Biliyorum, aslýnda ansýzýn geliveren birkaç gündü bu. Olmamýþ, yaþanmamýþ bir haziranýn temmuza taþýnmasýydý. Bir þeyler her zaman eksik olacaktý. Ve zaten eksikti bir þeyler. Çaresizliðin bu yüzden gerçekten çaresi yok. Mümkün deðil hep ayný noktada durmak. Zaman izin vermiyor buna. Böcekler her zaman kazanýr çünkü. Bu sefer de zafer onlarýn.
Giderken tüm zamanlarý yanýma almýþtým. Dönerken hiçbir þey getiremedim. Biraz hüzün belki. O gece, onu son gördüðüm yerden, bana bakýþýný getirdim bir de. Öyle baksýn istemiyordum. Ama bakacaktý. Biliyordum. Yürüyüp gitmek olmazdý ardýma bakmadan, durup geriye bakmam da olmadý. Bunu tekrar yürüdüðümde anladým. Ama hala anlamýþ deðilim, o bakýþlar bir ömür boyu nasýl taþýnýr yürekte? O, ýþýklarý kopartýp kopartýp yutan ne koyu bir gölgeydi öyle. Boynu hafifçe bükük, öylece bakýyordu. Böyle kollarý kýrýk gibi mi dururdu insan? Böyle düþmeye hazýr yaprak gibi mi dururdu insan? Böyle ayrýlýða hazýr deðilmiþ gibi mi dururdu insan? Aðlamaz mýydý? Gitme demez miydi? Böyle boynu bükük durur muydu hiç? Kavþaða varýncaya kadar kaç kavþak geçtim, kaç ölüm geçtim, kaç böcek geçtim. Hiçbir yere gitmediðini, gidemeyeceðini bilmek ama yürümek durmadan. Kavþaklar, ölümler, böcekler her adýmda var. Her adým bir iz býrakýr geride oysa. Her adým bir iz býrakmalýdýr geride. Kavþaklar, ölümler, böcekler deðil.
"-Beni sevdiðini hiç söylemedin."
"-Ben bunu söylediðim zaman bütün anlamlarda hakkýný veririm. Düþünemeyeceðin, hayalini kurama-
yacaðýn kadar. Alýrým da."
Ne kolaydý bu kadar basit olsaydý. Tükenene kadar vermek, tüketene kadar almak, ölçüsüzce. Deniz olursun, ýþýk olursun, zaman olursun. Geceyi bir cebine koyarsýn, günü bir cebine. Düþüncelerin vardýr. Yüreðin vardýr. Sýcaklýklarýn vardýr. Üþüdüðünü anlamazsýn bile. Hazýr bir çift dudak vardýr öpmene. Baþýný gömmek istediðinde saçlarýný daðýtýr sana. Kokusu yüzüne bulaþýr, ciðerlerine yerleþir, yollar çizer beyninde. Kendine her çekiþinde, bu göðüsmüþ, bu omuzmuþ, bu boyunmuþ anlamaz, hep de bir yüreði öpersin durmadan. Çiçeklere durursun, meyvelere gelirsin, neredeyse güneþ sanýrsýn kendini. Binlerce kez doðarsýn yeniden. Daðlarý aþtýðýný bilir, daðlarý aþtýðýný bildiðini bilirsin sen de. Elini tuttuðunda, iþaret parmaðýyla okþar
elini. Bu okþayýþ sevgiyi söyler. Gözleri gözlerine çakýlýdýr. Omuzlarý omuzlarýna deðer, yanýndadýr. Yanýnda olmasý sevgiyi söyler. Doyumsuzluktur sevgi oysa, söylemeler yetmez.
"-Sevmekten korkuyorsun sen. Ýçindeki yýlanýn uyanmasýndan. Benim sana duyduklarýmýn binde birini duyarým diye korkuyorsun sen, böceklerden deðil. Bütün korkun kendinden.."
"-Sus ne olur, sus lütfen ve dinle beni. Bir þeylerden korkum yok. Ama kendimi sana kaptýrdýðýmda olacaklarý çok iyi biliyorum ben. Seni görmek isteyeceðim. Sana dokunmak isteyeceðim. Seni isteyeceðim. Hiç dinmeyen bir özlemin yorgunluðunu taþýyacaðým yüreðimde. Bunaltacak beni bu. Bunaldýkça sana saldýracaðým. Seni hýrpalayacaðým. Sevgimde hiç sýnýr yoktur benim. Dinginlik nedir bilmem çünkü. Çünkü uysal biri deðilim. Coþkun bir ýrmak gibi akýveririm karþýmdaki insanýn yaþamýna. Þimdi söyle bana bütün bunlara hazýr mýsýn?"
Ben avcumdaki ateþi hiç göstermedim kendime. Aðladýðýmý da. Kaçmadým kavþaklardan, ölümlerden, böceklerden. Yolculuðum sevgiyeydi. Döndürmedim yolumu, savrulup giderken bile hiçliklere. Döndürmedim yolumu unutmalara. Döndürmedim yolumu sevgiden, döndürmem de bundan böyle. Odayý hatýrlayacaðým. Seviþmeleri. Banyoya giriþini. Þarký söyleyiþini yýkanýrken. Havlunu saramadýðý vücudunu. Saçlarýnýn uçlarýndan damlamasýný sularýn. Dudaðýndaki yarayý. Dizlerine baþýmý býrakýþýmý. Dizlerini de öpmüþtüm, avuç içleri terlemiþti, onlarý da. Dudaklarý titriyordu. Dudaklarýný da öpmüþtüm, titremelerini de. Gidecekti birazdan. Bitecekti her þey birazdan. Çýlgýnlara dönecektim birazdan. –Gitme, diyemeyecektim. Desem de gidecekti, gidecekti nasýlsa. Gidince, bu odada hatýrlanacak bir þey kalmayacaktý ondan sonra. Kapýdan girdiði zamana dönecektim düþüncelerimde. Kapýdan girdiði zamandan baþlayacaktým yaþamaya durmadan ve yeniden. Darmadaðýnýk olacaktým. Karmakarýþýk olacaktým. Buz gibi olacaktý her yaným. Bakýþlarým duvarlarý kazýyacak-tý. Bakýþlarým delip geçecekti duvarlarý. Bakýþlarým suspus olacaktý, puslanacaktý, kor olacaktý. Yastýkta saçlarýnýn kokusu olacaktý. Gömecektim baþýmý yastýða. Saçlarýnýn kokusu yüzüme bulaþacaktý, ciðerlerime yerleþecekti, yollar çizecekti beynimde.
"-Gelmeni istiyorum, gelirim demeni istiyorum, geldim demeni.."
"-Gelmek isterdim ama gelemem..Git artýk bekleme beni, gelemem.."
Gidersem sevgiye giderim yine. Gidersem kollarý kýrýkmýþ gibi duruþu da gider benimle. Gidersem,
gittim diyemem yine de.
"-Gitmemi istiyorsun demek. Böcekler bu sefer de kazansýn istiyorsun. Hani denizdin sen, hani ýþýktýn, zamandýn hani. Dinginlik nedir bilmezdin hani. Irmaktýn, coþkundun, akýverirdin."
"-Yenir yutulur þey deðildir benim sevgim demiþtim, söylemiþtim."
Biliyorum. Söylemiþti. Ben de sevgimi söylemiþtim ama. Ben de yüreðimi uzatmýþtým boynumu uzatýr
gibi. Uzattým diye kopartmasý mý gerekirdi?

Ellerim cebimde deðil. Seni yanýltacaðým bu kez, hadi söktür söktürebilirsen þafaðý, gidiyorum.
Birdenbire bastýrýyor yokluðu...

---
(*) Zerrin KOÇ
‘Bir Ara Uðra Sevgin Kalmýþ Bende’