Üret ve tüket.

Bu iki kelimenin sýnýrlarý dâhilinde kurgulandý modern zamanlar. Kurguyu yapanlarýn; insanlýðýn her gün daha ileri gideceðine ve doðal olarak daha mutlu olacaðýna olan inancý tamdý.

Üretmek ve tüketmek þeklinde formüle edilen bu yeni yaþam biçimi birbirini tetikleyecek þekilde sürekli daha fazlasýný arzu etti. Bu sarmal içinde “insan”ýn zamanla bir makineye dönüþtüðü ve kendine yabancýlaþtýðý gerçeði sürekli gizli tutuldu.

Temel kurgu güçlü olanýn sürekli kazandýðý, güçsüz olanýn ise sürekli kaybettiði bir kýsýrdöngüye mahkûm etti insanlýðý. Bu acýmasýz sürece karþý duranlar da zamanla farkýna bile varmadan belki bu sürecin içine dâhil oldu.

Ýnsan ne ürettiðinin ne de tükettiðinin farkýnda olmaksýzýn hepsinden önemlisi ise kendi varoluþ gerçeðinden habersiz yaþamaya baþladý. Devasa reklâm panolarýný süsleyen ve insanlýða sunulan yeni ülkü: Ýsraf… Çalýþ, üret ve tüket. Öyle hýzlý bir çalýþma temposu var ki bu tempo içerisinde insanýn kendine dönmesi, insanlýðýný hatýrlamasý mümkün deðil.

Afrika… Masum çocuðu Dünyanýn… Çaðdaþ medeniyetimizin bu hýzlý çalýþma temposunda unuttuðu insanlýðýnýn mirasçýsý. Karaya vuran balinalar için uluslar arasý kampanyalar düzenleyen batý vicdanýnýn karaya vuran ahlaký…

Ýnsanoðlunun davranýþlarýný meþrulaþtýrma konusundaki kabiliyeti kaybettiðimiz deðerleri farkýna varmamýzýn önündeki en büyük engeldir. Yaþadýðýmýz bütün deðiþimlere raðmen meþrulaþtýrma yeteneðimiz sayesinde yeni duruma kolayca adapte olabiliyor ve doðal olarak hala insan kalabildiðimiz zannýna kapýlabiliyoruz. Bu sebeple olsa gerek dün þiddetle karþý çýktýðýmýz deðerlerin bugün hayata bakýþýmýzý belirleyen en önemli ölçütler haline geldiðini fark edemiyoruz bile.

Ýþte böyle zamanlar kimliðimizdeki bu dönüþümü fark etmemiz için birer rahmet aracý olarak yetiþiyor imdadýmýza. Ýnsanlýðýmýzý hatýrlamanýn tam zamaný. Kendi medeniyetine sahip çýkamamanýn ezikliðiyle bize ihraç edilen yeni deðerleri sorgulamadan kabullenen bizler için sorgulama ve mümkünse kendimize dönme zamaný. Zihnimizi iðdiþ eden bütün ezberletilmiþ metinleri geri dönüþümü olmayacak þekilde unutmak ve medeniyetimizin temel harcýný oluþturan inanç deðerlerimizle zihinlerimizi yeniden inþa etmek için Ramazan ayýnýn merhametli ve bereketli iklimi büyük bir fýrsat.

Komþusu aç iken tok yatan bizden deðildir buyuran bir peygamberin ümmetine yakýþan neyse odur yapýlmasý gereken. Ýnsanlar açlýktan ölürken zengin menülerle donatýlmýþ iftar sofralarýnda oruç açmak yerine paylaþmayý ilke edinerek yardým elinizi korkmadan uzatýn. Be el ayný zamanda kendi insanlýðýnýza da uzatýlmýþ bir eldir. Sadece onlara iyilik yapmak için deðil, kendi insanlýðýnýzý kurtarmak için yani kendinize iyilik yapmak için uzatýn ellerinizi.

Önce “Ben kimim?” sorusunu sorun kendinize. Daha sonra hep birlikte “Biz kimiz?” sorusunu soralým birbirimize. Bu sorulara vereceðimiz cevaplar neleri kaybettiðimizi hatýrlatacak bize. Kaybettiklerimizden aldýðýmýz ilhamla kuracaðýz yeni medeniyetimizi. Ve o zaman Afrika kurtulmakla kalmayacak, yeni Afrika’larýn ortaya çýkmasýný da engellemiþ olacaðýz.

Afrika’nýn kurtulmasý insanlýðýmýzýn kurtulmasý demek. Çünkü Afrika’nýn bugün yaþadýklarý kaybettiðimiz insanlýðýmýzýn bir sonucu. Yani benim, yani sizlerin, yani hepimizin suçu.

Afrika’nýn kurtulmasý demek benim, senin, sizlerin, bizlerin ve dahi topyekun insanlýðýn kurtulmasý demek.

Son söz: Afrika kurtulursa biz de kurtuluruz.