Ýçime hep hüzün doluyor
Nereye gitsem, hangi sessizliði seçsem, çaresiz boyun büksem
Olmuyor, içime dolan hüzün sinemi býrakmýyor, her lahzada vurarak yaþatýyor
Çare adýna, deva muradýyla, ruhumu ve kalbimi bu sessizliðin ýstýrabýndan kurtarmak ahýyla umut beslesem


Gönül ne söz dinliyor
Ve ne de aklýn lisanýný biliyor, sel misali alýp gidiyor
Her yaþattýðý med cezirde, ruhuma aþina olan fedret kadrinde içime iþliyor
Arafýn insicamý aklýma geliyor, sualler dinmek bilmiyor, firkat sineme eza zerkediyor


Nihayetinde yaþanacaktýr
Hangi ömrün kitabýna baksam elem ve çile okunacaktýr
Tozlu raflarda bekleyen nice hülyalar hangi baharýn baprýnda buse sunacaktýr
Nefes vaktin þahitliðinde ötelerin ruhumu cezbeden ahengiyle, sabýr ve umut daðlarý buluþacaktýr


Temel aklýma geliyor
Filhakika umut için ne kadar sabýrlý davranýyor
Bir filmi 20 kez seyrediyor ve haklý olarak, elbette ki suallerle karþýlaþýyor
Niçin sualine”Filmin bir yerinde kadýmn tam yüzünü dönüyor, göreceðim derken, aniden bir teren geçiyor, her seferinde bu sefer yakalarým” diyor


Bazen garip hallerin dilindeyiz
Ve bazende ah u figan ettiren çaresizliðin derdiyle nefeslenmekteyiz
Dað köylerinde yetiþen umut çocuklarýný dramý okadar hazin ki, kadýnlarýn bilhassa
Yaþamak adýna sabýr ve cefa bu kadar barýþýk olur mu, insanlar bu denli tutunmak için nasýl bir umudun pervazlarýnda can çekiþiyor


Böylesi bakir mekanlar ihmal ediliyor
Þehrin ileri gelenleri veya þehremin dediðimiz seçtiklerimiz geçikiyor
Bizler buralarý ancak mesire yerleri olarak gezmeye gelince hatýrlýyor ve acýyý yaþýyoruz
Onlarca kadýn ve kýz çocuklarýnýn dranmý o kadar hazin ki insanýn yüreðine iþliyor, onlardan uzaklaþtýkça çaresizlik belini büküyor


Mustafa CÝLASUN