Can…
Hayli zamandýr
Sabredip, özellikle sustum
Bir müddet zihnimden çýkartmýþtým
Müþterek konu ve hatýralarý silip atmýþtým
Keyfi davranamazdým, nefsim için yaþayamazdým

Bilmem ki
Hiç hatýrlar mýsýn?
Bir sabrý lisanla seni uyarmýþtým
Savrulma, saçýlma, avunma, avutma diyerek
Dikkatini çekmek, idrakine seslenmek istemiþtim
Lakin sen o emelin uðruna hiç aldýrmadan yaþadýn

Elbette ki
Ýradene müdahale edemem
Akýl danelik konusunda seninle yarýþamam
Bir açýldý mý aðzýn mümkün deðil susturamam
Sanal bir kiþilik üzerine oynadýðýn ne çok aþikâr
Avunan, aldanan kimse için üzülmeyi hak sayamam

Aslýnda
Seni tanýdýðýma sevinmiþtim
Vesile olan dostlara teþekkür etmiþtim
Candan, samimi gördüðüm tavýrlarýna imrendim
Abartýlý ve gereksiz davranýþlarý nasýlda fark ettim
Bin hüzün içinde suali dostlara yönelttim, garipsedim

Demek ki
Hayat felsefesi edinmiþtin
Her tercihin takdir görsün istedin
Gerçeði görüp gidenleri nasýl acýmasýz eleþtirdin
Vefa ve dostluk mevhumlarýný nasýl dünyevileþtirdin
Dil döndükçe, kalbin küçüldükçe, ruhun halini geçtin

En yakýn
Dost ve yaren dediðin
Ahiret kardeþim diyerek iftihar ettiðin
Her fýrsatta akýl ve nasihatlerini esirgemediðin
Kendi halinde, seçkin kiþiliðiyle, edebi sezgileriyle
Aþkýna ram eðleyen suskun bir cana iftirayý layýk gördün
Birileri gibi sessiz mi kalaydým, hala sana alkýþ mý tutaydým
Edep ve edebiyatý, sanat ve sanatkârlýðý bu kadar ucuza mý býraksaydým…

Mustafa Cilasun