Hangi yarama baksan
Yüreðimde dinmeyen sýzýyý aralasan
Solmuþ umutlarýma bir bir yeniden bir neþter vursan
Hazan olan sinemi gün yüzüne çýkartsan, þevk ve ümidin kollarýna býraksan


Su al diyorsun
Anlat bakalým derdini diye bekliyorsun
Beden gözelerinle seyrediyorsun, nesnellik adýna direniyorsun
Bir kalbin var neden ihmal ediyorsun, perdelenmiþ gözlerini hiç düþünmüyorsun


Aþk nedir bilir misin?
Ruhi bir nasip olduðuna itibar eder misin?
Kalbin inþirah ve haþyetle mümbit bir hale geldiðine ne söylersin
Sevdasý olmayan yüreklere nasýl nazar edersin, hep neþterler mi müdahale edersin


Ýlim, merakýn þubesidir
Kalbin aklý ve basireti, hassasiyetle muteberdir
Azim, kul olabilmek için lütfedilen zindeliktir, nefsi temayüz için deðildir
Hiçlik sýfatý varlýk içinde ki tefekkürdür, her amel ve ibadette O’nun rýzasý asliyettir


Gözlerime bak doktor
Ne gördüðünü ve hissettiðini durma söyle
Hangi sezginin sesi var, nasýl bir hicranýn yarasý sineme zerk eder zarar
Kalbimin hüzün kaleleri artýk çok saðlam ey dinmeyen efkar, hekim keþfedemez yar


Ýçimde ki firkati sual et doktor
Nasýl bir sevdanýn dinmeyen hasreti kalbimi yorar
Bu aþka, ne akýl, ne düþ çare yar, hülyalar ruhuma eza bahþediyor yar
Ruhumun hicran damlalarý bin hüzün içinde yaðýyor yar, her sukutum artýk bir nar


Gözyaþlarým dinmiyor
Nasýl bir afak ki yüreðime serinlik vaat etmiyor
Düþünceler bir bir kaðýt parçasý gibi ateþle kül olup sessizce sönüyor
Hüzün ve hicran hem dem ruhum ve kalbimin müdavimi oluyor, hekim kime söylüyor


Mustafa CÝLASUN