ï¿½zEdebiyat - FATï¿½H YALï¿½IN

Odaya girince odadaki rutubet kokusu karþýladý onu ilkin. Fazla önemsemedi. Nasýlsa biraz sonra her insan uzvunun sahip olduðu belki de en önemli yetenek olan alýþma yetisinin verdiði güçle bu koku onu rahatsýz etmeyecekti. Yýpranmýþ, oda kadar pis kokan paltosunu sandalyenin üzerine attý. Kendini yataðýnýn üzerine býraktý. Odanýn soðukluðuna karþý öðrencilik yýllarýnda yurttan aþýrdýðý battaniyesine sarýlmaktan baþka hiçbir çaresi yoktu. Battaniyenin altýna kývrýldý. Aylardan beri her akþam seyretmeyi içgüdüsel bir davranýþ gibi tekrarladýðý tavana dikildi gözleri. Birazdan gözleri yorulacak, hiçbir anlam veremediði ya da kirli bir beyazlýktan baþka hiçbir niteliði olmayan bu tavan puslanacak ve yerini karanlýða býrakacaktý.
Tavana bakmaya devam etti. Bu kirli görüntü bir türlü kaybolmuyor, bütün gerçekliðiyle yerinde duruyordu.. Gözleri yorulmuþtu yorulmasýna ama nedense uyuyamýyordu. Tavana bakmaktan sýkýldý. Gözleri odadaki eþyalara iliþti. Bütün bu eþyalarý ile bu salon her zaman firavun mezarlýklarýný hatýrlatýrdý ona. Ya da en çok sevdiði eþyalarý ile gömülen veya adý firavun olmayan bütün müstear isimli firavunlarýn mezarlýklarýný. Bütün gerçek firavunlar sýrf bu isimle anýlma cesaretini gösterdikleri için onun saygýsýný kazanmýþlardý. Ona göre tarihin karanlýk dehlizlerine firavun adýyla gölge düþürmüþ insanlar sayýsý hayat hikayeleri ile beraber edebiyatçýlarýn, cesetleri bugüne kadar bozulmadan kalmasý ile doktorlarýn, mezarlarý ile arkeologlarýn kalýn kitaplarýnda belliydi. Bütün bu insan-tanrýlar belli bir zaman aralýðýnda yaþamýþ ve ölmüþlerdi. Onlarýn ölümleri firavun neslini yok edemedi. Ýnsanlýðýn yaþadýðý hiçbir çað yoktur ki firavunlar eksik olsun. Belki sonraki çaðlarda yaþayanlarýn adý firavun deðildi. Ama yaptýklarý, yaþantýlarý düþünüldüðünde hiçbir farklarý yoktu. Onlarda firavunlar gibi aynaya baktýklarýnda kendilerine aþýk oluyor, kendileri dýþýndaki hiçbir güce tahammül edemiyordu.
Kendini düþündü. O duvarda asýlý duran, yanýna çok fazla uðramadýðý yarýsý paslanmýþ aynasýna baktýðý nadir zamanlarda hep ona akseden görüntüden iðrenmiþti. Aynaya baktýðýnda kendisine aþýk olmak bir yana aþk derecesinde nefret duyan bir adamýn yaþadýðý bu otel artýðý odanýn Firavun mezarlýðýna benzer bir tarafý olabilir miydi. Evet diyordu kendi kendine. Gizlilikse, bu oda bir insanýn yaþayabileceðini hiç kimse aklýndan bile geçirmeyeceði bir izbe. Eþyalarýyla gömülmek ise evet o sahip olduðu bütün eþyalarý ile bu odada bir ölüden farksýz yaþýyordu.
Gözü, bir ayaðý satýn aldýðý günden beri kýsa olan sandalyeye iliþti. Evet sevse de sevmese de ona ait olan eþyalarýn tamamý bu odada idi. Onu eþyalarý ile gömecek olanlarýn -hiçbirini sevmediðini düþünse de- bunlarýn dýþýnda yanýna koyabilecekleri baþka hiçbir þeyi veya hiçbir þeyinin olma ihtimali yoktu. Olsun dedi kendi kendisine bütün bu deðersiz eþyalar da benimle beraber gömülmeliler. Bu eþyalarýn hiçbiri ben öldükten sonra yaþýyor olmamalý. Buna tahammül edemem. Etimle, kanýmla, düþünen, karar veren, seven, sevebilen ben yok olup gittikten sonra bu eþyalar benim býraktýðým bu boþlukta bir baþkasýnýn hayatýna ortak olmamalý. Belki ilk ortak olduklarý hikaye benimki deðil ama sonuncusu benimki olmalý. Onlarýn hikayesi de benimkiyle eþdeðer zamanda bitmeli... Hatta mezarýmý biraz geniþ eþebilirlerse þu divan, þu rutubetli yatak evet, evet bütün bunlar mezara konulmalý, bu yataða þu yattýðým þekilde yatýrýlmalýyým. Kefene veya ölüme dair diðer hiçbir aksesuara gerek yok. Beyaz bez parçasý bu kirli vücudu sardýðýnda vücudun rengini alacak. Öyleyse ne gerek var. Kefene verecekleri parayý mezar kazýcýlarýna verseler herhalde bu eþyalarý alabilecek bir mezar kazarlar. Kefen yerine þu battaniyeye sarsalar kafi. Yok yok bu battaniye ona ait deðil. Bunu mezarýna koymamalý. En kýsa zamanda hatta hemen yarýn bu battaniyeyi alýp yurda býrakmalý. Bu odada kendine ait olmayan hiçbir þeyin kalmasýna müsaade etmemeli. Yerin üstünde yaþadýðý hayatta hiçbir ayrýcalýða sahip olamadý. Daha doðrusu herhangi bir insan gibi bile yaþayamadý. En azýndan yerin altýnda diðerlerinden ayrýcalýklý olmalýydý. Evet evet oradakiler bunun mezarýný gördüðü zaman þaþýrmalýlar. Dedesinin ona mezarda ölüler birbirini ziyaret eder dediðini hatýrladý. Bu kadar insanýn yaþadýðý bir þehirde kapýsý çalýnmayan bir insanýn mezarda ziyaretçisi olur muydu acaba. Büyük bir mezarlýða gömülmeyi baþarabilirse, belki bu mecburiyet dolayýsýyla birileri tarafýndan ziyaret edilebileceðini düþündü. Evet ancak böyle bir mezarlýða gömülebilirse kendine ait olan mezarlýðýn ayrýcalýðýný yaþayabilirdi.
Çok fazla üþüyordu. Bu güne hiç bu kadar üþümemiþti. Emektar battaniyesine iyice sarýnda. Hiçbir fayda vermedi. Halbuki ona göre odanýn soðukluðunun diðer gecelerden pek bir farký yoktu. Ayaða kalkýp biraz gezinse azýcýk ýsýnabilir miydi. Kalkmak için davrandý. Birazcýk hareketlenebilse de ayaða kalkamadý. Her tarafýnda bir uyuþukluk vardý. Bu uyuþukluða bir anlam veremedi. Bu üþüme fikrini kafasýndan silebilirse belki ýsýnabilirdi.
Bir türlü vazgeçemediði onuru, namusu ve þerefinin bu insanlar arasýnda hiçbir kýymeti olmamýþtý. Evet onurluydu, þerefliydi ve namusluydu ama açtý, insanlarýn gözünde bu nitelikler onu hiçbir ayrýcalýða sahip etmediði gibi herhangi bir insanýn sahip olduðu itibar ve yaþam þartlarýný da ona saðlayamadý. O, namuslu olduðu kadar namussuz ve onursuz olabilseydi tüm bu insanlar tarafýndan deðer görecek bugün ne kadar itibarsýzsa o zaman en az bu kadar, belki de birkaç misliyle itibarlý olacaktý. Olmadý. Çevresindeki insanlarýn birçoðunda onun sahip olduðu bu güzellikler(!) yoktu ama herkesin sahip olduklarýndan hiçbiri de onda yoktu. Hiçbir zaman bu duruma aðlamak mý yoksa gülmek (sevinmek) mi gerektiðini kestirememiþti. Bu, birilerinin hayatlarýnýn artýðý olan hayatýnýn katlanýlýr yaný kalmamýþtý. En azýndan diyordu, onurum, namusum ve þerefim benim için de deðerini kaybetmeden bu hayat noktalanmalý.
Titremeye baþlamýþtý. Titremeyle beraber bir taraftan da terlediðini fark etti. Bu da neyin nesiydi. Hiçbir tarafý henüz aðrýmýyordu ama hiç kimse normal olduðunu söyleyemezdi. Bu kadar erken mi dedi kendi kendine… Zorlukla doðruldu. Masanýn üstündeki yýrtýk çimento kaðýdýna zorlukla battaniyeyi aþaðýdaki adrese býrakýrsanýz çok memnun olurum diye yazdý. Uzun uzun etrafýna bakýndý. Derin derin nefesler alarak yataða uzandý. Emanet battaniyeyi üzerine çekmek istedi ama sonra vazgeçti. Ani bir uyku bastýrdý. Etrafý biraz daha seyretmek istedi ama dayanamadý. Gözlerini yumdu…

Söyleyeceklerim var!

Bu yazýda yazanlara katýlýyor musunuz? Eklemek istediðiniz bir þey var mý? Katýlmadýðýnýz, beðenmediðiniz ya da düzeltilmesi gerekiyor diye düþündüðünüz bilgiler mi içeriyor?

Yazýlarý yorumlayabilmek için üye olmalýsýnýz. Neden mi? Ýnanýyoruz ki, yüreklerini ve düþüncelerini çekinmeden okurlarýna açan yazarlarýmýz, yazýlarý hakkýnda fikir yürütenlerle istediklerinde diyaloða geçebilmeliler.

Daha önceden kayýt olduysanýz, burayý týklayýn.

ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.

Yazarýn Ýronik kümesinde bulunan diðer yazýlarý...
	Zaman
Yazarýn öykü ana kümesinde bulunan diðer yazýlarý...
	Abla Ben Burdayým Sen Nerdesin Pimi Çekilen Hayatlar Sen Ben ve Sensizlik Perdeleri Çekersem Biliyorum Hayat Daha Güzel Olacak Yüzleþme
Yazarýn diðer ana kümelerde yazmýþ olduðu yazýlar...
	Þirezesi Kayan Zihinlerimize Format Atmak [Deneme] Modernizmin Kurbanlarý [Deneme] Afrika Nasýl Kurtulur? [Deneme]