Uzayan gölgelerinden renksiz kalmalarý gibi bir talebim var ey eski yar!
Olmazsa, git,
Benim gaibimde yol alma!
Yüreðimde kilitli güzergahlar, kaybolma…
Yüzüm yýlan soðuðu, soðuðum renksiz, boþu boþuna mutsuz olma…

Renkler saldýrgan bir hastalýk gibi sarmýþ her tarafý…
Renksizliðin renklerle görünmesi iyiye delalet deðil, kanma...
Dilim salgýn.
Dilimden itiraflar çözülecek birer birer; özgürce...

Yatýp gideceðim kýþ uykusuna.
Dönmek yok bu yoldan, ama belki ölüm olur.
Olsun! Kim kalmýþ mezarýnda?
Dönmemek için önce gitmek lazým…
Gideceðim, daima gideceðim...
Yolun bir kenarýnda bir aðaç,
bir de sen selama geçersiniz cenazeme...
Kulaklarým ellerinde emaneti musalla taþýnýn,
Duyacaklar mezara henüz gitmemiþken,
ne dediðinizi;
aðaç bildiði beddualardan eder, sen amin dersin.
Biliyorum yalnýzlýðý, tek mermilik bir silahtýr.
Aldýðý yol yüreðime saklanýr…
Gecenin en sessiz sessizliðini bozar ayak sesleri…
Bildiðim tek ses, çýðlýk…
Çýðlýk atmanýn çaresizliði soðuk olur
Soðuk renksiz olur…
Bir çare bulamamaktan
Yüzüm yýlan soðuðu…
Kollar, bacaklar yorulur…
Yaþamak ýzdýrablý olur…
Son piþmanlýk fayda etmez...

Evet, evet, evet…
Kýþ uykusuna yatýp gideceðim...
Dönmek olmaz ama belki ölüm olur.
Olsun! Sen anlamazsýn,
Saldýrgan hastalýklarýn rengarenk sarmalamasýyla
Ölümün renksizliði nasýl boyanýr…

Uzayan gölgelerin ey eski yar, gitsin uzanabildiðince!
Sen tek seanslýk bir seviþmeye kal…
Yan yana yatamayalým diye dar kazmýþlar mezarýmý,
Özgürlük ahlaksýzlýk insanýn kendisinde de, mezarýnda da
Karmaþa da bu yüzden oluyor ya…
Dar kafalý aptallar
Sarýlýp birbirimize, üst üste yatacaðýmýzý hesap edememiþler…
Sevmek sarýlmaktýr birine üstüne çýkýp
Ama sen benim üstüme çýkýp sahiplenmeye çalýþma…
Unutma ki, sahiplenilen her zaman sahibinin elinden kaçmayý düþünür.

Ey eski yar, beni dinle biraz,
Dediðim gibi tek seanslýk sevmekten ibaret bu birliktelik
Gölgelerin uzadýkça renksiz kalsýnlar elleme…
Birbirimize baðlanýp kalmayalým ki,
kavuþabilme sevincimiz olsun bir yerlerde,
isteyerek kavuþmuþsak,
birbirimizde kusur aramadan,
birbirimizi olduðumuz gibi kabul etmiþsek,
kavuþtuðumuzda sevinirsek eðer,
seviþelim;
yoksa kendi yollarýmýza gidelim…