Ankara’da bir orman, içi üniversite,
Binlerce çocuk okur, adam olsunlar diye
Bir hastane; genç, yaþlý, zengin, yoksul hastalar
Ehlinden þifa arar, para, pul sormaz kimse...

Heykeli yapýlmalý, bunlarý yapan kimse
Oysa Mehmet Haberal, bu bayram da hapiste.
Suçunu bilen yoktur, bilmez yargýçlar bile
Emir büyük yerlerden, bu adam suçlu diye...

Mustafa Balbay hapis, bir bayram daha yine,
Yaðmur Balbay babasýz, gene babasý esir.
Ona yalan söylerler, baban çýkacak diye
Ümidini yitirmez, Yaðmur cesur yürektir...

Doðu’dan doðar güneþ, güneþsiz hücresinde
Partisi büyümekte, bir lider beklemekte...
Suçsuzdur Tuncay Özkan, yiðit Muzaffer Tekin
Hepsi birer yurtsever, yurtseverler nöbette...

Günde on yedi saat, Su verilmez musluða
yirmi dört saat açýk, aydýnlanma lambasý
Manda gibi yürekli, taviz vermez puþtluða
O, Fatih Hilmioðlu, zulme eðilmez baþý...

Ve her aný izlenir, iki kamera açýk
Seslenir Soner Yalçýn, ‘Kimse var mý orada?’
Adým, Soner Yalçýn’dýr, kýrk yedi yaþýndayým
Hapishaneye neden, bayram gelmiyor bu yýl?

(…….)

24 Ekim 2012
Kemal Paracýkoðlu