Belki
Bahsetmek
Sinemde husule gelen
Meyaný aþikâr eylemek
Bir vakitler dillenen,
Ümit edilen, vakti
Saati bekleneni yâd etmek
Bilinçaltýnda nüveleþen
Yosunlarý temizlemek,
Her esintide ah etmemek için
Gayret etmek gereðine inanmalýyým

Gözler
Ýçe iþleyince
Hal bir baþka zamana
Geçip nazar edince
Duygular saðanaðý sýra
Sýra letafet sunmak için
Yarýþa girince
Beþer garipleþiyor,
Ýnsani yanýndan ziyade
Bedeni arzularý depreþiyor,
Sancýsý yetmiyor,
Garip bir his ezip geçiyor

Her kimse
Böyle edalý bakmamalý,
Evet, sakýnmalý
Bir baþka insanýn
Haleti ruh iyesiyle
Oynamaya kalkmamalý
Ýçindeki ukdeleri hatýrlatmamalý,
Kendi iþi ve halinde yol almalý,
Kalbe acý zerk ederek
Salýnmaktan kaçýnmalý

Evet,
Güzele bakýlýr
O’nu hatýrlamak ve
Yarattýðý ile gýpta etmek için
Her insan güzel olan
Her nimetin sahibi olmayý diler,
Fýtri bir dürtüdür bu
Yoksa hayal ve efsunlu
Hülyalar niye baþ göstersin,
hayalî sahneler neden
Halle bütünleþsin,
Sineye ahu zar ettirsin

Demek ki insan
Hangi ahval üzere
Olursa olsun çarpýla biliyor
Bir takým duygularýn
Seyrine dalarak içinde bulunduðu
Çýkmazlarý aþmak istiyor
Ne kadar isabet kaydediyor,
Çarpan göz sahibi
Bunu hiç bilmiyor, lakin
Bir vakit böyle alýp
Hicranlý vadilere götürüyor


Mustafa CÝLASUN