Her ne hikmetse
Büyük hayaller ve umutlar içinde nasip olan canlar
Kalbin en mütehassis lahzalarýnda þefkate ve muhabbete layýktýlar
Her anne ve baba büyük titizlikle gözlerinden esirgeyip, saðlýk ve afiyet içinde okuttular


Bir vakitler naz dönemiydi
Anne ve babanýn uktelerinde kalanlar adýna serbestti
Duygusallýk saðanaðý ne kadar gerekliydi, ölçüsü nasýl belirlenmeliydi
Her mizaç aile ocaðýnda þekillenen bedelmiydi, sýnýr ve had hangi nispette verilmeliydi


Anne ve babalar asli deðerdi
Ve fakat hangi sosyal koþullarda yetiþmiþler çok önemliydi
Bilinç altýnda bekleyen, tekamül etmesi için fýrsat bulamayan nefeslermiydi
Varlýk ve yokluk farkýný, umut ve þevk iþtiyakýný ne kadar hassasiyetle taþýyýp, aksettirenlerdi


O kadar cefa içinde vakfedilen kalpler
Hiç kimse tarafýndan yadsýnamazdý, özellikle evlatlar nezninde
Anne yetiþkin çocuðun üzerine titriyor, torunlarý için hizmet talep ediliyor, fakat neleri ihmal ediyor
Baba zavallý bir kenarda sessizce bekliyor, ilgi ve alakadan ümidini kesiyor peki, duygu selinde akýl ve irade kimleri ihya ediyor


Dünya nimetine kavuþmak için
Hevesler adýna her çare aranýrken, neden sualler muhatap bulamýyor
Hak ve hassasiyet nelerin uðruna heba edilirken, kalbi hassaslaþan yaþlýlara hakkýyla dikkat edilmiyor
Edep ve adap bu kadar mý vefasýz, aþktan dem vuran gönüller acaba neden bu kadar lakayt ve arsýz


Mustafa CÝLASUN