Biliyorum ki sukut edersin
Her hikmet ve nimeti kalbinin sahibinden beklersin
Bela ve þer konusunda ne kadar dikkatlisin, hassasiyeti sanki öðretensin
Niçin bu kadar muvazene içindesin, hiç rahat yüzü görmeyecek misin
Yoksa bu hal üzere yaþamaya mefkuren için bedel misin


Nefes vaktine duçar olan erktir
Kalp ancak nanargah olursa makbul ve muteberdir
Beþer olmak yaratýlýþ hilkatidir, tekamül insan olmak için gerekçedir
Ýnsan ikinci kez doðumun namzeti ve merak, azim, irade, akýl mertebesinde seçimdir
Anlamadan, bilmeden, azmetmeden, tahkike yönelmeden hidayet nasýl istenir


Umut insaný var eden þevktir
Her halin ve hikmetin gerekçeleriyle yakarmak ülfettir
Zikrin ve ibadetin hassasiyete bürünmüþ ve alalanmamýþ icmali ne latiftir
Ruhun ve kalbin sahibi her vakit kiminledir, bilinmeyen yer ve sýr hakikat midir
Gönül ne söyler, iradenden ne bekler, aklýn kemaliyet için hangi kazayý talep eder


Ýnsan yaþlanýnca bir hal olur
Her ne kadar dilemezse de muvazenesi ve beden ritmi bozulur
Her ne hikmetse bildiði halde kabullenmeyi unutur, farklý farklý bahane bulur
Yaþlanmanýn bir hürmeti vardýr,lakin vakar ve edebe nisbet edilecek kadar’ý az bulunur
Ýnsanýn kimliði ve niteliði hassasiyeti, edebi, bilgisi, aksettirdiði ölçüde farký olur


Ey gönlünü ecre hasretmiþ nefes
Bilme ki nerede yetiþtin, nasýl bir edeple eðitilip kemale eriþtin
Hissiyatýný ve azmini hasrettiðin melalin kendi adýma hayýflanmama yetiyor
Ne kadar bedbin ve miskin olduðum kanaati hissiyatýma hükmediyor
Bir nefes al, rahatlamayý beyhude sanma, umudu böyle anlama, yaþa



Mustafa CÝLASUN