Ýnsan
niye þaþar
Gam ve keder ile
sabýr gözlerden sessizce akar


Hüzün limaný
ibretle susar, ýssýz bir hicran
gönülde yanar, sinede sýz baþlar


Ümitler
suskun kalýr,
hevesler buruklaþýr, bahane
bulmak adýna say etmek kime yakýþýr


Taat
maksadýna ram olmalý
Umut heyecan yaþamasan,
sabýra kanmadan kanatlanmamalý


Ýzan
daralmadan,
gönül darýlmadan edebin
hazzý ruhun insicamýndan okunmalý


Mesut olan
her kim varsa
gýptaý nazarla ve muhabbet-i hazla
iltifatan muaf tutulmamalý


Gönül
sevgiye muhtaçtýr
Heves hardýr, zan içinde ki
seraptýr, akl-ýselimlik yakýþandýr


Bakir
duygular hevanýn
mahsadýna sunulmadan,
ülfeti ve fazileti anlaþýlmalýdýr


Temas
her bakýmdan sýnýrý
aþmadan ve kalbi olmadan
bahaneler için asla zorlanmamalýdýr


Hangi baða girsen
Daðýn maðrur nazarýndan
çekinsen, zelil olan nefese nazar etsen


Hak
ve hukuk
ruhuna seslenmeli,
ruhundan nükseden
ahdin hakkýyla yerine getirilmeli


Kaza
ve kader deyip,
kolay avuntuyla yetinmeden,
edebin ve ilmin inkiþafýyla nezaret edilmeli


Yaþlý olan
nefes bizardýr
Tedbir
konusunda hassasiyeti
sýnýrlýdýr, hamiyete muhtaçtýr


Yüksek
sesle seslenme,
edebin hasli ve nafiliðinden
vazgeçme, ona rahmet eden Haktýr


Kimliksiz
ve kiþiliksiz nefes
en fakirden ziyade gönlü kuraktýr,
fýrsat adýna hala yarýþmaktadýr


Dilde destan olan nedir
En çok okunan kitap hangi
tazim için rafta saklanmaktadýr


Maksadýna
maruf olmayan
bir umut nasýl kalbi ferahlatýr,
mizan haþyet ile canandýr


Sevdasý olmayan,
aþka yaban kalan bir nazar,
hak ve hakikati nasýl anlayacaktýr,
hassas ruhun için elzem olan en tabii ihtiyaçtýr




Mustafa CÝLASUN