—Bir hallerdeyim,


pislik diz boyu…


Ýyice bozuldu bu þehir,


sürekli benim dediðim dedik, diyor.


Bir konsomatris kadar sýrra vakýf…


Ve sýrdaþ.


Sýr yüklü ketum.


Konuþkan deðil.


Suskun.


Hep sýkkýn.


Evde kalmýþ kýzlar gibi býkkýn.


Keçi gibi inatçý bir huysuz…


Bu þehirde kalmak için direndikçe


gitmek için mazeretler üretiyorum


elveda ziyan ettiðim yýllarýn tarlasý Eskiþehir,


merhaba Ýstanbul!…





kýrmýzý beyaza boyadýðým
beyaz sakallý noel’imi
pembe gagalý martýlarýmýn
kýrýk kanatlarýna oturttum
sana yolluyorum, ey Ýstanbul!
kendime ise kaygýlarýmý býraktým…



ben ki,nefret edecek kadar kaygýlanýrým...



nefret, kanatlarý kýrýk martýlarýmýn yol azýðý...
fýrtýna var havada;
yaðmur yaðmakta,
yýldýrýmlar çarpmakta martýlarý...
yüreðimde kaygýlara baðlý korkular,
ellerimden bir þehrin silueti kaymakta…


—ya ayaklarým?
onlar yere mi basýyor;
yoksa, martý kanatlarýnda yolculukta mýyým?...
—uçabiliyorlar mý martýlarým, yýldýrýmlar altýnda?
—varabilecek miyim sana?...
—ya varamazsam?
—inadýna varýp da ya kaybolursam?



kafam karmakarýþýk oldu;
bu iþ biraz zorlaþmaya baþladý…



kaygýlarýmý doldurdum kevgire
bir nefretçilik yasasýyla.
eledim...
eledim...
sen kaldýn kevgirde ey koca fahiþe,



ipimi kopartmýþým ben de
ondört milyon küsur gibi,
geliyorum,
memelerin arasýna...



balýk tutmak isteyeceðim bir kýyýda yüzsün tüm balýklarýn..
.


beni rasgele dolaþtýracak açýk deniz rengi vapurlarýn
selamlasýnlar sirenlerini çalarak
gelsinler
arkasýnda seviþen köpüklerle
önüme dizilsinler...



kýsacasý,
kafamý boþaltabileceðin her þeyi yapman için,
ahir ömrümde, seninle eskimek istiyorum…