Birbirlerine kin güden ailelerimiz ve nefret dolu bakýþlar yok artýk.Ama þimdi karþýmdasýn.Aramýzda hiç bir engel yok.Sadece eþin olmanýn verdiði kaygýlara gebeyim.
Ellerim güzelde olsalar hiç yemek yapmadýlar bunca zaman.Ayaklarým sana gelmeyi arzularken mutfaðý hatýrlamadýlar bile.Ne acý deðilmi? sana basit bir hizmetçinin bile kolaylýkla verebileceði yemeði bile yapmaktan acizim!
Asaletin ve güzelliðin bile çaresiz kalacaðý anlar varmýþda þimdi görecekmiþim meðer...!"
"__Demekki hatalarýn en büyüðü kavuþtuktan sonra nelerin olacaðýný hayal etmemekmiþ.Eðer bunu hayal etmiþ olsa idik þimdi herþey belki daha farklý olacaktý.Aylar önce umutsuzluklarýn hammalý idim.Hepsini sýrtýmdan attýmda seni kattým geleceðime.Þimdi trajý komik bir tiyatronun yeteneksiz iki oyuncusuyuz.Mutluluklarý eve depolamak istersen asaletin aç býraktýðý insanlar olduk!
"__Öyle söyleme romeo!Birbirimizi özlerken þimdi sonsuza kadar yanyanayýz.Bizi kimsenin tanýmadýðý bu kasabada varlýðýmýzýn þerefine kadeh kaldýrmak varken neden açlýðýn küçük sýzýlarýna katlanmayalým? Güzel bedenin acýkýrda kýyabilirmiyim sana sanýyorsun?Elbet yiyecek bir þeyler buluruz.Ama önce þovalyeleri korkutan güçlü kollarýnla bir kaç odun kýrda biraz ýsýnalým!"
"__Odun kýrmakmý?Ýnsanlar önümde saygý ile eðilirken ,balolarda dans ettiðimiz günleri unutarak nasýl bunu yaparým?Aþkýmýzýn ikimizide ýsýtmasý lazýmdý oysa
Demekki kýþ rüzgarlarý en derin duygularýn üstüne bile örtü örtercesine deðiþtirebiliyormuþ insaný! Senin üþüyebildiðini,acýktýðýný ,aklýma bile getirmemiþtim.
Kavuþmak seni üþütürken benide açmý býraktý yoksa?"
"__Aþk bizi teslim alýrken sanmaki aklýmýzada hakim oldu.Altýna dönüþtük sadece.Kimbili daha kaç gün batýmýnda aþk yeminleri edeceðiz.Hemen umutsuzluðun kamçýsý ile yerlerde sürünmeyelim.Bizim kaderimiz asil bir atýn yanlýþ bir yere kaçmasýydý belkide.Tedirginliðe fýrsat veripte kutsal bir büyüyü bozmayalým.Üþümekten çenem bile tutulsa yinede aþkýný týrnaklarýmla yazarým bütün kayalara. Sende benim rüyalarýma ortak ol ki zehirli kadehler tatlý þerbetlere dönüþssün.!"
"__Bütün kaleleri yýktýk bu günler için.Görkemli hayatlarý sille tokat attýk hayatýmýzdan.Çýplak varlýðýmýzý ele alýnca gördük olan biteni.Olduðumdan daha çok sever gibi göründü isem sana:sebebi geri çekilen bir komutanýn affedilmeyeceði idi.
O komutan bendim: "kupit" in yaraladýðý adam.
Demekki aþk beni zayýf düþürdü ki bedenimdeki küçük isteklere yenik düþtüm:
Tekrar söylüyorum AÇIM! "
"__Açlýk nedir ki ellerimin baðlanmasýnýn yanýnda.Göremediðim canavarlara kýlýç çekmek zorunda býrakýyorsun beni bu dört duvar arasýnda.Tut ki kaçmasýn içindeki iyi melekler.Bu gönül yanýmda olman için dualar ederken huzurlu bir rahibe gibi varlýðýnýn en azýna razýydý.Ýstemem þeytanýn aramýza girmiþ yüzünü görmeyi!
Yas tutarak birleþmemizi tadacaksam zehirli þarap içip bu dünyadan bile giderim.
Karnýn aç diye baðýrýyorsan bana;dön Hemen þatafatlý balolara.
Boðazýmýzdan her türlü yiyecek geçerken içimizde aþk yoktu.
Þimdi aþkýn ganimetleri ile doluyuz karnýmýz boþ!"
"__Tanrý her aþýðýn önce gözlerini kamaþtýrýrda sonradan kör eder ya;Kamaþan gözler sonsuz bir karanlýðýn hükmüne girer sonra.EY güzel karanlýðým juliet :yüzüne doyamazken yüzüne doydum.Ellerini tutmak isterken seni soðuklara teslim ettim.Yanýnda uyanmayý hayal bile edemezken uyku mahruru gözlerine þahit oldum. Attýðým adýmlar seni bana azda olsa yaklaþtýramýyorken baðýrýyorum artýk.
Yoksa þeytan aramýzda bir krallýk kurduda tersinemi döndü dünya?"
"__Güzel bir þatosu olan kralýn þöminesi yanarken dýþarýdaki fýrtýnalarý seyretmesi nede kolaydýr deðilmi? Ya bir anda þatosu yok olsa sanýyormusun ki ayný rahatlýkla seyredebilir kar fýrtýnalarýný? Sýcak þatonun yerine çevrede uluyan kurtlar ve yüzüne çarpan soðuk rüzgarlar vardýr artýk.Bütün bu ani deðiþimler sadece korkuyu ve bir dala tutunma hayalini yaratýr...
Bizde öyle olduk galiba: çevremizde hiç bir þey kalmadý þüpheli gözlerden baþka.Çýrýlçýplak kaldým ve üþüyorum.Sana sýðýnmayý isterken bana aç bir kurt gibi öfke ile bakýyorsun!
Ýki yol var romeo:Ya bu arenadan kurtulacaðýz yada yok olacaðýz..."
"__Kafes kuþlarý gibi hayal ettik özgürlüðü; Sonra ansýzýn açýverdiler kilitleri.
Uçtuk. uzak diyarlara savurduk kalbimizi.Yaralandýk dikenli çalýlarýn gölgesinde:
Ýstemedik baþka özgürlükleri.Ýki yaralý kafes kuþu iyileþti sonra:Beðenmez oldu yaþadýðý dikenli gölgeyi: Tekrar uçmak isterken gökyüzüne ,özlediklerini fark ettiler kafeslerine dönmeyi. Yaþam geldiðin yere geri dönmekmidir? AÞK:akýntýlara kapýlmakmý,yoksa ölümünede olsa aksine doðru yüzmekmidir? YA yalnýz baþýmýza gökyüzüne uçacaðýz,yada ayný kafeste yaþayacaðýz..."
Sabah güzel baþlamasýna raðmen her þey istedikleri gibi gitmemiþti.Bu þokun etkisi ile ne yaptýklarýna dair hiç bir fikirleri yoktu.Þiddetle kavga ettikleri halde yaþadýklarý bu köþeye sýkýþma duygularýndan baðýrdýklarýný bile zor anlamýþtýlar.Þaþkýnlýktan birbirlerine fal taþý gibi açýlmýþ gözlerle garip garip bakýyorlardý.Romeo camdan dýþarý bakarken ,juliette durmadan aðlýyordu.Çok üþüyorlardý fakat odun kýrmayý hayatý boyunca yapmamýþ bu adam gururunu taþýmayý ýsýnmaya tercih ediyordu.Belkide ilk kez göz göze geldiklerinde sýðýnacak bir liman arayan gemiler gibi boþluktaydýlar.Ve bu limana sahip olmak için herþeye göðüs gereceklerini sanýyorlardý.Oysa kat etmeleri gereken koskoca bir okyanus vardý ve kürek bile çekmiyorlardý.
Onlar asil atlarýyla gezintiler yaparken hiç yorulmamýþlardý.Þimdi ise özgürlük atýnýn sýrtýnda idiler yorgun düþmüþlerdi.Tertemiz ve pahalý bir elbisenin yerini ;kirli , eski bir kýyafet aldýðýnda kaç kiþi ayný asaletle yürüyebilirdi? Dünyada hangi bilgin aç bir adama aþkýn tanýmýný yapabilirdi? Ve yapabilse bile bunu anlayacak bir sefil varmýydý dünyada?Herkes bulunduðu durum kötüye gittiðinde büyük bir içgüdü ile kaçmayý istiyordu.Belkide içinde bulunduklarý bu kötü durumlardan kurtulmak için kötü olmayý bile baþarýyorlardý...
Veda etmek,kaçmak yada çalmak kolay olan! Zor olan yok olmak pahasýna da olsa savaþabilmek.Bundan korkmamak.Onlar þimdiye kadar hiç terketmedikleri lüks yaþamlarýný aþk uðruna terk etme cesaretini gösterdiler.Ama yolun sonu deðildi bu.Aþkýn yarýsýna varabilmiþtiler.Daha kavga edecekleri bir çok hayat þovalyesi vardý.Onlarý yenseler bile mutluluklarýný kolay yoldan silmek isteyen cadýlar ve onlarýn kötülük dolu kara büyüleri olacaktý.
Yani bitmez tuzaklar.Dikkatli olurken sevgiyi yitirmek,sevgiyi yaþarken dikkati daðýtmak olmaz.
Romeo ve juliet bomboþ bir hayatýn kýyýlarýnda yüzerken önce aþký satýn aldýlar.Onun gücü ile çevrelerini ve yaþamlarýný hiçe sayarak birlikte olma arzusunu taþýdýlar.Bu tutku tüm engelleri bir bir yok ederek istediklerine kavuþmalarýný saðladý.Yaþam bazen baþarýyý büyük yenilgilerle süsler.Güç elde ettiðinizi düþünürken uçurumun kenarýnda olduðunuzu görmezssiniz bile...Yada bir ormanda yalnýzlýðýnýza aðlarken dýþarýda dünya savaþlarýnýn olduðunu dahi bilmezssiniz.Ýnsanlar iktidar için birbirlerini yok ederken, siz ormanýn derinliklerinde berrak sular içip ,türlü meyveler yersiniz.
Romeo sevgilisinden uzakken hem kendisine mutluluk veren duygulara sahipti hemde lüks içinde yaþýyordu.Ya onu elde ettiðinde ne oldu? Anlamlý bakan gözlerin yerini savaþa hazýr askerler aldý.Yanýnda yatanda julietti rüyalarýnda gördüðüde...Þimdi onunla omuz omuza verip çalýþmasý gerekiyordu.Rüyalara karþý sorumlu deðiliz ama yaþamýmýza aldýklarýmýza karþý büyük sorumluluklar taþýyoruz.Her þeyin mükemmel olacaðý bir yol mutlaka vardýr.Belki o yolun etrafý çalýlarla kapatýlmýþ olabilir.Ya kolay yollardan uçurumlara ilerleyeceðiz yada terlemek yorulmak pahasýnada olsa o gizli yolu bulacaðýz.Romeo o yolu bulmuþtu ama terlemeyi göze alamamýþtý.
Beraber çalýþsalar bunu baþarabilirlerdi.Ne yaptýlar peki?:BOÞ boþ baktýlar ,yürümektense beklemeyi tercih ettiler.Hayat beklemez oysa.Yaþarken bir yarýþýn içinde bulunmamýz bize vahþi hýrslarýn verdiði körlüðü tattýrmamalýdýr.Çünki sürekli daha iyisi,dahada iyisi isteði insana acýdan ve mutsuzluktan baþka bir þey tattýrmaz.Ýnsanlarýn bir çoðuda bu yüzden mutsuz deðilmi zaten? :Daha iyi bir ev,daha lüks bir araba ve daha güzel bir eþ isteyerek yaþamlarýný zehire çevirmiyorlarmý?
17.yüzyýlda yaþananlarla bu günki dünya arasýnda çok mu fark var?Ýnsanlar hala renksiz eðlencelerin peþindeler:Gerçeklerle dans etmek çok daha zor çünkü...
...
Romeo ve juliet birbirlerine bir süre titrediklerini belli etmeden bakmaya çalýþtýlar.Bir süre sonra juliet ayaða kalktý ve dýþarý çýktý.Oradaki eski baltayý alýp þimdiye kadar hiç yormadýðý kollarý ile odun kýrmaya baþladý.Hava yüzünü kesercesine esiyordu.Göz yaþlarý daha dudaklarýna ulaþamadan donup kristal tanelerine dönüþüyorlardý.
Hayal kýrýklýðýnýn en vahþi pençesi ile yaralanmýþtý.Tahmin bile edemeyeceði bir gelecek ona kahkahalarla gülüyordu.Birinin baltayý elinden alarak onu bu derin yýkýmdan kurtarmasýný bekliyordu.Bu arada içi ve dýþý kollarýný çalýþtýrmaktan ýsýnmaya baþlamýþtý.Baltanýn her darbesi sanki odunlarý deðilde kalbini parçalar gibiydi.Kýrdýðý odunlarý kucaðýna alýp kulubeye doðru ilerledi.Kulubeye girdiðinde ona bu dünyayý yaþanacak bir cennet haline getiren romeo nun içeride olmadýðýný fark etti.Telaþla odunlarý yere atarak dýþarý koþtu.Saða sola bakmasýna raðmen ortalýklarda gözükmüyordu.Uzaklardaki kulubelerden dumanlar yükseliyor,çevrede köpekler havlýyor ve kar tüm öfkesiyle yer yüzüne yaðýyordu.Sonra kulübenin yanýndaki ayak izlerini fark etti.Ýzler kapýya çýkýyor,ordan kulubenin arkasýna gidiyor ve daðlara doðru uzayýp duruyordu.
Aðlayarak içeri girdi.Bir yandan odunlarý eski þömineye koyup tutuþturmaya baþladý.Bedeninin ýsýndýðýný fakat ruhunun titrediðini bütün benliði ile hissediyordu.Sakin bir kasabadaki terk edilmiþ bir kulubede tek baþýna ýsýnmaya çalýþýyordu.ÜSTELÝK terkedilen kulubenin terk edilmiþ insaný olmuþtu artýk.Kader nasýlda acýmasýzdý ona!
Aþkýn ülkesine gittiðinde her tarafýn iþgal edilmiþ ve ateþe verilmiþ olduðunu bilse aþýk olurmuydu acaba?
Asil prenses bir soytarýydý artýk prensse korkaðýn teki...
Ýsmini evrene bile sýðdýramadýðý romeo aþkýn ülkesinden kaçýp gitmiþti.Aþk havalarýn sýcak olduðu zamanlarda yýldýzlardan dökülüyordu.Kalplere kar yaðdýðýnda güzellikler bir bir bataklýða batýyorlardý.Tutulan yeminler sonsuza kadar yaþayamýyordu belkide !kimbilir...
Bahçeye konan göçmen kuþlar zamaný geldiðinde büyük bir ustalýkla orayý terk ediyorlardý. Saatler geçip juliet iyice ýsýnýnca yatýp uyudu.Sabahlarýn bir anlamý olmayacaktý artýk...
Uyandýðýnda koskoca bir gece geçmiþ ,tekrar sabah olmuþtu.Kulubenin içine bakýndý ama romeo yoktu.Bir kaç eski eþya ve dýþarýda hala yaðan kardan baþka bir þey yoktu.Karný o kadar açtý ki gözleri bulanýk görüyordu.Bir þeyler yapýp karnýný doyurmasý gerektiðinin farkýndaydý.Önce tekrar þömineyi yakýp biraz ýsýndýktan sonra dýþarý çýktý.
Uzaktaki evleri yoðun kardan dolayý göremiyordu.Görebildiði en yakýn eve doðru yürümeye baþladý.Bir süre sonra evin kapýsýna kadar geldi.Utanarakta olsa kapýyý çaldý:"___Çok özür dilerim ben ilerideki boþ kulubeye sýðýndým.Çok uzaklardan geldim buralara.Karným çok aç ve üç gündür hiç bir þey yemedim.Bana biraz yiyecek verirmisiniz?"
Kapýyý açan yaþlý kadýn ona gülümsüyordu.Hiç tanýmadýðý bu yabancý kýzý içeri davet etti.Ýçeride yaþlý bir adam ve küçük bir kýz çocuðu vardý."__Bu benim eþim diðeride torunum .Babasýný savaþta kaybetti.Ýki yýl sonrada annesi öldü."
Yaþlý adam ve küçük kýz gülümsüyorlardý.Yýllardýr kimse gelmemiþti anlaþýlan.Kadýn hemen bir çorba yaptý ve julietin önüne koydu.Büyük bir iþtahla yedi çorbayý...
"__Afedersiniz kendimi tanýtmayý unuttum.Adým juliet uzaklardan geldim buraya ve o terkedilmiþ kulubeye sýðýndým.Bilmiyorum sahipleri geri gelirmi ama mecburdum baþka çarem yoktu.Çorba için teþekkür ederim."
"__Orada eskiden çok güzel bir kýz yaþardý.Ailesi yýllar önce ölmüþlerdi.Onu çok severdik ama fakirliðin aðýr yüküne dayanamayýp, londra ya kaçtý .Ýstediði tek þey zengin ve asil biri ile evlenmekti.En büyük hayali kendisini lüks ve ihtiþamlý bir yaþamýn kucaðýnda bulabilmekti." Juliet düþünüyordu:Fakir bir kýz zenginlik için burayý terk etmiþ, kendisi ise aþk için buraya gelmiþti.Ýki farklý hayat bir gün ayný kulubede çakýþmýþtý:
Zenginliði isteyen fakir bir kýz ve aþký isteyen zengin bir kýz...
Kendi sonu acýlý bir yýkýmdý.Ve bu yýkýmýn enkazlarý hala kalbini sonsuza kadar karanlýða boðmuþtu.
Kadýn konuþmaya devam ediyordu:"__Juliet ! konuþmuyorsun.Gözlerin dalgýn;duydunmu anlattýklarýmý?
"__Duydum efendim.Düþünüyordum sadece;umarým kýz istediklerine kavuþmuþtur."
"__Bilmiyoruz bunu henüz ondan haber alamadýk.Umarým mutludur.Bunlarý boþverde sen neden geldin buralara? Görünüþe bakýlýrsa kulubenin eski sahibi gibi fakir biri deðilsin:Gözlerinden ve kýyafetlerinden asalet akýyor...!"
"Haklýsýnýz efendim.Ben hayatýn kolay görünen düz yollarýna asla umut baðlamadým.Ayaklarýmý dikenler de parçalasa ,her tarafým kan içinde de kalsa yollarýn en zorunu seçtim."
"__Bahsettiðin yol aþk senin.Bunu anladým..."
"__Bunu nerden anladýnýz efendim?"
"__Apaçýk belli .Sen bu pahalý kýyafetlerinle asla bu küçük kasabaya gelmezssin.Seni buraya kalbin göndermiþ olmalý!"
"__Evet efendim haklýsýnýz."
Boynu bükükteolsa gerçekleri yavaþ yavaþ kabulleniyordu.Yaþlý kadýn ve sýcak kulube nedense içini yepyeni ve bilmediði bir tür güven duygusunun içine itiyordu.Onun çevresinde iyi biri sayýlmak için asil biri olmak gerekirdi.Oysa bu insanlar tanýmadýklarý birini evlerine davet edip karnýný doyuracak kadar altýn kalpli idiler.Gerçek asilliðin ruhta olduðu apaçýk ortada idi.
"__Peki juliet.Anlýyorum ama buralara aþk için gelen biri neden tek baþýna?Senin yanýnda birisinin daha olmasý gerekmiyormuydu? Yanýlýyormuyum acaba?"
"__Keþke burada doðup fakirliði ömrüm boyunca bir madalya gibi omuzumda taþýsaydýmda bunlarý görmeseydim.Evet buraya iki kiþi geldik.Fakat þimdi tek baþýmayým.Aþk bizi ikiye böldü.Dünyamýn tek güzelliði býrakýp gitti beni.Kulübenin fakir kýzý ben olsaydýmda o kýz keþke asil doðsa idi.O zaman acýlarýn en yamanýyla savaþmýyacaktým.Belki ellerim þu anki gibi narin ve mükemmel olmayacaktý ama kalbimin bin parçaya ayrýlýp gökyüzüne savrulmasýnýda tatmayacaktým.Yazýk oldu bana .Ben bunlarý haketmemiþtim."
"__Üzülme juliet eðer eski gözkamaþtýran ihtiþamlý yaþamýna geri gönmek istersen dönebilirsin.Ama gidecek bir yerin yoksa ve dönemeyeceksen bundan sonra burasý seninde evindir.Biz senin pahalý elbiselerini deðil;sevgi dolu gözlerini sevdik.Kal bizimle .Sevindirirsin bizi..."
Juliet çok duygulanmýþtý.Kendini tutamayýp aðlamaya baþladý.En zor anýnda yanýnda olmasý gereken kiþi ortalýklarda yoktu ama hiç tanýmadýðý bu insanlar onun dertlerini kendi çocuklarýnýn derdi gibi içtenlikle dinliyorlardý.Þimdi karný aç deðildi ve üþümüyordu.Üstelik sýcak bakýþlý bu inanlar vardý yanýnda.Hayat iki gün içinde ona çeþitli sürprizler yapmýþtý.Garip olan þeyse hayallerdeki aþk ile gerçeðinin arasýnda hiç bir benzerliðin olmamasý idi.Ne isterken ne buldu?
Sevginin gücü hayatýn acýmasýz gerçekleri karþýsýnda zayýf düþüyordu...
Hala güçlümüydü yoksa kuru bir sonbahar yapraðý mýydý bilemiyordu bunu...Hiç bir þeyi düþünemeyecek kadar kafasý karýþýktý.Tanrýya her zaman sonsuz bir sevgi ile baðlý idi.Bir kez daha gerçekleri yaþarken yok olma tehlikesinden kurtulduðu için Tanrý ya dua etti.Ya bu iyi kalpli insanlar karþýsýna çýkmasaydý ne olacaktý? Belkide donarak ölecek ,günler sonra cesedi bulunarak yabancý ve kimliði belirsiz biri gibi sessizce gömülecekti.Juliet ismi bu yaþadýklarý ile bütünleþmemeliydi.Aþktan çok sýký bir tekme yemiþti ve ayaða kalkmaya gücü yoktu.
"__Aslýna bakarsanýz ne isteyeceðimi ,neyi hayal edeceðimi bilmiyorum.Düþündüðüm tek þey: bunlarý yaþamak için ne gibi bir günah iþlediðim.Sevmek ten baþka bir suçum yoktu.Seviyor,seviliyordumda...Nedense bu büyük aþk;beni bir gün bilesevindirecek mutluluðu çok gördü.Dönersem ne yapacaðýmý bilmiyorum...Kalýrsamda size yük olmaktan korkuyorum.Bazen keþke kaçmasaydýk diyorum..."
"__Kaçmakla iyi etmiþssiniz bence.Böylece maskelerinizde sizden kaçmýþlar bak!Ve belkide ortada kalan bu çýplak yüzleriniz ayrýlýðý müjdelemiþ.Ama sevgilin iki defa kaçmýþ:Önce seninle buralara, sonrada senden kaçmýþ.Çok acý bir durum.Bana kalýrsa türlü zehirleri içmiþssinde uyanamamýþssýn bunca zaman!Artýk uyanma zamanýdýr juliet!Unut bütün aþk perilerinin müziklerini .Çýkar kulaðýndan bahar bestelerini!Þimdi gökyüzünde bakabileceðin bulut fallarýda yok.Soðuklar kalbini kristale çevirsin ki tekrar baþla hayata.Kanamasýn ruhunun ýþýklý gösterileri.Derdini bütün aþýklara anlat ki olmasýn ayrýlýklar.Biliyorum sen tüm bu yýkýmlara gülümseyecek kadar güçlüsün.Madem asil biri gibi yaþadýn bunca yýl;bize bir hediye vermenin zamanýdýr!Buralarda hep merak ederdik þatolarýn muhteþem dans balolarýný.Bizim senden tek istediðimiz o danslarý bize öðretmendir.Öðretir misin ne dersin?"
"__Burada mý?Þimdi mi?Bilmem ki nasýl olur bu? Ama siz istiyorsanýz neden olmasýn .Hemen baþlayalým."
Akþama kadar güle oynaya dans ettiler.Juliet küçük kýz çocuðu ile dans ediyor,yaþlý çiftte onlardan gördüklerini zorda olsa yapmaya çalýþýyorlardý.Üstünden dumanlar tüten bu sessiz kulube julietin gelmesi ile neþeli bir þato ya dönüþmüþtü.Onlara dans etmeyi öðretmiþti ve gecenin ilerleyen saatlerine kadar hiç müzik olmadan sadece ýslýk çalarak çýlgýnlar gibi eðlendiler...
Sesleri kesilip dinlenmeye baþladýklarýnda kadýnda ona minnettarlýðýný göstermek için güzel bir yemek yapýp julietede nasýl yapýldýðýný öðretti...Konuþuyorlar,dertleþiyorlar,paylaþýyorlar ve en önemlisi; birbirlerini anlýyorlardý. Uykularý geldiðinde küçük kýz ve juliet ayný yataða yatýp uyudular...
Þömine ateþinin ýþýklarý odalarýný aydýnlatýrken güvenle doluydu içi...
Aklý biraz olsun daðýlmýþ,ve içindeki acýlar azda olsa hafiflemiþti.Tuhaf kaderli ama kanamasý dinmiþ birine dönüþeceðini tahmin bile edemezdi.Katýldýðý bütün balolardan kovulmuþtu fakatbirileri onun en zor anýnda kendi eðlencelerine ortak etmeyi baþarmýþtýlar.Hiç bilmediði bu kasabada hayatýn garip geliþmeleri ile þakalaþýyor ve olanlara inanamýyordu.
Düþünceler içinde iken en sonunda uyumayý baþardý...
Gözlerini açtýðýnda burnuna sýcak ekmek kokularý geliyordu.Yaþlý kadýn ona günaydýn diyerek sanki bu sabahýn yeni yaþamýna baþlamak için bir fýrsat olduðunu müjdeler gibiydi.Kalktý ve pencereden terkedilmiþ kulubeye bakmaya baþladý.Kar daha yavaþ yaðýyordu ve sis kalkmýþtý.Doða üzerindeki pislikleri ,çamurlarý ve bütün çirkin þeyleri bembeyaz bir örtü ile kaplýyordu.Aþkýn pembe örtülü tabakasýda insanýn gözlerine böyle bir örtüyü seriyordu.Herþeyin bir kalemde deðiþeceðini hissedebilse idi asla buralarda olmazdý.Yada ölümüne körlüðü tattýðý bu iliþkide bir gün yol gösterenin çekip gideceðini rüyasýnda dahi görse yeniden ayný hatalarý tekrarlarýydý acaba?
Bir baþka bedene ,farklý bir yüze, tanýmadýðý bir kente sürülmüþte olsa ayný þeyleri yine yapardý.Çünkü kalp bütün kayalarý sýrtýnda taþýyanlara böyle bir dayanma gücünü veriyordu.
Ama umutsuz bir bakýþ yada sahte bir gülümseme herþeyin ters düz olmasýna yetiyordu.Juliet bu güleryüzlü insanlarla beraber olmaktan mutlu idi ama yinede içinde derin bir burukluk vardý.
Aklý terkedilen kulübenin etrafýnda dolaþýp sonra daðlara doðru giden ayak izlerinde idi.Acaba neredeydi? Onu hala aklýndan çýkaramýyordu.Hala içinde volkanlarý korkutacak alevler yanýyordu.Aþký :kanýnda bir zehir gibi dolaþýyordu adeta....
Yaþlý kadýnla konuþup romeo yu aramak istediðini anlattý.Biraz düþündüler ve onun bu yola tek baþýna çýkmasýnýn doðru olmayacaðýna karar verdiler.Kadýn ,kocasý ve juliet kalýn kýyafetler giyip yola çýktýlar.Adam heryerde ayý tuzaklarýnýn olduðunu ve romeounun bu tuzaklardan birine takýlmýþ olmamasý için dua ettiðini söylüyordu.Ýzleri takip etmeye baþladýlar.Bir saat kadar yürüdükten sonra ileride kan izleri gördüler:Yürümeleri üzüntüyle karýþýk koþmalara dönüþtü.Bir mücadele olduðu belli idi :Çünkü kan izleri yoðunlaþýyordu.Hýzlý hýzlý yürüyerek izleri takip etmey devam ettiler.Ayak izlerinin kalýn çizgilere dönüþmesinden bir süre yerde süründüðü belli oluyordu.Sonra bu izler ince iki çizgiye dönüþtü.Kan izleride yok olmuþtu.Demek onu birisi kurtarýp bir kýzaða bindirmiþti...Yorgunluktan yürüyecek halleri yoktu ama ulaþmak zorunda olduklarý birisi vardý.Vücudlarýnýn pes etmesine raðmen buna izin vermemeleri gerekiyordu.Biraz ileride duman tüten bir kulube gördüler.Ýzlerde o yöne doðru ilerliyordu zaten...
Ýyice yaklaþtýklarýnda kulubenin yanýnda bir ayý ölüsü gördüler.Julier kendini tutamayýp tekrar aðlamaya baþladý.Geldiklerini fark eden birisi dýþarý çýkýp onlara baðýrmaya baþladý:
"__Kimsiniz ne arýyorsunuz burda?"
"__Biz genç bir adamý arýyoruz .Adý romeo !Burda olmalý o."
"__Galiba ayýdan kurtardýðým yaralý adamý söylüyorsunuz .Ýçeride þu anda yatýyor."
Juliet koþarak kulubeden içeri girdi.Sevgilisi her tarafý sargýlar içinde boylu boyunca yatýyordu.Üstüne kapandý ve adeta bir yas töreni yapmaya baþladý. Avcý anlatýyordu:
"__Onu kurtarmasam ölecekti.Zamanýnda yetiþtimde kurtuldu hayatý.Þanslý imiþ.Hala direniyor ölüme.Baþkasý olsa o derin yaralarý asla yenemezdi þimdiye kadar.Sürekli sayýklýyor:Ya julietime yiyecek bulacaðým yada öleceðim.Çok açtý galiba bu karda daða gelecek kadar herþeyi göze almýþ.Dünden beri gözlerini açamadý.Ama iyileþecek onu þifalý bitkilerle tedavi ettim."
Juliet ona büyük bir minnettarlýk duygusu ile bakarak:"__Size Tanrý nýn huzurunda teþekkür ederim.Siz olmasaydýnýz hayat onu benden alacaktý.Þimdi sizin sayenizde hem o hayatta hemde ben...!"
Duyduðu vicdan azabýný hiç bir kelime ifade edemezdi.Çünkü kendisini terk ettiðini sandýðý romeo daðda ayýlarýn parçalamasýný dahi göze alarak yiyecek bir þeyler aramak için yoðun kara ve fýrtýnalara göðüs germiþti.Bu avcý olmasa ölüp gidecekti.Sürekli ýslak bezle yüzünü siliyorlardý.Yaþlý kadýn ve kocasý julieti sevgilisine býrakýp küçük bir çocuðun onlarý beklediði kulübelerine doðru yola çýktýlar...
Juliet yatakta boylu boyunca yatan sevgilisinin baþýndan ayrýlmýyordu.Avcýda bu sýrada sýcak bir ikram etti .Saatler sonra romeo gözlerini azda olsa araladý.Baktý...Baktý...
:"__Yaþýyormuyum?Eðer bu dünyada deðilsem bu gördüðüm yüz julietin olmamalý.Öldüysem o yaþamalý.Hayatým onun küçük ellerinden uçup gitse bile bunlarý yaþatmamalýydým.Haketmedi soðuk bakýþlarýmý.Ýstediði tek þey yanýnda olmamdý.Oysa ona en yakýn olduðum saatlerde aþkýmý uzak ülkelere savurdum.Lanet olsun pençelerimde yok olan dokunuþlara!Son nefesimde bile onun bulanýk yüzünü görmeyi haketmiyorum."
"__Ölmedin romeo yaþýyorsun,kurtuldun.Ýkimizde yaþayacaðýz.Yenilmedik henüz.Þanssýzlýða son yumruðu biz atacaðýz.Bedenimizde tek bir kan damlasý kalsa bile yinede o damladan tekrar yeþerir aþkýmýz!Yanýndayým.Her zaman gibi isyan bayraðý açtýðýmýz zalimler bize gülemiyorlar.Üstelik çelik zýrhlarla korkakça dövüþen þovalyelerde yok.Altýndan kalbi olan insanlar var çevremizde.Hangi demir parçasý altýndan bir bedene karþý koyabilir? Bak yine kalbim kalbinin yollarýnda þarkýlar söylüyor!
"_Çok mutluyum .Þaþkýnlýðým sevincimi bastýrýrsa üzülme.Seni karnýmýzý doyurmak pahasýnada olsa orada yalnýz býraktýðým için Tanrýnýn huzurunda özür dilerim.Affet beni Aþkýmýn ölümsüz kadýný!Ama duyduðum korkuyu ve yenilgi duygusunu tarif etmem imkansýz .Vicdaným cam bir vazo gibi parçalandý ve yüzüme çarptý.O yüzden kulubeden sessizce çýktým.Ayý pençelerini bedenime saplarken bile bir tek senden ayrýlacaðým korkusu sarmýþtý içimi.Ama seni asla terk etmeyeceðimi bildiðin için ölsem bile cesedimi bulacaðýný biliyordum.Karþýmdasýn! Demekki yanýlmamýþým.Beni kimse senden çok sevemez þu köhne dünyada...Þimdi senin için iyileþme arzusu doðdu içime.Sen varsan gözbebeklerimde ;asla evrene yenik düþmem.Gözbebeðim ,Kutup yýldýzým.Elbet bir gün güneþ ýþýklarý bizim için doðacaktýr.
Avcý bana söz verdi:avlanmayý ve dað baþýnda bile kalsam hayatta kalmayý öðretecek.Ýçinde artýk tüylerini ürperten soðuklar olmayacak.Seni rengarenk alevlerin olduðu dev þöminelerde ýsýtacaðým.Kimsenin içemediði sularý pýnarlardan alýp ayaklarýna dökeceðim.Ne olursa olsun þeytan bedenimize giremeyecek!Yeterki yan yana olalým.Kalbimizin sabahlarýna soðuk güneþler doðmasýn!Hep sen sev ki canavarlar rüyalarýma yürümesin..."
Ýkinci kez tamamen yok olurken tekrar birbirlerini kazanmýþlardý.Juliet aþka deðilde gurura yenik düþsse idi asla bu olanlarý öðrenemeyecekti.Kalbin söyledikleri her zaman gerçektir.Bazen duygularla yaþam arasýnda çetin kavgalar olur ve bu yaralayýcý çeliþkileri ne olursa olsun içimizden atmak gerekir.Neden juliet o kulubede kalmadýda onu aramak için yola çýktý?Aþký aðýr basýyordu .Bir elimize yaþamý ,diðer elimize aþký koysak ve kollarýmýzý iki yana açýp onlarý tartsak aðýr gibi görünen taraf havada kalacaktýr.Aþk ise görünmez ve hafifte olsa aþaðý doðru çekecektir.Çünkü yaþamýn zorluðunun doðduðumuzdan beri hissediyor ve o aðýrlýklarla yaþýyoruz.Oysa iðne deliðinden bile geçebilecek kadar ince olan aþk bize hayatýmýzda bir yada iki kere uðrayan bir tanrý misafiri gibi...O yüzdende onunla yaþamasý ne kadar zorda olsa bir rüya kadar inanýlmaz güzelliktedir...Acý olan ise insanlarýn bazen hayat ile aþk arasýna kurulan köprülerde önce biraz ilerleyip tekrar geldiði yere dönmesi yada yürüyüp yürüyüp köprünün tam ortasýnda vaz geçmesi.Romeo ve juliet hayattan aþka doðru yürüyen bu yolda karanlýklarda da kalsalar sonuna kadar yürüdüler.Ölüm, kaybetme ,hayal kýrýklýðý ,ayrýlýk ,parçalanmak pahasýndada olsa savaþtýlar.Yaþadýklarý acýlara gülüp geçtiler .Sürekli ikiye bölüneceklerini hissediyorlardý ama vazgeçmediler.Herkes aslýnda romeo yada julieti kalbinde barýndýrýyor.Bazen içimizde tanýmsýz sevinçler oluyor .Ne zaman bize farklýbakan bir çift gözle karþýlaþssak ;çoðu zaman geri adýmlar atýyoruz.Ýnanmadýðýmýz bu güzel rüyalardan silkinerek ve çabucak uyanýyoruz.Kontrolü imkansýz bir nehir gibi sevgiler ,dostluklar ,paylaþýmlar hayatýmýzdan uçup gidiyor. Juliet romeonun bu güçlü akýntýlara kapýlmýþ olabileceðine inanmamýþ ve herþeyi göze alarak onu bulmak için daðlara çýkmýþtý.
Þimdi bir düþünün:çevrenize tekrar iice bir bakýn...Þu anda hayat denen güçlü akýntýlara kapýlmak üzere olan bir romeo yada juliet olmalý oralarda bir yerde....
Onu sýradan bir yaþamdan kurtarmalýsýnýz!
Çünkü uzatýlacak bir eli bekliyor... Uzatýn elinizi açýlsýn perde...
|
Söyleyeceklerim var!
Bu yazýda yazanlara katýlýyor musunuz? Eklemek istediðiniz bir þey var mý? Katýlmadýðýnýz, beðenmediðiniz ya da düzeltilmesi gerekiyor diye düþündüðünüz bilgiler mi içeriyor?
Yazýlarý
yorumlayabilmek için üye olmalýsýnýz. Neden mi? Ýnanýyoruz
ki, yüreklerini ve düþüncelerini çekinmeden okurlarýna açan yazarlarýmýz,
yazýlarý hakkýnda fikir yürütenlerle istediklerinde diyaloða geçebilmeliler.
Daha önceden kayýt olduysanýz, burayý týklayýn.
|
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
Raþit Cumhur ÇAKIN kimdir? |
|
|
beni anlamak; yaþamýn karanlýk sularýndan üþüyerek te olsa, umuda açýlmýþ yelkenlere öfke ve hýnç ile üfleyerek rüzgarýn yaratýlabileceðine inanmaktýr.
Etkilendiði Yazarlar:
...
|
|
|
