Her geçen vakit
Ýçme iþleyen ibret yakarýþlarýn çýðlýðýydý sanki
Bilmediðim, þerhine malik olmadýðým deruni bir nidanýn sedasý vardý
Ne kadar yakýndý, nefsi telakkilerime ne kadar uzaktý, ruhun enginliðine nazardý


Gün batarken
Melal suskun bir vaziyette dalarken
Ten ürperir, hissiyat bereketlenir, gözyaþlarý yavaþça inerken
Aþkýn kalbe inþirah vadeden serinliði, sevdanýn izanýmda firkatleþtiði aþikârken


Hala neyin hesabýný yapýyorum
En çok düþündüðüm ve zikrettiðime köle olmayý
Varlýk adýna hýrsa kapýlmayý, hiçliði miskinlik saymayý, ukalalýk yapmayý
Kimseye býrakmýyorum, her mevzunun içine dalýyorum, utanmayý beceremiyorum


Yürek, kalp ayný deðil mi?
Hangisi beyne kan pompalar, hangisi irfan yolunu açar
Vicdan niçin iradeye bakar, pasif hale getirildiðinde niçin içim yanar
Ruhun kitabýndan kim anlar, nasýl bir vuslatýn sevdasýyla, bir gün aþk kapýmý çalar


Ceylanýn ah u zarý var
Zavallý ne kadar da melül melül bakar
Kýrýlmýþ ayaðýn, vaktini bekleyen kaygýnýn, sancýsý kim anlar
Nasýl bir insicamýn pençelerinde olacaktýr av, her belanýn bir esrarý hikmettir yar


Bazen gönlüme küserim
Karþýmda ki muhatabýn üzülmemesi için dilimi büzerim
En nihayetinde feragat etmeyi, fedakârlýkta direnmeyi hakikat bilirim
Zafiyetlerin ne kadar zillet olduðuna kanaat getirenim, azimeti her zaman severim


Din gönül eðlendirmek için deðildir
Bahanelere kurban edilen akait ve ziyan olan ameller kimindir
Efendimizin muhabbet ve emanetleri ne kadar kalbinin müstesna yerindedir
Rahmet ve maðfiret her can içindir, müddeti nefes olan insan mizana bedelli kalptir



Mustafa CÝLASUN