Vaktin sualiyle baþbaþaydým
Her lahzasýnda yalnýzlýðýn prangasýnda çýrpýnan candým
Neyi düþünsem, korkularý yenmek için tereddüt etmesem, kalbimi dinlesem hicrandým
Ýçimi daðlayan bir hançeriyle ýstýrabýyla, sukuta mecbur býrakan narýyla naçardým, el açýp ruhumun sahibine anlattým

Çünki en yakýnýmdý, çilem aþikardý
Ne sabýr ve ne de kanaat sinemi suhulete ram eyleyen karardý
Akýl acziyete duçar olan, irade þaþkýnlýk yaþayan, hissiyat durmadan savuran andý
Kararan bir nazar yakýndý, yeis içinde nefeslenmek acýmdý, umut solmaya yüz tutmuþ korkuydu, ölümün nasihatý ne ibretli bir vaazdý

Ýnsan umutlanabilir, bu tabiidir
Gönlün lisanýnýda kimi vakit acizdir, inþirah onun için gereklidir
Sabýr ve sebat hak için, sadakat sevdasý vuslat için, aþk, aklýn ve izanýn þevkinde dirliktir
Nefes huzura hasret kalmadan, cefayý hevese býrakmadan, heva içinde yol alýð daðlanmadan inkiþafa ve irfana bel baðlamasý fazilettir

Ariflik, halin dilinden anlamaktýr
Sezgi ve hassasiyete akýl ve edep vezninde nazar etmesi farktýr
Nefs her demde derdiyle heyecana davet eden terbiyeye muhtaç býrakýlan hardýr
Kalp, nardan emin olmak için ihlas ve inayet içinde hakka vakfedilmiþ furkandýr, ab-ý cenahtýr, Rahmet-i rahmana firkatle yakaran hicrandýr

Mustafa CÝLASUN